Bruno Soares
Bruno Soares (2016) | |
Pełne imię i nazwisko | Bruno Fraga Soares |
---|---|
Państwo | |
Data i miejsce urodzenia | 27 lutego 1982 |
Wzrost | 180 cm |
Gra | praworęczny, oburęczny bekhend |
Status profesjonalny | 2001 |
Zakończenie kariery | aktywny |
Trener | Hugo Daibert |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje | 0 |
Najwyżej w rankingu | 221 (22 marca 2004) |
Roland Garros | 2Q (2004) |
Wimbledon | 1Q (2004) |
US Open | 1Q (2004) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje | 35 |
Najwyżej w rankingu | 2 (17 października 2016) |
Australian Open | W (2016) |
Roland Garros | F (2020) |
Wimbledon | QF (2009, 2014–2016, 2018) |
US Open | W (2016, 2020) |
Bruno Fraga Soares (ur. 27 lutego 1982 w Belo Horizonte) – brazylijski tenisista specjalizujący się w grze podwójnej, reprezentant w Pucharze Davisa, mistrz Australian Open 2016, US Open 2016 i US Open 2020 w grze podwójnej oraz US Open 2012, US Open 2014 i Australian Open 2016 w grze mieszanej, olimpijczyk.
Kariera tenisowa
Karierę tenisową rozpoczął w roku 2001.
W grze pojedynczej nie odnosił większych sukcesów. Najwyżej w rankingu singlowym Soares był na 221. miejscu w marcu 2004 roku.
W rozgrywkach deblowych ma w dorobku 35 wygranych turniejów z cyklu ATP Tour, w tym wielkoszlemowe Australian Open i US Open z roku 2016 razem z Jamiem Murrayem oraz US Open z roku 2020 w parze z Mate Paviciem. Ponadto przegrał 34 finały, w tym finały US Open z 2013 i 2021 roku oraz French Open z 2020 roku. Najwyżej w klasyfikacji deblistów był na 2. pozycji w październiku 2016 roku.
W grze mieszanej Soares odniósł 3 triumfy – dwa na kortach US Open i jeden podczas Australian Open. Pierwsze zwycięstwo zanotował we wrześniu 2012 roku w Nowym Jorku, grając w parze z Jekatieriną Makarową. W finałowym pojedynku pokonali 6:7(8), 6:1, 12–10 Květę Peschke i Marcina Matkowskiego po obronieniu dwóch piłek meczowych[1]. W 2013 roku osiągnął też finał Wimbledonu, w którym razem z Lisą Raymond przegrali 7:5, 2:6, 6:8 z parą Kristina Mladenovic–Daniel Nestor. W 2014 roku razem z Sania Mirza wygrali rozgrywki w Stanach Zjednoczonych, pokonując w meczu mistrzowskim 6:1, 2:6, 11–9 Abigail Spears i Santiago Gonzáleza. W sezonie 2016 wspólnie z Jeleną Wiesniną triumfowali w Melbourne, pokonując w finale Coco Vandeweghe i Horię Tecău 6:4, 4:6, 10–5.
Od roku 2005 Soares reprezentuje Brazylię w Pucharze Davisa. Do końca 2016 roku rozegrał dla zespołu 17 pojedynków. W singlu zagrał 2 wygrane mecze, natomiast w deblu 15 spotkań, z których w 12 zwyciężył.
Finały w turniejach ATP Tour
Legenda |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra podwójna (35–34)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 22 czerwca 2008 | Nottingham | Trawiasta | Kevin Ullyett | Jeff Coetzee Jamie Murray | 6:2, 7:6(5) |
Finalista | 1. | 17 sierpnia 2008 | Waszyngton | Twarda | Kevin Ullyett | Marc Gicquel Robert Lindstedt | 6:7(6), 3:6 |
Finalista | 2. | 29 sierpnia 2009 | New Haven | Twarda | Kevin Ullyett | Julian Knowle Jürgen Melzer | 4:6, 6:7(3) |
Zwycięzca | 2. | 25 października 2009 | Sztokholm | Twarda (hala) | Kevin Ullyett | Simon Aspelin Paul Hanley | 6:4, 7:6(4) |
Finalista | 3. | 16 stycznia 2010 | Auckland | Twarda | Marcelo Melo | Marcus Daniell Horia Tecău | 5:7, 4:6 |
Zwycięzca | 3. | 22 maja 2010 | Nicea | Ceglana | Marcelo Melo | Rohan Bopanna Aisam-ul-Haq Qureshi | 1:6, 6:3, 10–5 |
Finalista | 4. | 1 sierpnia 2010 | Gstaad | Ceglana | Marcelo Melo | Johan Brunström Jarkko Nieminen | 3:6, 7:6(4), 9–11 |
Finalista | 5. | 26 września 2010 | Metz | Twarda (hala) | Marcelo Melo | Dustin Brown Rogier Wassen | 3:6, 3:6 |
Zwycięzca | 4. | 6 lutego 2011 | Santiago | Ceglana | Marcelo Melo | Łukasz Kubot Oliver Marach | 6:3, 7:6(3) |
Zwycięzca | 5. | 12 lutego 2011 | Costa do Sauípe | Ceglana | Marcelo Melo | Pablo Andújar Daniel Gimeno-Traver | 7:6(4), 6:3 |
Finalista | 6. | 26 lutego 2011 | Acapulco | Ceglana | Marcelo Melo | Victor Hănescu Horia Tecău | 1:6, 3:6 |
Finalista | 7. | 17 kwietnia 2011 | Monte Carlo | Ceglana | Juan Ignacio Chela | Bob Bryan Mike Bryan | 3:6, 2:6 |
Finalista | 8. | 23 października 2011 | Sztokholm | Twarda (hala) | Marcelo Melo | Rohan Bopanna Aisam-ul-Haq Qureshi | 1:6, 3:6 |
Zwycięzca | 6. | 19 lutego 2012 | Costa do Sauípe | Ceglana (hala) | Eric Butorac | Michal Mertiňák André Sá | 3:6, 6:4, 10–8 |
Finalista | 9. | 15 lipca 2012 | Båstad | Ceglana | Alexander Peya | Robert Lindstedt Horia Tecău | 3:6, 6:7(5) |
Zwycięzca | 7. | 30 września 2012 | Kuala Lumpur | Twarda (hala) | Alexander Peya | Colin Fleming Ross Hutchins | 5:7, 7:5, 10–7 |
Zwycięzca | 8. | 7 października 2012 | Tokio | Twarda | Alexander Peya | Leander Paes Radek Štěpánek | 6:3, 7:6(5) |
Zwycięzca | 9. | 21 października 2012 | Sztokholm | Twarda (hala) | Marcelo Melo | Robert Lindstedt Nenad Zimonjić | 6:7(4), 7:5, 10–6 |
Zwycięzca | 10. | 27 października 2012 | Walencja | Twarda (hala) | Alexander Peya | David Marrero Fernando Verdasco | 6:3, 6:2 |
Zwycięzca | 11. | 12 stycznia 2013 | Auckland | Twarda | Colin Fleming | Johan Brunström Frederik Nielsen | 7:6(1), 7:6(2) |
Zwycięzca | 12. | 17 lutego 2013 | São Paulo | Ceglana (hala) | Alexander Peya | František Čermák Michal Mertiňák | 6:7(5), 6:2, 10–7 |
Zwycięzca | 13. | 28 kwietnia 2013 | Barcelona | Ceglana | Alexander Peya | Robert Lindstedt Daniel Nestor | 5:7, 7:6(7), 10–4 |
Finalista | 10. | 12 maja 2013 | Madryt | Ceglana | Alexander Peya | Bob Bryan Mike Bryan | 2:6, 3:6 |
Finalista | 11. | 16 czerwca 2013 | Londyn | Trawiasta | Alexander Peya | Bob Bryan Mike Bryan | 6:4, 5:7, 3–10 |
Zwycięzca | 14. | 22 czerwca 2013 | Eastbourne | Trawiasta | Alexander Peya | Colin Fleming Jonathan Marray | 3:6, 6:3, 10–8 |
Finalista | 12. | 21 lipca 2013 | Hamburg | Ceglana | Alexander Peya | Mariusz Fyrstenberg Marcin Matkowski | 6:3, 1:6, 8–10 |
Zwycięzca | 15. | 11 sierpnia 2013 | Montreal | Twarda | Alexander Peya | Colin Fleming Andy Murray | 6:4, 7:6(4) |
Finalista | 13. | 8 września 2013 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Alexander Peya | Leander Paes Radek Štěpánek | 1:6, 3:6 |
Zwycięzca | 16. | 27 października 2013 | Walencja | Twarda (hala) | Alexander Peya | Bob Bryan Mike Bryan | 7:6(3), 6:7(1), 13–11 |
Finalista | 14. | 3 listopada 2013 | Paryż | Twarda (hala) | Alexander Peya | Bob Bryan Mike Bryan | 3:6, 3:6 |
Finalista | 15. | 4 stycznia 2014 | Ad-Dauha | Twarda | Alexander Peya | Tomáš Berdych Jan Hájek | 2:6, 4:6 |
Finalista | 16. | 11 stycznia 2014 | Auckland | Twarda | Alexander Peya | Julian Knowle Marcelo Melo | 6:4, 3:6, 5–10 |
Finalista | 17. | 16 marca 2014 | Indian Wells | Twarda | Alexander Peya | Bob Bryan Mike Bryan | 4:6, 3:6 |
Zwycięzca | 17. | 15 czerwca 2014 | Londyn | Trawiasta | Alexander Peya | Jamie Murray John Peers | 4:6, 7:6(4), 10–4 |
Finalista | 18. | 21 czerwca 2014 | Eastbourne | Trawiasta | Alexander Peya | Treat Huey Dominic Inglot | 5:7, 7:5, 8–10 |
Finalista | 19. | 20 lipca 2014 | Hamburg | Ceglana | Alexander Peya | Marin Draganja Florin Mergea | 4:6, 5:7 |
Zwycięzca | 18. | 10 sierpnia 2014 | Toronto | Twarda | Alexander Peya | Ivan Dodig Marcelo Melo | 6:4, 6:3 |
Zwycięzca | 19. | 3 maja 2015 | Monachium | Ceglana | Alexander Peya | Alexander Zverev Mischa Zverev | 4:6, 6:1, 10–5 |
Finalista | 20. | 14 czerwca 2015 | Stuttgart | Trawiasta | Alexander Peya | Rohan Bopanna Florin Mergea | 7:5, 2:6, 7–10 |
Zwycięzca | 20. | 1 listopada 2015 | Bazylea | Twarda (hala) | Alexander Peya | Jamie Murray John Peers | 7:5, 7:5 |
Zwycięzca | 21. | 16 stycznia 2016 | Sydney | Twarda | Jamie Murray | Rohan Bopanna Florin Mergea | 6:3, 7:6(6) |
Zwycięzca | 22. | 30 stycznia 2016 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Jamie Murray | Daniel Nestor Radek Štěpánek | 2:6, 6:4, 7:5 |
Finalista | 21. | 18 kwietnia 2016 | Monte Carlo | Ceglana | Jamie Murray | Pierre-Hugues Herbert Nicolas Mahut | 6:4, 0:6, 6–10 |
Finalista | 22. | 31 lipca 2016 | Toronto | Twarda | Jamie Murray | Ivan Dodig Marcelo Melo | 4:6, 4:6 |
Zwycięzca | 23. | 10 września 2016 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Jamie Murray | Pablo Carreño-Busta Guillermo García-López | 6:2, 6:3 |
Finalista | 23. | 14 stycznia 2017 | Sydney | Twarda | Jamie Murray | Wesley Koolhof Matwé Middelkoop | 3:6, 5:7 |
Zwycięzca | 24. | 5 marca 2017 | Acapulco | Twarda | Jamie Murray | John Isner Feliciano López | 6:3, 6:3 |
Zwycięzca | 25. | 18 czerwca 2017 | Stuttgart | Trawiasta | Jamie Murray | Oliver Marach Mate Pavić | 6:7(4), 7:5, 10–5 |
Zwycięzca | 26. | 25 czerwca 2017 | Londyn | Trawiasta | Jamie Murray | Julien Benneteau Édouard Roger-Vasselin | 6:2, 6:3 |
Finalista | 24. | 20 sierpnia 2017 | Cincinnati | Twarda | Jamie Murray | Pierre-Hugues Herbert Nicolas Mahut | 6:7(6), 4:6 |
Finalista | 25. | 8 października 2017 | Tokio | Twarda | Jamie Murray | Ben McLachlan Yasutaka Uchiyama | 4:6, 6:7(1) |
Finalista | 26. | 5 stycznia 2018 | Doha | Twarda | Jamie Murray | Oliver Marach Mate Pavić | 2:6, 6:7(6) |
Zwycięzca | 27. | 3 marca 2018 | Acapulco | Twarda | Jamie Murray | Bob Bryan Mike Bryan | 7:6(4), 7:5 |
Finalista | 27. | 24 czerwca 2018 | Londyn | Trawiasta | Jamie Murray | Henri Kontinen John Peers | 4:6, 3:6 |
Zwycięzca | 28. | 5 sierpnia 2018 | Waszyngton | Twarda | Jamie Murray | Mike Bryan Édouard Roger-Vasselin | 3:6, 6:3, 10–4 |
Zwycięzca | 29. | 19 sierpnia 2018 | Cincinnati | Twarda | Jamie Murray | Juan Sebastián Cabal Robert Farah | 4:6, 6:3, 10–6 |
Finalista | 28. | 14 października 2018 | Szanghaj | Twarda | Jamie Murray | Łukasz Kubot Marcelo Melo | 4:6, 2:6 |
Zwycięzca | 30. | 12 stycznia 2019 | Sydney | Twarda | Jamie Murray | Juan Sebastián Cabal Robert Farah | 6:4, 6:3 |
Finalista | 29. | 28 kwietnia 2019 | Barcelona | Ceglana | Jamie Murray | Juan Sebastián Cabal Robert Farah | 4:6, 6:7(4) |
Zwycięzca | 31. | 16 czerwca 2019 | Stuttgart | Trawiasta | John Peers | Rohan Bopanna Denis Shapovalov | 7:5, 6:3 |
Zwycięzca | 32. | 13 października 2019 | Szanghaj | Twarda | Mate Pavić | Łukasz Kubot Marcelo Melo | 6:4, 6:2 |
Finalista | 30. | 20 października 2019 | Sztokholm | Twarda (hala) | Mate Pavić | Henri Kontinen Édouard Roger-Vasselin | 4:6, 2:6 |
Zwycięzca | 33. | 10 września 2020 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Mate Pavić | Wesley Koolhof Nikola Mektić | 7:5, 6:3 |
Finalista | 31. | 10 października 2020 | French Open, Paryż | Ceglana | Mate Pavić | Kevin Krawietz Andreas Mies | 3:6, 5:7 |
Finalista | 32. | 8 listopada 2020 | Paryż | Twarda (hala) | Mate Pavić | Félix Auger-Aliassime Hubert Hurkacz | 7:6(3), 6:7(7), 2–10 |
Zwycięzca | 34. | 7 lutego 2021 | Melbourne | Twarda | Jamie Murray | Juan Sebastián Cabal Robert Farah | 6:3, 7:6(7) |
Finalista | 33. | 10 września 2021 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Jamie Murray | Rajeev Ram Joe Salisbury | 6:3, 2:6, 2:6 |
Zwycięzca | 35. | 31 października 2021 | Petersburg | Twarda (hala) | Jamie Murray | Andriej Gołubiew Hugo Nys | 6:3, 6:4 |
Finalista | 34. | 20 lutego 2022 | Rio de Janeiro | Ceglana | Jamie Murray | Simone Bolelli Fabio Fognini | 5:7, 7:6(2), 6–10 |
Gra mieszana (3–1)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 6 września 2012 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Jekatierina Makarowa | Květa Peschke Marcin Matkowski | 6:7(8), 6:1, 12–10 |
Finalista | 1. | 7 lipca 2013 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Lisa Raymond | Kristina Mladenovic Daniel Nestor | 7:5, 2:6, 6:8 |
Zwycięzca | 2. | 5 września 2014 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Sania Mirza | Abigail Spears Santiago González | 6:1, 2:6, 11–9 |
Zwycięzca | 3. | 31 stycznia 2016 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Jelena Wiesnina | Coco Vandeweghe Horia Tecău | 6:4, 4:6, 10–5 |
Przypisy
- ↑ Soares/Makarova Win Mixed Doubles Crown (ang.). atpworldtour.com, 6 września 2012. [dostęp 2012-09-07].
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-22] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-08-22] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2013-08-22] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
Flaga Finlandii
Flag of Jamaica. “The sunshine, the land is green, and the people are strong and bold” is the symbolism of the colours of the flag. GOLD represents the natural wealth and beauty of sunlight; GREEN represents hope and agricultural resources; BLACK represents the strength and creativity of the people. The original symbolism, however, was "Hardships there are, but the land is green, and the sun shineth", where BLACK represented the hardships being faced.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki