Bruno Arcari (bokser)

Bruno Arcari
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia1 stycznia 1942
Atina
ObywatelstwoWłochy
Wzrost160 cm
Styl walkileworęczny
Kategoria wagowajunior półśrednia
półśrednia
Bilans walk zawodowych
Liczba walk73
Zwycięstwa70
Przez nokauty38
Porażki2
Remisy1

Bruno Arcari (ur. 1 stycznia 1942 w Atinie[1]) – włoski bokser, zawodowy mistrz świata, olimpijczyk.

Kariera w boksie amatorskim

Zdobył brązowy medal w wadze lekkopółśredniej (do 63,5 kg) na mistrzostwach Europy w 1963 w Moskwie po wygraniu dwóch walk i przegranej w półfinale z Jerzym Kulejem[2]. Zwyciężył w wadze lekkiej (do 60 kg) na mistrzostwach świata wojskowych w 1963 we Frankfurcie[3] i w wadze lekkopółśredniej na igrzyskach śródziemnomorskich w 1963 w Neapolu (w finale pokonał Habiba Galhię z Tunezji)[4]. Ponownie zdobył złoty medal, tym razem w wadze lekkopółśredniej, na mistrzostwach świata wojskowych w 1964 w Tunisie[5].

Wystąpił w wadze lekkiej na igrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio, ale przegrał pierwszą walkę z Alexem Oundo z Kenii i odpadł z turnieju[1].

Był mistrzem Włoch w wadze lekkopółśredniej w 1962[6] i 1963[7].

Kariera w boksie zawodowym

Rozpoczął zawodowe uprawianie boksu w grudniu 1964. Pierwszą walkę zawodową przegrał, ale potem wygrał kolejnych 10, w tym z byłym mistrzem świata w wadze lekkiej Joe Brownem w marcu 1966. W sierpniu tego roku został pokonany przez Massimo Consolatiego w pojedynku o tytuł zawodowego mistrza Włoch w wadze junior półśredniej. Była to druga i ostatnia porażka Arcariego na zawodowym ringu. W grudniu 1966 zrewanżował się Consolatiemu i odebrał mu tytuł, który potem kilkakrotnie skutecznie bronił.

AArcari w 1964

7 sierpnia 1968 w Rzymie wiedniu pokonał Johanna Orsolicsa i zdobył tytuł mistrza Europy (EBU) w kategorii junior półśredniej. Czterokrotnie obronił ten pas wygrywając m.in. z Willim Quatuorem w styczniu 1969.

31 stycznia 1970 w Rzymie zdobył tytuł mistrza świata federacji WBC w wadze junior półśredniej wygrywając z dotychczasowym mistrzem Pedro Adigue. Dziewięć razy bronił tego tytułu, wygrywając z René Roque i Raimundo Diasem w 1970, João Henrique, Enrique Janą i Domingo Barrerą w 1971, ponownie Henrique i Everaldo Costą Azevedo w 1972, Jørgenem Hansenem w 1973 oraz z Antonio Ortizem w 1974. Po tej ostatniej obronie zrezygnował z tytułu mistrzowskiego i przeniósł się do wagi półśredniej. Stoczył w niej 11 walk, z których 10 wygrał i 1 zremisował (z Rockim Mattiolim w 1976). Zakończył karierę boksera zawodowego w 1978[8][9]..

Przypisy

  1. a b Bruno Arcari, olympedia.org [dostęp 2021-10-11] (ang.).
  2. 15.European Championships – Moscow, Soviet Union – May 26 – June 2 1963, amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-10-11] (ang.).
  3. 16.CISM Championships – Frankfurt, FRG – July 23–27 1963, amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-10-11] (ang.).
  4. 4.Mediterranean Games – Naples, Italy – September 23–29 1963, amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-10-11] (ang.).
  5. CISM Championships – Tunis, Tunisia – May (?) 1964, amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-10-11] (ang.).
  6. Italian National Championships – Modena – March 1962, amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-10-11] (ang.).
  7. Italian National Championships – Pesaro – March 1963, amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-10-11] (ang.).
  8. Bruno Arcari, boxrec.com [dostęp 2021-10-11] (ang.).
  9. Bruno ARCARI, Sport & Note [dostęp 2021-10-11] (ang.).

Media użyte na tej stronie

Boxing pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Boxing. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Bruno Arcari 1964.jpg
The Italian boxer Bruno Arcari, twice light welterweight Italy champion and World champion in 1970, during a training session in a gym. Genoa, May 1964.
Flag of Italy (1946–2003).svg
Flag of Italy from 1946 to 2003, when exact colors were specified.
Bruno Arcari 1969.jpg
Figurina CAMPIONI DELLO SPORT 1969/70-n.337-ARCARI (ITA)-PUGILATO-rec