Bogna Sokorska

Bogna Sokorska

Imię i nazwisko	Bogna Kaczmarska
Pseudonim	Słowik Warszawy
Data i miejsce urodzenia	6 kwietnia 1927 Warszawa
Data i miejsce śmierci	10 maja 2002 Warszawa
Typ głosu	sopran koloraturowy
Gatunki	opera
Zawód	śpiewaczka

Nagrobek Bogny Sokorskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Pomnik Bogny i Jerzego Sokorskich w Piastowie

Bogna Sokorska, właśc. Bogumiła Julia Sokorska^[1], de domo Kaczmarska (ur. 6 kwietnia 1927 w Warszawie, zm. 10 maja 2002 tamże) – polska śpiewaczka operowa, sopran koloraturowy liryczny.

Życiorys

Mężem artystki był pianista i kompozytor Jerzy Sokorski (brat Włodzimierza Sokorskiego – przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za rządów Władysława Gomułki). Siostra malarza Janusza Kaczmarskiego, ciotka poety i barda Jacka Kaczmarskiego.

Lata szkolne spędziła w Piastowie, gdzie ukończyła Liceum Ogólnokształcące im. Adama Mickiewicza.^[2]

Należała do najwybitniejszych polskich artystek śpiewaczek drugiej połowy XX wieku. Studiowała śpiew w Warszawie u M. Dobrowolskiej-Gruszczyńskiej (1945-1948) oraz u Ady Sari (1948-1954). W latach 1958-1973 z przerwami przebywała za granicą.

Była laureatką Ogólnopolskiego Konkursu Śpiewaczego (1951), solistką Opery Warszawskiej (1961-1963) i teatrów operowych w Düsseldorfie (1964-1970) oraz Essen (od 1970). Odbywała występy gościnne na europejskich scenach operowych, recitale, koncerty w kraju i za granicą. Nagrała album "Słowik Warszawy" (1964).

Warszawiacy nazywali ją "Słowikiem Warszawy". Wykonała liczne nagrania z orkiestrą. W swoim repertuarze operowym posiadała około 20 partii sopranu koloraturowego (m.in. Konstancja, Blonda, Fiordiligi, Królowa Nocy, Norina, Gilda) oraz wiele pieśni kompozytorów polskich i zagranicznych. Przez wiele lat występowała w Festiwalach Moniuszkowskich w Kudowie-Zdroju^[3]. Poświęciła się również pracy pedagogicznej, wykładała na Letnich Kursach Mistrzowskich w Weimarze, jedną z jej uczennic była Justyna Reczeniedi^[4], autorka książki "Bogna Sokorska. Życie i kariera Słowika Warszawy – wspomnienie".

Została pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie^[5] (kwatera A3 tuje-1-7)^[6]

30 października 2011 w Piastowie miało miejsce odsłonięcie obelisku poświęconego Bognie i Jerzemu Sokorskim.

Dyskografia

Płyty nagrane w wytwórni Top Tank Records w Wielkiej Brytanii z udziałem orkiestry Pinewood Studio Orchestra

• Songs for You Vol. 1, EP, JKP2000
• Songs for You Vol. 2, EP, JPK2001

Płyty nagrane dla Polskich Nagrań

• Hrabina - Opera w przekroju, Muza XL0226
• The Warsaw Nightingale, 1964, Muza XL0228
• Słowik Warszawy, 1964, Muza XL0228, inna edycja The Warsaw Nightingale Muza SX 0228.
• Arie operowe, Muza SXL0716
• Królewna Śnieżka - Fantazja z bajki muzycznej, Muza L0334
• Słowik Warszawy, 2002, PNCD613

Pocztówki dźwiękowe

• Królewna Śnieżka cz. 1, KAW B1 (piosenka Kto nauczył się śmiać)
• Królewna Śnieżka cz. 2, KAW B2 (piosenka Tam w górze)

Filmografia

• Aptekarz (reż. Jan Kulma), 1958
• La serva padrona - Służąca panią (reż. Jan iJoanna Kulmowie), 1961
• Śpiąca królewna – Aurora / Różyczka (głos, partie wokalne) (reż. Henryka Biedrzycka, polski dubbing), 1962
• Godzina pąsowej róży – wykonanie muzyki (reż. Halina Bielińska), 1963

Przypisy

Bibliografia

• Wacław Panek: Bogna Sokorska – słowik zapomniany? [w:] W.Panek: Kariery i legendy. Warszawa 1984, ss. 344-357.
• Justyna Reczeniedi: Bogna Sokorska. Życie i kariera Słowika Warszawy - wspomnienie, Wydawnictwo Novae Res, 2011.

Linki zewnętrzne

• Bogna Sokorska na zdjęciach w bibliotece Polona