Bob Nichols

Bob Nichols

Data i miejsce urodzenia	27 stycznia 1948 Superior
Obywatelstwo	Stany Zjednoczone
Informacje klubowe
Klub	Superior Curling Club
Dorobek medalowy
Zimowe igrzyska olimpijskie Brąz Albertville 1992 Mistrzostwa świata Złoto Berno 1974 Złoto Winnipeg 1978 Srebro London 1981

Bob Nichols – amerykański curler, dwukrotny mistrz świata: z 1974 i 1978.

Nichols zadebiutował na arenie międzynarodowej jako trzeci w zespole Buda Somerville'a na MŚ 1974. Amerykanie z 6 wygranymi i 3 porażkami zakwalifikowali się do fazy play-off. Tam pokonali 3:2 gospodarzy (Peter Attinger Junior). Zdobyli tytuły mistrzowskie po wysokiej wygranej 11:4 nad Szwedami (Jan Ullsten)^[1].

Po 4 latach zespół Nicholsa ponownie wygrał mistrzostwa Stanów Zjednoczonych i zagrał na Mistrzostwach Świata 1978. Bob objął w tym sezonie funkcję kapitana ponieważ Somerville przechodził operację serca^[2]. Amerykanie grali dobrze i znaleźli się w fazie finałowej, pokonując 6:5 Szwedów (Tom Schaeffer) dostali się do finału. Nichols wygrywając 6:4 przeciwko Norwegii (Kristian Sørum) zdobył swój drugi tytuł mistrzowski^[3]. Poprzedni skip powrócił do gry pełniąc tę funkcję jako trzeci. W takim ustawieniu panowie zdobyli srebrne medale na Mistrzostwach Świata 1981, mecz finałowy przeciwko Szwajcarom (Jürg Tanner) zakończył się wynikiem 1:2^[4].

Bob Nichols wystąpił także dwa razy na zimowych igrzyskach olimpijskich, były to czasy kiedy rozgrywano pokazowe turnieje curlingowe. Po raz pierwszy w 1988 zespół z Wisconsin uplasował się na 4. miejscu przegrywając tie-breaker z późniejszym mistrzem Eigilem Ramsfjellem^[5]. Po 4 latach Nichols grał jako rezerwowy, Amerykanie wywalczyli brązowe medale, ich wyższość w małym finale musieli uznać Kanadyjczycy (Kevin Martin)^[6].

Drużyna

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Bob Nichols w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)