Boris Władimirow
 generał porucznik | |
| Data i miejsce urodzenia | 14 kwietnia 1905 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1921–1960 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska | dowódca 311 Dywizji Piechoty |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
          | |
Boris Aleksandrowicz Władimirow (ros. Борис Александрович Владимиров, ur. 1 kwietnia?/ 14 kwietnia 1905 w Aleksandropolu (obecnie Giumri), zm. 1 maja 1978 w Moskwie) – radziecki generał porucznik.
Życiorys
Od czerwca 1921 służył w Armii Czerwonej, w 1925 ukończył szkołę piechoty, był dowódcą plutonu, kompanii i batalionu, a od 1937 starszym wykładowcą taktyki na kursach doskonalenia kadry oficerskiej w Tomsku. W czerwcu 1941 został zastępcą dowódcy 365 pułku piechoty w Krasnojarsku, w lipcu-sierpniu 1941 był oficerem Syberyjskiego Okręgu Wojskowego w Nowosybirsku, potem szefem sztabu 143 Zapasowej Brygady w Krasnojarsku, a od grudnia 1941 dowódcą 140 Zapasowej Brygady Piechoty, z którą w lutym 1942 został skierowany na front. Uczestniczył w wojnie z Niemcami, od marca 1942 do kwietnia 1943 jako dowódca 140 Brygady Piechoty w składzie 54 Armii i 8 Armii na Froncie Leningradzkim i Wołchowskim, a od marca 1943 do maja 1945 dowódca 311 Dywizji Piechoty na Froncie Wołchowskim, od czerwca do sierpnia 1944 2 Białoruskim, od sierpnia do grudnia 1944 1 Nadbałtyckim, następnie 1 Białoruskim. Brał udział w operacji nowo-kiriszskiej, mgińskiej, kiriszskiej, nowogrodzko-łużskiej, połockiej, rieżycko-dwinskiej, nadbałtyckiej, wiślańsko-odrzańskiej, pomorskiej i berlińskiej. W maju 1942 został ranny. 2 listopada 1944 otrzymał stopień generała majora. W styczniu 1945 wyróżnił się podczas walk nad Wisłą i zajmowaniu Piły. W 1947 ukończył Wyższe Kursy Akademickie przy Wyższej Akademii Wojskowej im. Woroszyłowa, później dowodził korpusem piechoty i był zastępcą szefa sztabu wojsk powietrznodesantowych, 8 sierpnia 1955 został generałem porucznikiem, w 1960 został przeniesiony do rezerwy. Był honorowym obywatelem miasta Kiriszy. Został pochowany na Cmentarzu Wwiedieńskim.
Odznaczenia
- Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (6 kwietnia 1945)
- Order Lenina (dwukrotnie w 1945)
- Order Czerwonego Sztandaru (trzykrotnie - 10 listopada 1943, 3 listopada 1944 i 15 listopada 1950)
- Order Suworowa II klasy (29 maja 1945)
- Order Wojny Ojczyźnianej II klasy (20 maja 1944)
- Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej”
- Medal za Obronę Leningradu
- Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
- Medal za Zdobycie Berlina
- Legia Zasługi (USA)
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (Polska)
i inne.
Bibliografia
Media użyte na tej stronie
Ribbon bar for the Soviet decoration Order of Lenin. Drawn by Zscout370.
Autor:
- RAF A F7LtGen since 2010par.svg: F l a n k e r
- derivative work: Mboro (talk)
Rank insignia of the Soviet Union/Russian Federation (1955-1991), here Army "Lieutenant general" (OF7) – shoulder strap dress uniform.
Ribbon bar Medal For the Liberation of Warsaw
Ribbon bar of the Order of the Red Banner. The Soviet Union (USSR).
Medal “Gold Star” of a “Hero of the Soviet Union”
Ribbon bar of the Medal "For the Capture of Berlin". The Soviet Union (USSR).
Ribbon to the Soviet Medal for the Defense of Leningrad
A red star. 1922-1943. Used as a symbol of communism in some occasions. The symbol can also represent socialism. Also seen on Soviet aircraft.
Order of Suvorov ribbon, second class
Soviet Ribbon bar Order Of The Patriotic War (2st Class)
Ribbon from the Legion of Merit awarded by the United States Department of Defense.
A red star and a hammer and sickle with golden border and red rims.