Bogdan Krawczyk (hokeista)

Bogdan Krawczyk
Data i miejsce urodzenia27 września 1953
Katowice
ObywatelstwoPolska
Wzrost175 cm
Pozycjaobrońca

Bogdan Krawczyk (ur. 27 września 1953 w Katowicach) – polski hokeista, reprezentant kraju.

Kariera

Bogdan Krawczyk karierę rozpoczął w 1972 roku Baildonie Katowice, w którym występował do 1982 roku i w tym okresie trzykrotnie zdobywał wicemistrzostwo Polski (1974, 1975, 1976).

Następnie Bogdan Krawczyk został zawodnikiem Polonii Bytom, z którą dwukrotnie zdobywał mistrzostwo (1984, 1986) oraz wicemistrzostwo Polski (1983, 1985) oraz awansował do turnieju finałowego Pucharu Europy (5. miejsce) w sezonie 1984/1985. Z klubu odszedł po sezonie 1985/1986.

Następnym klubem w karierze Bogdana Krawczyka był klub 2. Bundesligi niemieckiejEV Ravensburg, w którym występował do sezonu 1987/1988, zaś w sezonie 1988/1989 reprezentował barwy GKS-u Katowice, skąd wrócił do EV Ravensburg, gdzie po zakończeniu sezonu 1994/1995 w wieku 42 lat zakończył sportową karierę. Łącznie w ekstralidze polskiej rozegrał 494 mecze i strzelił 53 gole.

Zamieszkał w Ravensburgu[1].

Kariera reprezentacyjna

Bogdan Krawczyk w latach 1977–1986 rozegrał 36 meczów w reprezentacji Polski[1]. W okresie występów w reprezentacji Polski Bogdan Krawczyk uczestniczył w dwóch turniejach o mistrzostwo świata: (1977 – 2. miejsce w Grupie B, 1985 – awans do Grupy A).

Po wygraniu przez Polskę turnieju mistrzostw świata Grupy B w 1985 i uzyskanym awansie do Grupy A został odznaczony Brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe[2].

Sukcesy

Reprezentacyjne
Baildon Katowice
Polonia Bytom

Przypisy

  1. a b Baidon Katowice – Facebook [dostęp 2015-09-27].
  2. Sport. Krótko. „Nowiny”, s. 2, nr 89 z 17 kwietnia 1985. 

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Ice hockey pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Ice hockey
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).