Bolesław Andrychowski

Bolesław Andrychowski

pułkownik pilot
Data i miejsce urodzenia	8 listopada 1922 Włocławku
Data i miejsce śmierci	11 czerwca 1991 Gdyni
Przebieg służby
Lata służby	1944–1974
Siły zbrojne	Ludowe Wojsko Polskie
Formacja	Siły Powietrzne
Stanowiska	instruktor pilot dowódca klucza dowódca eskadry dowódca pułku
Odznaczenia

Bolesław Henryk Andrychowski (ur. 8 listopada 1922 we Włocławku, zm. 11 czerwca 1991 w Gdyni) – pułkownik pilot Sił Zbrojnych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Życiorys

Bolesław Andrychowski

Tomaszów Mazowiecki, dowódca 6 Eskadry Pilotażu Podstawowego kpt. pil. Bolesław Andrychowski i por. pil. Zofia Dziewiszek-Andrychowska

Tomaszów Mazowiecki, dowódca 6 Eskadry Pilotażu Podstawowego kpt. pil. Bolesław Andrychowski, z żoną Zofią i p. Romanowscy

Mjr pil. Bolesław Andrychowski na SSD

Wręczenie sztandaru dla 64 lps, na czele dowódca mjr pil. Bolesław Andrychowski, dalej poczet sztandarowy 27.11.1960

W tych koszarach odbywał służbę Bolesław Andrychowski

Przasnysz, widok współczesny na obiekt koszarowy, gdzie odbywał służbę Bolesław Andrychowski

Dowódca 64 lps mjr pil. Bolesław Andrychowski z żoną kpt. pil. Zofią Dziewiszek Andrychowską

Dowódca 56. pś ppłk. pil. Bolesław Andrychowski odznacza mjr pil. Zofię Andrychowską, Inowrocław 1966r.

Bolesław Henryk Andrychowski urodził się 8 listopada 1922 we Włocławku. Podczas II wojny światowej przebywał na wschodnich terenach II Rzeczypospolitej. Po wyzwoleniu tego rejonu spod okupacji niemieckiej, 1 maja 1944 został powołany do Wojska Polskiego. Od 15 maja 1944 służył w 4 Zapasowym Pułku Piechoty w Sumach. Został tam zakwalifikowany do służby w lotnictwie. 20 czerwca 1944 rozpoczął szkolenie lotnicze w 10 Wojskowej Szkole Lotniczej Wyszkolenia Podstawowego w Seroczyńsku. W szkole tej uczył się do 23 grudnia 1944, a następnie do 13 kwietnia 1946 kontynuował szkolenie w Kaczyńskiej Wojskowej Szkole Lotniczej im. Miasnikowa.

26 kwietnia 1946 powrócił do Polski, jako pilot lotnictwa myśliwskiego otrzymał przydział do 3 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego w Krakowie. 1 lipca 1946 został mianowany chorążym. 3 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego został przeniesiony do Babich Dołów na Oksywiu. W pułku wykonywał loty na myśliwcu Jak-9P i zajmował kolejne stanowiska służbowe: starszego pilota (od 30 lipca 1946), dowódcy klucza lotniczego (od 2 maja 1947), obserwatora eskadry (od 26 lipca 1947), pełniącego obowiązki dowódcy eskadry (od 29 grudnia 1948) i w końcu dowódcy eskadry (od 11 lutego do 10 sierpnia 1949). W międzyczasie został przeniesiony razem ze swoją jednostką na lotnisko Babie Doły koło Gdyni.

W okresie od 20 września 1949 do 10 stycznia 1950 był słuchaczem Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie. Po ukończeniu szkolenia pozostał w OSL. Swoje doświadczenie wykorzystywał w procesie szkolenia lotniczego podchorążych. Był pomocnikiem dowódcy 5 (6) Eskadry Wyszkolenia Podstawowego do spraw wyszkolenia lotniczego w Ułężu. 1 marca 1953 został przeniesiony do Oficerskiej Szkoły Lotniczej nr 5 w Radomiu, w której zajmował stanowisko pomocnika dowódcy 5 Eskadry Pilotażu Podstawowego w Podlodowie. 16 stycznia 1957 objął dowództwo 6 Eskadry Szkolenia Przejściowego w Tomaszowie Mazowieckim. 25 lutego 1958 został zastępcą dowódcy do spraw szkolenia lotniczego w nowo organizowanym 64 Pułku Szkolnym Oficerskiej Szkoły Lotniczej, im. Żwirki i Wigury w Przasnyszu. 1 maja 1958 awansował na majora.

30 kwietnia 1960 otrzymał nominację na stanowisko dowódcy 64 Pułku Szkolnego Oficerskiej Szkoły Lotniczej im. Żwirki i Wigury w Przasnyszu. 12 października 1961 awansował na podpułkownika. Obowiązki dowódcy tego pułku pełnił do 23 maja 1963 i tego samego dnia mianowany był dowódcą nowo formowanego 56 Pułku Śmigłowców w Inowrocławiu. Obowiązki dowódcy 56 Pułku Śmigłowców w Inowrocławiu pełnił od 24 maja 1963 do 25 grudnia 1971.

Od 13 stycznia do 13 listopada 1972 był organizatorem i pierwszym dowódcą 37 Pułku Śmigłowców Transportowych w Leźnicy Wielkiej koło Łęczycy. Po zwolnieniu ze stanowiska dowódcy jednostki został przeniesiony do dyspozycji dowódcy Wojsk Lotniczych, a 12 stycznia 1974 zwolniony z zawodowej służby wojskowej i przeniesiony do rezerwy.

Był pilotem wojskowym pierwszej klasy. Posiadał nalot ogólny wynoszący 3248 godzin i 43 minuty. Wykonał łącznie 9791 lotów. W 1963 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

13 lipca 1951 w Dęblinie zawarł związek małżeński z Zofią z domu Dziewiszek. Syn Jarosław Andrychowski, był dowódcą 44 Bazy Lotnictwa Morskiego w Siemirowicach. Bolesław Henryk Andrychowski zmarł 11 czerwca 1991 w Gdyni.

Bibliografia

• Józef Zieliński, Dowódcy pułków lotnictwa polskiego 1921-2000, Redakcja Czasopism WLOP, Poznań 2001, ISBN 83-909008-6-6.