Bobo (demon)
Bobo – nadprzyrodzona istota z polskiego folkloru, prawdopodobnie demon z wierzeń słowiańskich. Innymi nazwami tej istoty są: bobok (Wielkopolska, Małopolska), babok (Kujawy), bebok (Śląsk)[1].
W polskich wierzeniach ludowych bobo był małą, brzydką i złośliwą istotą, którą straszono dzieci w celu ich zdyscyplinowania. Wzmianka o bobie znajduje się w pochodzącej z początku XVII wieku Peregrynacji dziadowskiej – według niej bobo miał bić dzieci i czynić w domu różne szkody. Można go było przebłagać ofiarą z żywności[1].
Relikty tych wierzeń zachowały się jeszcze w XIX wieku (odnotował je m.in. Oskar Kolberg)[1]; w Wielkopolsce i Małopolsce straszono dzieci powiedzeniem: „cicho bądź, bo cię bobok weźmie”[2], albo „jak nie bydzies jád, to cie bebák zjé”. Bohdan Baranowski cytuje dwa utwory ludowe traktujące o bobie; w Puszczy Sandomierskiej znana była kołysanka:
Dodo moje, dodo
Ścigało mnie bobo
Ręce, nogi miało
Ukochać mnie chciało[1]
zaś w okolicach Olkusza:
Pójdźmy Jasiu oba
Nie bójmy się boba
Bo bobo malutkie
Zbijemy go oba[1]
We współczesnej kulturze do postaci boba nawiązuje zespół Formacja Nieżywych Schabuff w piosence pt. Baboki.
Przypisy
Media użyte na tej stronie
Autor: Kyoukaa, Licencja: CC BY-SA 4.0
Jedna z rzeźb należąca do katowickich beboków
The Zbruch Idol (sometimes identified as Światowid) found in Ukraine propably represents four old Slavic deities and other symbolism