Bolesław Podhorski

Bolesław Podhorski

Data i miejsce urodzenia	13 kwietnia 1896 Szlachowa, Rejon berszadzki
Data i miejsce śmierci	25 sierpnia 1979 Warszawa
Miejsce spoczynku	Cmentarz w Pyrach
Zawód, zajęcie	ekonomista
Odznaczenia

Odnaleziony przez Bolesława Podhorskiego sztandar 1 Pułku Ułanów Krechowieckich (obecnie eksponat w Instytucie im. Sikorskiego w Londynie)

Bolesław Podhorski (ur. 13 kwietnia 1896 w Szlachowej, zm. 25 sierpnia 1979 w Warszawie^[1]) – polski ekonomista rolnictwa.

Życiorys

Pochodził z rodziny ruskich książąt, jego przodek Hrechory Podhorski przybył do Rzeczypospolitej w 1563 uciekając przed groźbą mordu ze strony cara Iwana Groźnego. Rodzicami Bolesława byli Józef Jan ks. Podhorski h. wł. (1863–1934) i Maria Kazimiera ze Skarbek-Malczewskich h. Awdaniec (1867–1944)^[1]. Ojciec po ukończeniu gimnazjum rolnego studiował prawo na Uniwersytecie Kijowskim. Szlachowa była majątkiem, który matka Bolesława otrzymała w wianie.

Podczas pogromów polskich majątków ziemskich, które miały miejsce po rewolucji październikowej opuścił rodzinny majątek i wyjechał do Kijowa. Powrócił tam w 1918, ale nie udało mu się reaktywować wcześniejszej działalności rolnej.

W 1920 zgłosił się ochotniczo do wojska i walczył w szeregach 1 pułku ułanów krechowieckich podczas wojny polsko-bolszewickiej za co został uhonorowany Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu podporucznika ze starszeństwem z 1 kwietnia 1921 i 2. lokatą w korpusie oficerów jazdy. Posiadał wówczas przydział do 21 pułku ułanów w Równem^[2]. W listopadzie 1924 został przeniesiony w rezerwie z 21 do 1 pułku ułanów^[3]. W 1934 był ponownie oficerem rezerwy 21 pułku ułanów^[4].

W 1921 zaangażował się w wojskową akcję osadniczą na Kresach. Należał do pionierów osadnictwa w powiecie rówieńskim, gdzie ówczesne władcze postanowiły zasiedlić oficerami 1 pułku ułanów i ich rodzinami tereny po dawnym poligonie szubkowskim tworząc Osadę Krechowiecką. Zamieszkał tam razem z rodzicami, przez cały okres od powstania osady do wybuchu II wojny światowej pełnił funkcję prezesa Osady. W międzyczasie ukończył studia w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego.

W 1939 dostał się do niemieckiej niewoli. Został osadzony w Oflagu VII A Murnau, w którym przebywał do maja 1945, a następnie przedostał się do Włoch, gdzie dołączył do 2 Korpusu Armii Polskiego dowodzonego przez gen. Władysława Andersa. W październiku 1945 został zaangażowany przez ppłk. Kazimierza Zaorskiego do akcji odzyskania ukrytego sztandaru 1 pułku ułanów krechowieckich, który został na początku października 1939 zakopany w lasach pod Kockiem. Mimo początkowego niepowodzenia udało mu się na podstawie fałszywych dokumentów przekroczyć 25 maja 1946 polską granicę w Międzylesiu, sam sztandar odnalazł 13 kwietnia 1946. Po wykonaniu powierzonego mu zadania przekroczył zieloną granicę, sztandar przewiózł do Szwajcarii pocztą dyplomatyczną Konstanty Górski. Po jego odebraniu Bolesław Podhorski w październiku tego samego roku zameldował się w dowództwie Korpusu w Anconie, został dwukrotnie odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami. Wyjechał wówczas do Wielkiej Brytanii, gdzie od 1948 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Polskiej Akcji Katolickiej. W 1958 przeszedł na emeryturę i powrócił do Polski.

Od 17 marca 1925 był mężem Elżbiety hr. Łoś h. Dąbrowa (1902–1986), z którą miał 4 córki: Marię (ur. 1926), Annę (ur. 1930), Irenę Teresę (ur. 1933) i Elżbietę (ur. 1936)^[1].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 2584
• Złoty Krzyż Zasługi (7 czerwca 1939)^[5]
• Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami (dwukrotnie)

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
• Bolesław Podhorski „Pogrom dworu” Karta nr 41. file.podgourski.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-12)].
• Maria Rey z Podhorskich „Historia sztandaru Krechowiaków” Stowarzyszenie Rodzin Osadników Wojskowych i Cywilnych Kresów Wschodnich
• Maria Rey z Podhorskich „Dawne i nowe wrażenia z Kresów Wschodnich” Stowarzyszenie Rodzin Osadników Wojskowych i Cywilnych Kresów Wschodnich
• „Osada Krechowiecka” Strony o Wołyniu. wolyn.republika.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-02)].
• „1 Pułk Ułanów Krechowieckich w Augustowie”, Z dziejów Parafii Matki Boskiej Częstochowskiej w Augustowie
• Ryszard Czarnecki „Ułański duch” 27 lipca 2015 Gazeta Polska Codziennie