Bolesław Wróblewski (duchowny)

Bolesław Wróblewski

Data i miejsce urodzenia	19 sierpnia 1867 Rzuchów
Data i miejsce śmierci	7 czerwca 1951 Częstochowa
Miejsce pochówku	cmentarz Kule w Częstochowie
Poseł na Sejm Ustawodawczy II RP
Okres sprawowania	1919–1922
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	1889
Odznaczenia

Tablica upamiętniająca ks. Bolesława Wróblewskiego - proboszcza wolborskiego w latach 1906-1910, prezesa Ochotniczej Straży Pożarnej w Wolborzu, w wolborskiej Kolegiacie św. Mikołaja

Bolesław Bonawentura Wróblewski (ur. 19 sierpnia 1867 w Rzuchowie, zm. 7 czerwca 1951 w Częstochowie) − ksiądz, działacz charytatywny i polityczny.

Życiorys

Bolesław Bonawentura Wróblewski urodził się 19 sierpnia 1867 roku w Rzuchowie w powiecie kolskim. Był synem urzędnika sądowego Wojciecha Wróblewskiego i Eufemii Franciszki z Majewskich. Wróblewski ukończył gimnazjum w Kaliszu i w 1884 roku rozpoczął naukę w seminarium we Włocławku, którą ukończył w 1889 roku i przyjął święcenia kapłańskie. Początkowo pracował w Warcie w powiecie sieradzkim, od 1890 roku w parafii św. Zygmunta w Częstochowie, a od następnego roku w parafii św. Barbary w tym samym mieście. W 1894 roku został proboszczem parafii Rędziny w powiecie częstochowskim, w której zbudował kościół. W 1906 roku został proboszczem w Wolborzu w powiecie piotrkowskim^[1].

Wróblewski angażował się w działalność narodową, za co był represjonowany, m.in. zakazano mu pracy oraz pobytu w guberniach warszawskiej, piotrkowskiej, lubelskiej i siedleckiej i objęto nadzorem policji. W kolejnych latach został proboszczem w Praszce koło Wielunia, w której rozbudował kościół i zaangażował się w działalność miejscowych organizacji społecznych^[1].

W październiku 1917 roku został proboszczem parafii Świętej Rodziny w Częstochowie. Początkowo dokończył budowę kościoła. Angażował się w działalność społeczną i charytatywną, głównie na rzecz dzieci. W 1918 roku wszedł do zarządu Towarzystwa Dobroczynności dla chrześcijan, a od 1925 roku był jego prezesem. W 1919 roku został posłem do Sejm Ustawodawczego Rzeczypospolitej Polskiej z poparcia Związku Ludowo-Narodowego. Podczas walk polsko-ukraińskich o Lwów współtworzył Komitet Niesienia Pomocy dla Lwowa, a w czasie powstań śląskich działał w Komitecie Niesienia Pomocy dla Górnego Śląska^[1].

W okresie wojny polsko-bolszewickiej zorganizował z matką dla wyruszających na front kuchnię i herbaciarnię. Od 1922 roku działał w zarządzie częstochowskiego oddziału Związku Obrony Kresów Zachodnich, które zajmowało się m.in. pomocą dla Polaków z Niemiec. W tym samym roku współtworzył Komitet Obrony Przeciwgazowej, a w 1924 roku został prezesem Ligi Obrony Przeciwgazowej; należał też do zarządu częstochowskiego oddziału PCK i wykładowcą na ich szkoleniach^[1]. W 1925 roku jeden z organizatorów budowy pomnika nieznanego żołnierza w al. Sienkiewicza.

Na początku okupacji niemieckiej był represjonowany, ale od 1940 roku organizował pomoc materialną dla Polaków wysiedlonych z innych regionów Polski^[1].

Zmarł 7 czerwca 1951 roku w Częstochowie i pochowany został na Cmentarzu Kule (sektor 8-AZ-2)^[2][1].

Ordery i odznaczenia

• Złoty Krzyż Zasługi (4 września 1937)^[3]
• Medal Niepodległości (27 czerwca 1938)^[4]

Upamiętnienie

W częstochowskiej katedrze znajduje się poświęcona mu tablica pamiątkowa^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Tomasz Haładyj: Doczekaliśmy się nowej ulicy Kanał Kohna (pol.). Gazeta.pl, 2009-05-25 21:58. s. 1. [dostęp 2010-06-15].
• Aneta Otrębska, Anna Czystek i Agata Nylec: 2. Grób Nieznanego Żołnierza (pol.). s. 41. [dostęp 2010-06-15]. (doc)
• Bolesław Wróblewski, Autobiografia, Częstochowa 1949 r., [w:] Akta personalne ks. Bolesława Wróblewskiego, Archiwum Archidiecezji Częstochowskiej, sygn. AP226, k. 1.
• Jan Związek, Życie i działalność ks. Bolesława Wróblewskiego [1867−1951], Częstochowa 2001.