Bolesław Heilpern
 | |
 sierżant | |
| Data i miejsce urodzenia | 22 stycznia 1893 Warszawa |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 19 listopada 1915 Dębica |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1914-1915 |
| Siły zbrojne |  Armia Austro-Węgier |
| Formacja | Polskie Drużyny Strzeleckie Legiony Polskie |
| Jednostki | Batalion Warszawski 5 pułk piechoty LP |
| Stanowiska | dowódca plutonu |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa (bitwa pod Kołkami) |
| Odznaczenia | |
  | |
Bolesław Konrad Heilpern[a] (ur. 22 stycznia 1893 w Warszawie, zm. z ran 19 listopada 1915 w Dębicy) – sierżant Legionów Polskich, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Życiorys
Narodził się jako syn Maksymiliana (ur. 1856, zm. 1924) - przyrodnika i nauczyciela oraz Ernestyny z domu Gutman[1].
Absolwent warszawskiego gimnazjum, następnie rozpoczął studia na Politechnice Lwowskiej. Od roku 1912 członek Polskich Drużyn Strzeleckich[b], w których ukończył, w 1914 roku, szkołę podoficerską. W tym samym roku odbył praktyki inżynierskie na Smoleńszczyźnie. Po wybuchu I wojny światowej powrócił do Warszawy. Po wyzwoleniu tego miasta (sierpień 1915) wyruszył, w szeregach Batalionu Warszawskiego, do Legionów Polskich[2][c].
Otrzymał przydział do 1 kompanii I batalionu 5 pułku piechoty, wchodzącego w skład I Brygady Legionów. W dniu 22 sierpnia 1915 roku, już w randze sierżanta, objął dowodzenie nad plutonem w tejże kompanii[2]. Szczególnie odznaczył się w walkach nad Styrem. W dniu 20 października 1915 r. w trakcie bitwy pod Kołkami razem z patrolem dotarł do okopów wroga pod Koszyszczami. Został wówczas ciężko ranny w wyniku wymiany ognia karabinowego[d]. Zmarł w szpitalu w Dębicy i spoczął na miejscowym cmentarzu. W maju 1916 roku jego zwłoki ekshumowano i przeniesiono na cmentarz Powązkowski w Warszawie - powtórny pogrzeb odbył się w dniu 21 maja 1916 roku. Spoczywa razem z siostrą Wandą (zmarłą w 1925 r., absolwentką Szkoły Dramatycznej) i matką Ernestyną (zmarłą w 1926 r.) - kwatera: 95, rząd: 3, miejsce: 22[3]. Bolesław Heilpern nie zdążył założyć rodziny[1].
Pośmiertnie odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari co zostało potwierdzone dekretem Wodza Naczelnego marszałka Józefa Piłsudskiego L. 12845.VM z dnia 17 maja 1922 roku (opublikowanym w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 2 z dnia 6 stycznia 1923 roku)[4]. Awansowany został również do stopnia starszego sierżanta[e].
Za pracę w dziele odzyskania niepodległości Bolesław Heilpern został, na mocy zarządzenia prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego z dnia 2 sierpnia 1931 roku, odznaczony pośmiertnie Krzyżem Niepodległości.
Ordery i odznaczenia
Uwagi
- ↑ W niektórych dokumentach jego nazwisko zapisywane jest błędnie jako Helipern.
- ↑ W książce pod redakcją Bogusława Polaka „Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945” podano, że Bolesław Heilpern należał od 1912 roku do Związku Strzeleckiego.
- ↑ W książce pod redakcją Bogusława Polaka „Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945” wskazano, że Bolesław Heilpern już od sierpnia 1914 roku służył w Legionach Polskich, w których został początkowo przydzielony do Baonu Warszawskiego na stanowisko dowódcy plutonu.
- ↑ W „Wykazie Legionistów Polskich 1914-1918” zamieszczonym na stronach Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku podano, że został ciężko ranny w dniu 19 listopada 1915 roku w czasie bitwy pod Kołkami i zmarł tego samego dnia w drodze do szpitala w Dębicy.
- ↑ W takim bowiem stopniu wykazany został w kartotece personalno-odznaczeniowej udostępnionej na stronach Wojskowego Biura Historycznego.
- ↑ Monitor Polski Nr 179 z 6 sierpnia 1931 roku, poz. 260, str. 1 (https://www.prawo.pl/akty/1931,monitor-polski.html).
Przypisy
- ↑ a b Polak (red.) 1993 ↓, s. 71.
- ↑ a b Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku ↓.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: Bolesław Heilpern, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-03-07].
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 I 1923, s. 19.
- ↑ Bąbiński 1929 ↓, s. 80.
Bibliografia
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z lat 1920–1937. [dostęp 2020-05-13].
- Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. Wykaz Legionistów Polskich 1914-1918. Bolesław Konrad „Konrad” Heilpern. [dostęp 2020-05-13].
- Kazimierz Bąbiński: Zarys historji wojennej pułków polskich 1918–1920. 5 Pułk Piechoty Legjonów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920. [dostęp 2020-05-13].
Media użyte na tej stronie
Autor: Patryk Gałuszka, Licencja: CC BY-SA 4.0
Oznaka stopnia (patka) "sierżant (szef)" noszona na kołnierzach w I Brygadzie Legionów Polskich. Oznaka obowiązywała w latach 1914-1916. Źródło: W. Sienkiewicz (red.), "Legenda Legionów", DEMART SA, 2008, s. 390.
Bolesław Heilpern (1893-1915), sierż., żołnierz 5 pułku piechoty Legionów Polskich, odznaczony pośmiertnie Orderem Virtuti Militari 5 kl.
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek legionowy