Bronisław Bartel
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 3 listopada 1887 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 24 kwietnia 1968 |
| Narodowość | polska |
| Dziedzina sztuki | malarstwo |
| Ważne dzieła | |
| |
| Odznaczenia | |
 | |
Bronisław Bartel (ur. 3 listopada 1887 w Zawierciu[1], zm. 24 kwietnia 1968 w Poznaniu) – polski malarz.
Życiorys
Bronisław Bartel urodził się w Zawierciu[2][1]. Jego rodzicami byli Herman Bartel[1], urzędnik pracujący w przemyśle, oraz Salomea z Borgów[2][1]. Od 1905 do 1910 uczęszczał na Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie zdobywając wykształcenie pod kierunkiem Juliana Fałata, Teodora Axentowicza i Ferdynanda Ruszczyca[2].
Jego pierwsza samodzielna wystawa prac miała miejsce w 1910[1] w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie[2]. W 1912 zamieszkał w Warszawie, a w 1919 przeniósł się na stałe do Poznania. Pracował tam od 1919 na stanowisku kierownika Drukarni św. Wojciecha[3][1]. Od 1921 do 1926 w stowarzyszeniu „Świt” pełnił funkcję członka, a następnie członek i prezes grupy artystów wielkopolskich „Plastyka”[3]. Związany był z grupami artystycznymi „Świt” i „Plastyka”. Malował głównie pejzaże utrzymane w ciepłej, stonowanej kolorystyce[4].
Od 1922 do 1926 był profesorem Państwowej Szkoły Przemysłu Artystycznego w Bydgoszczy[3][1], a następnie (do 1939) profesorem malarstwa dekoracyjnego, anatomii i studium aktu w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych w Poznaniu[3]. Od 1946 do 1951 był dyrektorem Liceum Sztuk Plastycznych w Poznaniu[3].
Zmarł 24 kwietnia 1968 w Poznaniu[3]. Został pochowany 27 kwietnia 1968 na Cmentarzu na Junikowie w Poznaniu (pole 7-3-11)[5][6].
Życie prywatne
Jego żoną od 1915 była Adela Kiersztajn[1], a po raz drugi ożenił się z Janiną Brzezińską. Miał synów Wojciecha (1917–1964) i Andrzeja (ur. 1920) oraz córkę Barbarę (1920–1942)[3].
Twórczość
Malował kompozycje figuralne, portrety, krajobrazy, martwe natury, uprawiał także malarstwo dekoracyjne. W zbiorach Muzeum Narodowego w Poznaniu znajdują się jego prace pt. Portret matki (1917), Demon (1930), Mulatka (1930), Walcownia (1949)[3]. W 1929 zdobył III nagrodę w konkursie na polichromię Sali Sejmowej w Warszawie[3].
Ordery i odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1936)[7]
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 26.
- ↑ a b c d Gąsiorowski i Topolski (red.) 1981 ↓, s. 38.
- ↑ a b c d e f g h i Gąsiorowski i Topolski (red.) 1981 ↓, s. 39.
- ↑ Bronisław Bartel - Desa Unicum, desa.pl [dostęp 2022-01-31].
- ↑ Poznan.pl - Plan Poznania - Cmentarze, www.poznan.pl [dostęp 2021-02-02].
- ↑ Miejsce pochówku Bronisława Bartla (pol.). Urząd Miasta Poznania. [dostęp 2017-09-25].
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 469 „za zasługi na polu rozwoju sztuki”.
Bibliografia
- Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski (red.): Wielkopolski Słownik Biograficzny. Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 38-39. ISBN 83-01-02722-3.
Media użyte na tej stronie