Boeing T-43
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | szkolny |
| Konstrukcja | metalowa |
| Załoga | 2 |
| Historia | |
| Data oblotu | 10 marca 1973 |
| Wycofanie ze służby | 2010 |
| Liczba egzemplarzy | 19 |
| Liczba wypadków • w tym katastrof |
|
| Dane techniczne | |
| Napęd | 2 × silnik turbowentylatorowy Pratt & Whitney JT8D-9A |
| Ciąg | 64 kN każdy |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 28,2 m |
| Długość | 30,3 m |
| Wysokość | 11,2 m |
| Powierzchnia nośna | 91 m² |
| Masa | |
| Własna | 29 071 kg |
| Startowa | 53 300 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. | 904 km/h |
| Pułap praktyczny | 11 200 m |
| Zasięg | 4830 km |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| USA | |
Boeing T-43 – amerykański samolot szkolny, przeznaczony do szkolenia nawigatorów, zbudowany na bazie cywilnej maszyny Boeing 737-200. Samolot wprowadzono na wyposażenie United States Air Force w 1973 roku, a w 2010 wycofano. Maszyna zyskała nieoficjalną nazwę Gator (skrót od navigator) lub Flying Classroom (latająca klasa).
Historia
Na początku lat 70. ubiegłego wieku US Air Force zwróciła się do wytwórni Boeing o opracowanie i wdrożenie do produkcji samolotu mającego zastąpić szkolne maszyny Convair T-29A, tłokowe samoloty oparte o płatowiec C-131. Wytwórnia swój projekt oparła na komunikacyjnym modelu 737-253, napędzanym silnikami Pratt & Whitney JT8D-9. W tym celu przeprojektowano wnętrze samolotu przystosowując je do szkolenia dwunastu nawigatorów (Combat Systems Officer) i pracy sześciu instruktorów. Powiększono zasięg maszyny poprzez instalację dodatkowego 3000 litrowego zbiornika paliwa w kadłubie samolotu. Zmniejszono liczbę okien do 9 po każdej stronie oraz usunięto jedne tylne i jedne przednie drzwi. Samolot wyposażono w system radionawigacji LORAN-C, systemy nawigacji bezwładnościowej oraz TACAN (TACtical Air Navigation), urządzenia komunikacyjne pracujące w pasmach UKF, KF. Pomimo oparcia nawigacji lotniczej o systemy radiowe i satelitarne, kursanci na pokładzie T-43 mogli również zapoznać się z astronawigacją korzystając z pięciu zamontowanych na pokładzie peryskopowych sekstantów.
Służba
Pierwszy z 19 zamówionych T-43A dostarczony został we wrześniu 1973 roku do bazy Mather Air Force Base w Kalifornii, gdzie wszedł w skład 323d Flying Training Wing podległemu Air Training Command. Skrzydło odpowiedzialne było za szkolenia personelu US Air Force, Air National Guard, Air Force Reserve, jak również załóg zagranicznych. W 1979 roku dwa T-43 trafiły do 200th Airlift Squadron w należącego do Colorado Air National Guard, samoloty wykorzystywano w celach szkoleniowych dla studentów United States Air Force Academy[1] do 1997 roku. W latach 1992–1997 CT-43 wykorzystywano w 310th Airlift Squadron podległemu 6th Air Mobility Wing z bazy MacDill Air Force Base w Tampa na Florydzie[2]. Samoloty z 310th Airlift Squadron działały na rzecz United States Southern Command zajmując się przewozem personelu wojskowego w Ameryce Środkowej i Południowej. Na rok przed zamknięciem Mather Air Force Base, w 1992 roku, szkolne T-43 zostały przeniesione do bazy Randolph Air Force Base w Teksasie[3] gdzie weszły w skład 558th Flying Training Squadron[4], rok później w skład 562d Flying Training Squadron[5] i 563d Flying Training Squadron[6], w których pozostały aż do końca swojej służby w 2010 roku. 17 września 2010 roku w Randolph Air Force Base miała miejsce uroczystość wycofania ostatniego T-43[7]. Po wycofaniu T-43 ich zadania w amerykańskim lotnictwie przejęły samoloty Beechcraft T-6 Texan II i Raytheon T-1 Jayhawk.
3 kwietnia 1996 roku podczas podchodzenia do lądowania w Dubrowniku rozbił się CT-43 należący do 76th Airlift Squadron z Ramstein Air Base[8]. W katastrofie zginęło 35 osób, wśród nich Sekretarz Handlu Ron Brown.
Wersje
- T-43A – podstawowa wersja szkolna, zbudowana na bazie Boeinga 737-253.
- CT-43A – sześć przystosowanych do przewozu personelu wojskowego T-43A.
- NT-43A – pojedynczy T-43A, przystosowany do pełnienia radarowego stanowiska badawczego (Radar Test Bed). Z przodu i z tyłu samolotu zainstalowano owiewki kryjące anteny radarowe. Tak zmodyfikowany samolot wzniósł się po raz pierwszy w powietrze 21 marca 2001 roku. Maszyna posłużyła do badań sygnatury radarowej samolotów stealth.
Przypisy
- ↑ 200TH Airlift Squadron history. [dostęp 2013-02-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-06)].
- ↑ 310 Airlift Squadron (AMC). [zarchiwizowane z tego adresu].
- ↑ 'Flying classroom' retires after 37 years of service. [zarchiwizowane z tego adresu].
- ↑ 558 Flying Training Squadron (AETC).
- ↑ 562 Flying Training Squadron (AETC).
- ↑ 563 Flying Training Squadron (AETC.
- ↑ USAF retires T-43.
- ↑ Air Force Releases Brown Crash Investigation Report. [dostęp 2013-02-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-14)].
Bibliografia
- Michał Fiszer, Jerzy Gruszczyński, Boeing 737 – Seria Oryginalna cz. II, "Lotnictwo", nr 7 (2010), s. 68-74, ISSN 1732-5323.
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
USAF T-43 navigator trainer. The T-43A is a medium-range, swept-wing jet aircraft equipped with modern navigation and communications equipment to train navigators for strategic and tactical aircraft. The T-43A is primarily used in the Air Force's undergraduate navigator training program. Several T-43s are configured for passengers and provide operational support to assigned commands and the Air National Guard.