Bolesław Kowalski (1917–2018)

Bolesław Kowalski

Wicher

pułkownik
Data i miejsce urodzenia	24 stycznia 1917 Liśnik Duży
Data i miejsce śmierci	2 marca 2018 Olbięcin
Przebieg służby
Lata służby	od 1938
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Związek Walki Zbrojnej Armia Krajowa
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa: kampania wrześniowa akcja „Burza”
Odznaczenia

Bolesław Kowalski ps. „Wicher” (ur. 24 stycznia 1917^[1][2] we wsi Liśnik Duży, zm. 2 marca 2018^[3] w Olbięcinie) – uczestnik II wojny światowej, pułkownik WP w stanie spoczynku, działacz kombatancki^[2].

Życiorys

Urodził się we wsi Liśnik Duży koło Kraśnika^[3], gdzie w wieku 14 lat wstąpił do Związku Strzeleckiego. W czerwcu 1933 ukończył kurs II stopnia PW^[4]. W 1938 rozpoczął służbę wojskową w 9 pułku artylerii lekkiej w Siedlcach. W trakcie polskiej wojny obronnej 1939, był żołnierzem zwiadu w stopniu kaprala w ramach Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie” pod dowództwem gen. Franciszka Kleeberga^[2]. Uczestniczył w bitwie pod Kockiem, Serokomlą i Wolą Gułowską^[5], gdzie został ranny i dostał się do niewoli niemieckiej z której następnie zbiegł^[2]. W listopadzie 1939 wstąpił do Związku Walki Zbrojnej (po zaprzysiężeniu przyjął pseudonim „Wicher”), a następnie był żołnierzem Armii Krajowej. W czasie okupacji niemieckiej brał udział w akcjach dywersyjno-sabotażowych^[5] oraz działał w partyzantce na terenie Lubelszczyzny^[2]. Był również uczestnikiem Akcji „Burza” na Lubelszczyźnie, w której wziął udział jako plutonowy w składzie 10. kompanii 8 pułku piechoty AK w Lasach Gościeradowskich, gdzie podczas walk 28 lipca 1944 został ciężko ranny^[5]. Leczył się ponad rok.

Po wojnie zagrożony aresztowaniem przez NKWD i UB przez szereg miesięcy musiał się ukrywać zmieniając miejsca zamieszkania. Nie uniknął jednak aresztowania i przesłuchań. W 1951 został ponownie został zatrzymany i uwięziony w Kraśniku. Z więzienia udało mu się wydostać dzięki staraniom żony^[6][7]. Następnie prowadził własną kuźnię^[8].

Od stycznia 1990 był członkiem Stowarzyszenia Polskich Kombatantów oraz współzałożycielem i wieloletnim prezesem Koła SPK nr 6 w rodzinnym Olbięcinie^[9]. Był fundatorem i inicjatorem powstania tablic pamiątkowych, a także inicjatorem renowacji mogił wojennych^[5]. Miał dwóch synów i córkę, doczekał się 9 wnuków i 12 prawnuków^[8][10].

Podczas uroczystości z okazji swoich setnych urodzin w styczniu 2017, szef Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych, Jan Józef Kasprzyk, wręczył mu w prezencie szablę oficerską. Otrzymał wtedy też odznakę „Zasłużony dla Województwa Lubelskiego”, oraz medale wojewody lubelskiego i prezydenta Lublina^[11]. 30 września tego samego roku został awansowany do stopnia pułkownika w stanie spoczynku^[2].

Pochowany został wraz z żoną Krystyną (zm. 2008) na cmentarzu parafialnym w Wólce Olbięckiej^[12].

Odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (przez władze RP na uchodźstwie)
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski^[13]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski^[5]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[14]
• Order Krzyża Grunwaldu III klasy^[14]
• Krzyż Walecznych^[2] (dwukrotnie)^[14]
• Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami^[14]
• Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie^[14]
• Medal Wojska (czterokrotnie)^[14]
• Krzyż Partyzancki^[14]
• Krzyż Armii Krajowej^[14]
• Krzyż Kampanii Wrześniowej^[14]
• Krzyż Batalionów Chłopskich^[14]
• Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939”^[14]
• Odznaka za Rany i Kontuzje (dwukrotnie)^[14]
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (pośmiertnie)^[15]
• Medal „Pro Patria”^[5][14]
• Medal „Pro Memoria”^[14]
• Odznaka „Weteran Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny”^[14]
• Odznaka pamiątkowa Akcji „Burza”^[14]
• Odznaka Honorowa „Zasłużony dla Województwa Lubelskiego”^[3][14]
• Krzyż Zasługi Stowarzyszenia Polskich Kombatantów^[14]
• Krzyż Zasługi SPK Obrońców Ojczyzny^[14]
• Krzyż 95 Lat Związku Inwalidów Wojennych RP^[14]
• Medal „Za zasługi dla SKOW Orderu Virtuti Militari”^[14]
• Medal „Za zasługi dla SKOW Orderu Krzyża Grunwaldu”^[14]
• Złoty Krzyż Honorowy Związku Piłsudczyków RP^[14]
• Medal pamiątkowy „Obrońcy Ojczyzny 1939-1945"^[3]

Przypisy