Bruno z Sayn

Bruno z Sayn
Data urodzeniaok. 1165
Data i miejsce śmierci2 listopada 1208
Blankenburg
Miejsce pochówkuKatedra w Kolonii
Arcybiskup Kolonii
Okres sprawowania1205–1208
Wyznaniekatolicyzm
Kościółrzymskokatolicki

Bruno z Sayn (ur. ok. 1165, zm. 2 listopada 1208 w Blankenburgu[1][2]) – arcybiskup Kolonii i książę-elektor Rzeszy od 1205.

Życiorys

Bruno pochodził z hrabiowskiej rodziny, jego ojciec Eberhard I i brat Henryk II byli hrabiami Sayn. Był prepozytem kapituł w Kolonii, Koblencji i Bonn[1]. Po tym jak arcybiskup Kolonii Adolf z Alteny w 1204 przeszedł z obozu popierającego Ottona IV Welfa do stronnictwa Filipa Szwabskiego i został ekskomunikowany, Bruno za sprawą stronnictwa Welfów został wybrany na nowego arcybiskupa. Wyższe duchowieństwo archidiecezji, z prepozytem kapituły katedralnej Engelbertem i sufraganami, pozostało lojalne Adolfowi, natomiast za Brunonem opowiedziała się m.in. Kolonia[2][1]. Pomiędzy Brunonem i Adolfem toczyła się wyniszczająca wojna, a Filip Szwabski próbował zdobyć Kolonię[2]. Bruno pozostawał na dworze Ottona IV. W 1206 w przegranej przez Ottona bitwie pod Wassenbergiem trafił do niewoli u Filipa Szwabskiego. Po roku został zwolniony i udał się do Rzymu. Powrócił do Kolonii po śmierci Filipa w 1208. Kilka tygodni później zmarł[1][2].

Przypisy

  1. a b c d Helmut Dahm: Brun IV.. W: Neue Deutsche Biographie. T. 2. Berlin: Duncker & Humblot, 1955, s. 671–672. (niem.)
  2. a b c d Hermann Cardauns: Bruno IV.. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 3. Leipzig: Verlag von Dunckler & Humblot, 1876, s. 430–431. (niem.)