Bronisław Panek

Bronisław Panek

podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	14 lutego 1892 Palikówka
Data i miejsce śmierci	18 października 1963 Pręgowo
Przebieg służby
Lata służby	1914–1945
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	27 Pułk Piechoty
Stanowiska	dowódca pułku
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Bronisław Panek (ur. 14 lutego 1892 w Palikówce, zm. 18 listopada 1963 w Pręgowie) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

W 1912 w Rzeszowie ukończył gimnazjum. Służył w Legionach Polskich podczas I wojny światowej jako sierżant VI batalionu 1 pułku piechoty. W grudniu 1918 dowodził 5 kompanią w grupie ppłka Leopolda Lisa-Kuli. Dwukrotnie ciężko ranny na froncie ukraińskim, w roku 1919 i 1920. Podczas wojny polsko-bolszewickiej walczył w szeregach 23 pułku piechoty. Został odznaczony Orderem Virtuti Militari. 30 lipca 1920 roku został mianowany – warunkowo aż do zakończenia prac przez Komisję Weryfikacyjną z dniem 1 maja 1920 roku – porucznikiem w piechocie^[1]. 14 października 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich^[2]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 1129. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[3]. Następnie pełnił służbę w 50 pułku piechoty Strzelców Kresowych w Kowlu^[4][5].

30 września 1927 roku został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza^[6]. 10 października tego roku został przydzielony do 29 Batalionu Odwodowego w Suwałkach. Zatwierdzany był 17 listopada 1927 roku i 7 kwietnia 1928 roku jako kwatermistrz w składzie komisji gospodarczej batalionu. 18 lutego 1928 roku awansował na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 56. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[7].

11 maja 1928 roku został przeniesiony z KOP do 17 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty na stanowisko oficera sztabu^[8][9]. Następnie w 74 pułku piechoty w Lublińcu na stanowisku dowódcy batalionu^[10]. W 1932 roku ówczesny inspektor armii generał dywizji Edward Śmigły-Rydz wystawił mu następującą opinię służbową: „charakter prawy, ustalony, zamknięty w sobie. Solidny. Wykształcenie wojskowe więcej niż przeciętne. Duży zmysł taktyczny. Pracuje nad sobą, interesuje się żołnierzem. Materiał na dowódcę pułku. Wybija się ponad przeciętność”^[11].

27 czerwca 1935 roku awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 roku i 25. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[12]. 4 lipca 1935 roku otrzymał przeniesienie do 27 pułku piechoty w Częstochowie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku^[13]. Od 17 lipca 1935 roku do 15 lipca 1936 roku pełnił obowiązki dowódcy pułku^[14]. Od 1 kwietnia 1938 roku nazwa zajmowanego przez niego stanowiska służbowego brzmiała: „I zastępca dowódcy pułku”. Od listopada 1938 roku do marca 1939 roku pełnił obowiązki dowódcy pułku w zastępstwie pułkownika dyplomowanego Franciszka Tomsa-Zapolskiego, który przebywał na Kursie Doskonalącym dla oficerów dyplomowanych przy Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Wiosną 1939 roku, po ukończeniu przez pułkownika Tomsa-Zapolskiego kursu i przeniesieniu go na stanowisko kwatermistrza Okręgu Korpusu Nr V, objął dowództwo 27 pułku piechoty. Na czele tego oddziału walczył w kampanii wrześniowej 1939 roku w obronie Częstochowy, a następnie pod Janowem i Tomaszowem Lubelskim. Po kapitulacji był jeńcem wojennym Oflagu II C Woldenberg, a następnie Murnau. Pod koniec maja 1947 wrócił do kraju, a rok później rozpoczął pracę w fabryce papieru w Łapinie. Zmarł 18 listopada 1963 roku w Gdańsku, trzy dni później został pochowany na cmentarzu w Pręgowie.

W maju 2018 grób podpułkownika został poddany renowacji^[15].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 7120 – 17 maja 1922^[16]
• Krzyż Niepodległości (13 kwietnia 1931)^[17]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Walecznych dwukrotnie
• Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1935)^[18][19]

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918–1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
• Artur Ochał: Słownik oficerów i chorążych Korpusu Ochrony Pogranicza w Suwałkach (1929–1939). Suwałki: Augustowsko-Suwalskie Towarzystwo Naukowe, 2009, s. 98. ISBN 978-83-915778-1-3.
• Żołnierze Niepodległości : Panek Bronisław. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2021-12-01].