Borut Petrič

Borut Petrič

Data i miejsce urodzenia	28 grudnia 1961 Kranj
Obywatelstwo	Słowenia
Wzrost	184 cm
Informacje klubowe
Klub	PK Triglav Kranj
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Jugosławia Mistrzostwa świata srebro Berlin 1978 1500 m stylem dowolnym Mistrzostwa Europy brąz Jönköping 1977 1500 m stylem dowolnym złoto Split 1981 400 m stylem dowolnym srebro Split 1981 1500 m stylem dowolnym srebro Rzym 1983 400 m stylem dowolnym srebro Rzym 1983 1500 m stylem dowolnym Igrzyska śródziemnomorskie złoto Split 1979 400 m stylem dowolnym złoto Split 1979 1500 m stylem dowolnym złoto Split 1979 400 m stylem zmiennym srebro Split 1979 200 m stylem dowolnym srebro Split 1979 200 m stylem zmiennym złoto Casablanca 1983 200 m stylem dowolnym brąz Casablanca 1983 400 m stylem dowolnym brąz Casablanca 1983 200 m stylem zmiennym

Borut Petrič (ur. 28 grudnia 1961 w Kranju) – słoweński pływak reprezentujący Jugosławię, trzykrotny olimpijczyk, pięciokrotny medalista mistrzostw Europy, jednokrotny mistrzostw świata oraz ośmiokrotny igrzysk śródziemnomorskich, a także trener pływacki. Sportowiec roku 1981 w Jugosławii. Jego brat Darjan również był pływakiem.

Życiorys

Kariera juniorska

Pływanie zaczął trenować w wieku 8 lat, później porzucił je dla piłki wodnej, jednak jako jedenastolatek wrócił do pływania^[1]. W 1975 był trzeci na 1500 m stylem dowolnym na juniorskich mistrzostwach Europy. Rok później na tej samej imprezie wywalczył złoto na tym samym dystansie, a także został srebrnym medalistą na 400 m stylem dowolnym i 200 m stylem motylkowym^[2].

Kariera seniorska

Igrzyska olimpijskie

Petrič trzykrotnie brał udział w igrzyskach olimpijskich. W 1976 startował na 400 i 1500 m stylem dowolnym. Na krótszym dystansie odpadł w pierwszej rundzie, zajmując 5. miejsce w drugim wyścigu eliminacyjnym z czasem 4:07,54^[3], natomiast na dłuższym także zakończył rywalizację w pierwszej rundzie, zajmując 4. pozycję w pierwszym wyścigu eliminacyjnym z czasem 16:03,92^[4]. Był najmłodszym reprezentantem Jugosławii na tych igrzyskach^[5]. Na kolejnych igrzyskach wystąpił na 200, 400 i 1500 m stylem dowolnym. Na 200 m odpadł w pierwszej rundzie, zajmując 6. lokatę w drugim wyścigu eliminacyjnym z czasem 1:56,51^[6]. Na dystansie dwukrotnie dłuższym także zakończył rywalizację w pierwszej rundzie, zajmując 3. miejsce w pierwszym wyścigu eliminacyjnym z czasem 3:59,63^[7]. Na najdłuższym dystansie z czasem 15:31,53 uplasował się na 2. pozycji w pierwszym biegu eliminacyjnym, co dało mu kwalifikację do finału^[8], w którym z czasem 15:21,78 był piąty^[9]. Na swoich ostatnich igrzyskach wziął udział, tak jak cztery lata wcześniej, w zawodach na 200, 400 i 1500 m stylem dowolnym. Na najkrótszym dystansie zajął 3. lokatę w siódmym wyścigu eliminacyjnym z czasem 1:52,74, odpadając z dalszej rywalizacji^[10] i plasując się w końcowej klasyfikacji na 19. pozycji^[11]. Na 400 metrów również zakończył udział w pierwszej rundzie, uzyskując czas 3:56,07 w drugim wyścigu eliminacyjnym, który dał mu w nim drugie miejsce^[12]. W klasyfikacji końcowej Petrič był osiemnasty^[13]. Na najdłuższym dystansie Słoweniec reprezentujący Jugosławię po raz kolejny zakończył rywalizację w pierwszej rundzie, zajmując 4. lokatę w drugim wyścigu eliminacyjnym z czasem 15:36,44^[14] i plasując się ostatecznie na 15. pozycji^[15]. Był najstarszym pływakiem reprezentującym Jugosławię na tych igrzyskach^[16].

Pozostałe zawody

W 1975 zajął 5. miejsce na igrzyskach śródziemnomorskich na 1500 m stylem dowolnym z czasem 16:49,36^[17]. Na mistrzostwach Europy w 1977 zdobył brązowy medal na 1500 m stylem dowolnym^[18][19] z czasem 15:30,74^[20]. Rok później w tej samej konkurencji wywalczył srebro na mistrzostwach świata^[21][22], uzyskując czas 15:20,77^[23]. Na Igrzyskach Śródziemnomorskich 1979 zdobył srebro na 200 i złoto na 400 i 1500 m stylem dowolnym, a także srebro na 200 m stylem motylkowym i złoto na 400 m stylem zmiennym^[24]. Na Mistrzostwach Europy 1981 wywalczył złoto na 400 m stylem dowolnym^[19][25] z czasem 3:51,63^[20] i srebro na 1500 m tym samym stylem^[18][19] z czasem 15:17,31^[20]. W 1982 był piąty na 400 m stylem dowolnym na mistrzostwach świata, a rok później został wicemistrzem Europy na 400^[19][25] (czas 3:51,96)^[20] i 1500 m stylem dowolnym^[18][19] z czasem 15:14,54^[20] oraz złotym medalistą igrzysk śródziemnomorskich na 200 m stylem dowolnym i brązowym na 400 m tym samym stylem i 200 m stylem zmiennym^[26]. W latach 1976–1978, 1981 i 1983 zostawał sportowcem roku w Słowenii^[27], a w 1981 także sportowcem roku w Jugosławii^[28][29]. W 1978 otrzymał nagrodę Bloudka^[28][30]. 44-krotny mistrz Jugosławii i wielokrotny mistrz Bałkanów^[28]. Był rekordzistą Słowenii na różnych dystansach, zarówno na krótkim, jak i na długim basenie; niektóre z jego rekordów przetrwały ponad 20 lat^[31].

Dalsze losy

Na początku XXI wieku założył w rodzinnym mieście klub pływacki Zvezda^[28]. Był jego prezesem, a także jednym z trenerów, jednakże w 2009 odszedł z klubu^[32] i przeszedł do PK Maribor^[33]. W 2012 był jednym z trenerów słoweńskiej reprezentacji pływackiej^[34][35]. We wrześniu 2012 został trenerem chorwackiego klubu Jug. Razem z nim do tej drużyny trafiła podopieczna Petricia, Tanja Šmid^[36][37][38]. Odszedł z klubu pod koniec 2015^[39]. W maju 2016 został trenerem Veležu Mostar^[40]. Po igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro na dwa lata zawiesił karierę trenerską, po czym został szkoleniowcem PK Kranj^[41]. Był też członkiem zarządu związku pływackiego Bośni i Hercegowiny^[42].

Życie prywatne

Jego brat Darjan również był pływakiem, trzykrotnie startował na igrzyskach olimpijskich^[43], natomiast ojciec Drago (1935–2006) był przez wiele lat asystentem dyrektora Instytutu Ubezpieczeń Zdrowotnych Słowenii (słoweń. Zavod za zdravstveno zavarovanje Slovenije), a także w latach 1967–1972 przewodniczącym klubu PK Triglav Kranj, w latach 1976–1981 przewodniczącym Słoweńskiego Związku Pływackiego, z kolei wcześniej uprawiał piłkę wodną i pływanie^[44][45][46]. Żonaty z Vanją, z którą ma dwie córki^[47][48].

Przypisy

Bibliografia

• Borut Petrič (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2018-02-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)].