Brewis
| Ă | ă |
| Ắ | ắ |
| Ĕ | ĕ |
| Ğ | ğ |
| Ḫ | ḫ |
| Ĭ | ĭ |
| K̆ | k̆ |
| M̆ | m̆ |
| N̆ | n̆ |
| Ŏ | ŏ |
| Ŭ | ŭ |
| Ӑ | ӑ |
| Ӗ | ӗ |
| Ӂ | ӂ |
| Й | й |
| Ў | ў |
Brewis (znak krótkości; od łac. brevis: „krótki”) – znak diakrytyczny stosowany w alfabecie rumuńskim, tureckim, wietnamskim i innych. W cyrylicy występuje w rosyjskim z Й, й oraz białoruskim Ў[1]. W transkrypcji fonetycznej służy zwykle do oznaczania samogłosek słabych, tzw. krótkich (np. w łacinie).
W Unikodzie znak brewis występuje w wersjach:
| Znak | Unikod | Kod HTML | Nazwa unikodowa | Nazwa polska[2] |
|---|---|---|---|---|
| ˘ | U+02D8 | ˘ lub ˘ | BREVE | brewis górny |
| ̆ | U+0306 | ̆ lub ̆ | COMBINING BREVE | brewis dostawny górny |
| ̮ | U+032E | ̮ lub ̮ | COMBINING BREVE BELOW | brewis dostawny dolny |
Przypisy
- ↑ Бреве кириллическое, «Кратка». fonts.ru. [dostęp 2013-09-22]. (ros.).
- ↑ Nazwy polskie zaczerpnięte lub utworzone na podstawie: Robert Bringhurst, Elementarz stylu w typografii (Załącznik A), Design Plus, Kraków 2007.