Bronisław Drzewiecki

Bronisław Drzewiecki
Data i miejsce urodzenia

23 stycznia 1907
Kalenice

Data śmierci

29 lipca 1985

Zawód, zajęcie

nauczyciel, polityk

Alma Mater

Uniwersytet Poznański

Stanowisko

poseł do KRN, na Sejm Ustawodawczy i Sejm PRL II, III i IV kadencji (1944–1952, 1957–1969), prezes PSL „Nowe Wyzwolenie” (1947)

Partia

SL „Wola Ludu”, SL, PSL, PSL „Nowe Wyzwolenie”, SL, ZSL

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Bronisław Drzewiecki, ps. Borczyk (ur. 23 stycznia 1907 w Kalenicach, zm. 29 lipca 1985) – polski nauczyciel i działacz ludowy, poseł do Krajowej Rady Narodowej (1944–1947), na Sejm Ustawodawczy (1947–1952) oraz na Sejm PRL II, III i IV kadencji (1957–1969).

Życiorys

Był synem Jana i Marianny. W 1927 ukończył gimnazjum w Łowiczu, a sześć lat później Wydział Rolniczo-Leśny Uniwersytetu Poznańskiego. Działał w Polskiej Akademii Młodzieży Ludowej oraz Związku Młodzieży Wiejskiej RP „Wici” (w latach 1935–1938 członek zarządu regionu łódzkiego). Od 1933 pracował jako nauczyciel w szkołach ludowych Wielkopolski, pisywał również do prasy chłopskiej.

W 1944 znalazł się w szeregach Stronnictwa Ludowego „Woli Ludu”, zostając członkiem jego Zarządu Głównego i skarbnikiem partii, a także posłem do Krajowej Rady Narodowej. Był również wiceprzewodniczącym warszawskiej Wojewódzkiej Rady Narodowej. We wrześniu 1944 SL przekształciło się w Stronnictwo Ludowe, którego był wiceprezesem od marca 1945 do września tegoż roku (od maja stojąc jednocześnie na czele Klubu Posłów Ludowych), gdy wraz z częścią działaczy partii (na czele z jej prezesem Stanisławem Bańczykiem) przeszedł do Polskiego Stronnictwa Ludowego. Został w styczniu 1946 członkiem Rady Naczelnej partii. W czerwcu tego samego roku znalazł się w grupie rozłamowej, która utworzyła PSL „Nowe Wyzwolenie”. Został wiceprezesem i jednocześnie sekretarzem naczelnym tej partii, funkcję wiceprezesa pełnił do października 1946. W 1947 uzyskał mandat posła na Sejm Ustawodawczy. 17 lutego tego samego roku został prezesem PSL „Nowe Wyzwolenie”, które 13 listopada 1947 wprowadził do SL; był także przewodniczącym Klubu Poselskiego partii. W listopadzie 1949, w wyniku połączenia SL z PSL, został członkiem Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. W marcu 1951 został pozbawiony immunitetu poselskiego, po czym do 1953 był więziony (formalnie był posłem do końca kadencji w 1952). 27 października 1956 został zrehabilitowany i przywrócony w prawach członka ZSL. Od grudnia tego samego roku do listopada 1964 zasiadał w Naczelnym Komitecie partii, do listopada 1959 pełniąc funkcję sekretarza. W latach 1957–1969 zasiadał w Sejmie PRL II, III i IV kadencji, w czasie II kadencji (1957–1961) pełnił obowiązki wiceprezesa Klubu Poselskiego ZSL. Od marca 1957 do września 1959 był prezesem Głównego Komitetu Organizacyjnego Kółek i Organizacji Rolniczych. Od listopada 1964 do kwietnia 1973 zasiadał w Głównej Komisji Rewizyjnej ZSL.

Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Pochowany na cmentarzu parafialnym w Pszczonowie[1].

Przypisy

Bibliografia

  • Słownik biograficzny działaczy ruchu ludowego, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1989
  • Informacje w BIP IPN