Bitwa pod Short Hills

Bitwa pod Short Hills

wojna o niepodległość Stanów Zjednoczonych
Mapa wykonana przez heskiego oficera Friedricha Adama Juliusa von Wangenheima
Czas	26 czerwca 1777
Miejsce	Metuchen
Wynik	taktyczne zwycięstwo Wielkiej Brytanii strategiczne zwycięstwo patriotów
Strony konfliktu
Stany Zjednoczone Wielka Brytania
Dowódcy
Lord Stirling Charles Cornwallis
Straty
100 zabitych i rannych 70 pojmanych ponad 70 zabitych i rannych
Położenie na mapie New Jersey miejsce bitwy
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych miejsce bitwy
40°45′00,0″N 74°19′55,2″W/40,750000 -74,332000

Bitwa pod Short Hills znana też jako bitwa pod Metuchen lub bitwa pod Ash Swamp – starcie w trakcie kampanii filadelfijskiej podczas wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych, pomiędzy siłami lorda Stirlinga stacjonującymi w Metuchen, a awangardą oddziałów Williama Howe’a, dowodzoną przez Charlesa Cornwallisa.

Wprowadzenie

26 czerwca 1777 roku Jerzy Waszyngton otrzymał informacje^[1], iż William Howe wyprowadza liczne siły z Amboy, poprzez dolną część Arthur Kill^[1][2] i maszeruje na północny zachód w dwóch kolumnach^[3]. Waszyngton przypuszczał, iż zamiary Brytyjczyków mogą być następujące:

1. pokonanie oddziałów dowodzonych przez lorda Stirlinga stacjonujących w Metuchen, ok. 6 mil od Amboy^[3];
2. zmuszenie głównej armii patriotów do przyjęcia bitwy^[3];
3. zajęcie pozycji nad Middle Brook, co umieściłoby oddziały brytyjskie pomiędzy rebeliantami, a Górami Watchung, gdzie ci mogliby szukać schronienia^[3].

Dalsze doniesienia przekonały Waszyngtona, iż Howe zamierza pokonać Stirlinga, a następnie zająć wzgórza wokół Middle Brook^[3].

Główne siły Armii Kontynentalnej stacjonowały w Quibbletown, ok. 6 mil na północny zachód od Metuchen^[3]. Waszyngton zarządził wymarsz ku wzgórzom jednocześnie rozkazując Stirlingowi odwrót z kwater wokół domu spotkań w Metuchen^[3]. Jednakże armia Howe’a, na której czele postępowały jednostki Charlesa Cornwallisa, była w drodze od 1:00 rano i rozpoczęła już atak^[3].

Bitwa

Przez pewien czas Stirling zamierzał pozostać na miejscu i odpierać wroga – rozstawił oddziały w formacji defiladowej i rozkazał strzelanie wolejami^[3]. Prędko jednak zmienił zdanie i zarządził odwrót^[1][3]. Cornwallis wzmógł natarcie w efekcie czego patrioci stracili 100 zabitych i rannych oraz 70 pojmanych w niewolę, a prócz tego oddziały ariergardy utraciły 3 działa^[1][3]. Żołnierze Cornwallisa prowadzili pościg przez 5 mil, nim dali za wygraną^[3].

Waszyngton nie dał się wciągnąć w walną bitwę, wobec czego Howe 28 czerwca rozkazał Cornwallisowi powrót do Amboy^[1][3]. W drodze powrotnej strona brytyjska straciła ponad 70 ludzi od ognia strzelców wyborowych i upału^[1].

Howe w swoich raportach przesyłanych do Londynu bardzo chwalił postawę Cornwallisa^[3]; sekretarz stanu do spraw kolonii George Germain przeczytawszy te pisma, stwierdził w odpowiedzi, iż Howe ma szczęście mając przy boku „oficera, na którego gorliwość, czujność i odwagę może zawsze liczyć”^[3].

Przypisy

Bibliografia

• Terry M. Mays: Historical Dictionary of the American Revolution. Scarecrow Press, 2009, s. 652, seria: Tom 39 z Historical Dictionaries of War, Revolution, and Civil Unrest. ISBN 0-8108-7503-9. (ang.)
• Benton Rain Patterson: Washington and Cornwallis: The Battle for America, 1775-1783. Taylor Trade Publishing, 2004, s. 384. ISBN 1-4617-3470-3. (ang.)