Blanka Mercère

Blanka Mercère

Data i miejsce urodzenia	17 grudnia 1883 Warszawa
Data i miejsce śmierci	16 grudnia 1937 Warszawa
Miejsce spoczynku	Cmentarz Powązkowski w Warszawie
Zawód, zajęcie	malarka, nauczycielka

Portret Marii Goreckiej z około 1912 roku

Blanka Mercère (ur. 17 grudnia 1883 w Warszawie, zm. 16 grudnia 1937 tamże) – polska malarka, uczennica Olgi Boznańskiej, założycielka Szkoły Malarstwa i Rysunku w Warszawie.

Pierwsze lata edukacji

W 1901 roku uczyła się w Szkole Rysunkowej w pracowni Adama Badowskiego w Warszawie, a następnie od 1904 roku uczęszczała na Wyższe Kursy dla Kobiet im. Adriana Baranieckiego w Krakowie. W tym samym czasie uczęszczała na wieczorowe kursy w pracowni Leona Wyczółkowskiego. W 1906 roku wyjechała do Zakopanego, gdzie podjęła pracę jako nauczycielka rysunku. W 1908 rozpoczęła studia w Académie Julian w Paryżu, a w 1914 w École des Beaux-Arts pod kierunkiem Jacques-Fernanda Humberta. Podczas studiów otrzymała kilka nagród, m.in. nagrodę Institut de France. W 1916 roku otrzymała dyplom uprawniający do nauczania w szkołach francuskich.

Działalność artystyczna

Podczas pobytu we Francji utrzymywała bliskie kontakty z malarzem Olivierem Mersonem oraz z Marcelim Krajewskim, pod wpływem którego tworzyła pierwsze prace. On także namalował jej portret.

Podczas I wojny światowej pracowała w służbie cywilnej. Wykonała wówczas prace: Śmierć ochotnika polskiego, Spalenie wsi polskiej przez wojska pruskie i Pole bitwy w Polsce, które były reprodukowane w pismach francuskich. Po wojnie powróciła do Warszawy i do 1921 roku kierowała departamentem sztuki w Warszawie, Krakowie i w miastach prowincjonalnych. W 1921 roku została powołana na stanowisko profesora Szkoły Szkół Pięknych im. Wojciecha Gersona, gdzie od 1925 roku prowadziła pracownie malarstwa i kompozycji. W 1926 roku założyła własną szkołę sztuk pięknych przy ulicy Hożej 26, gdzie uczyła malarstwa freskowego.

Nagrody i wyróżnienia

W latach 1910–1914 Mercère regularnie wystawiała swoje prace na salonie Société des Artistes Français. W 1910 roku za Portret Matki otrzymała nagrodę i stypendium na wyjazd do Włoch. Za obrazy: Marta (1913), Portret pani Meysztowiczowej (1914) i Kobziarz (1928) otrzymała prestiżowe nagrody na francuskich wystawach.

Zmarła w grudniu 1937^[1].

Wybrane prace

• Portret Aleksandra Kraushara, 1931, Muzeum Historyczne Warszawy
• Portret Marii Władysławowej Mickiewiczowej w starszym wieku, Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie
• Portret Marii Goreckiej, Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie
• Portret Władysława Mazurkiewicza, 1922
• Portret Krystyny Ostrowskiej, 1923
• Portret Henryka Brzozowskiego, 1926
• Portret Aleksandrii Piłsudskiej z córkami, 1928
• Portret Michaliny Brzozowskiej Mercere, 1914
• Portret marszałkowej Piłsudskiej z córkami, 1928, Belweder w Warszawie
• Macierzyństwo
• Romans prababki
• Ballada
• Rosa Mistica
• Polska Mesjaszem narodów
• Emilia Plater
• Joanna d'Arc
• Wesele łowickie
• Port rybacki w St. Jean de Luz
• Przed kościołem w Asquin
• Droga krzyżowa
• Święta Teresa z Lisieux
• Życie św. Barbary – cykl sześciu projektów fresków wykonanych w 1937 roku dla kościoła św. Barbary w Warszawie

Literatura

• Witold Bunikiewicz, Blanka Mercère (jej życie i dzieło), Warszawa: Biblioteka polska, 1938.
• Kinga Dula, Blanka Mercère. Przypomnienie życia i twórczości, 2011.

Przypisy

Bibliografia

• Mercère Blanka [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. 20, Wrocław 1975, s. 437.
• Mercère Blanka [w:] Słownik Artystów Polskich, t. V, Warszawa 1993, s. 485–486.