Wiewiórczak

Wiewiórczak
Callosciurus[1]
J.E. Gray, 1867[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – wiewiórczak trójbarwny (C. prevosti)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Rodzina

wiewiórkowate

Podrodzina

wiewiórczaki

Rodzaj

wiewiórczak

Typ nomenklatoryczny

Sciurus rafflesii Vigors & Horsfield, 1828 (= Sciurus prevostii Desmarest, 1822)

Synonimy
  • Baginia J.E. Gray, 1867[3]
  • Erythrosciurus J.E. Gray, 1867[4]
  • Tomeutes O. Thomas, 1915[5]
  • Hessonoglyphotes Moore, 1959[6]
Gatunki

zobacz opis w tekście

Wiewiórczak[7] (Callosciurus) – rodzaj ssaka z podrodziny wiewiórczaków (Callosciurinae) w rodzinie wiewiórkowatych (Sciuridae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w południowo-wschodniej Azji[8][9][10].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 148–291 mm, długość ogona 110–251 mm; masa ciała 134–403 g[9].

Systematyka

Etymologia

  • Callosciurus: gr. καλλος kallos „piękno”, od καλος kalos „piękny”; rodzaj Sciurus Linnaeus, 1758(wiewiórka)[11].
  • Baginia: indonezyjska nazwa Bajing dla wiewiórczaka orientalego[12]. Gatunek typowy: Sciurus plantus Ljungh, 1801 (= Sciurus notatus Boddaert, 1785).
  • Erythrosciurus: gr. ερυθρος eruthros „czerwony”; rodzaj Sciurus Linnaeus, 1758 (wiewiórka)[13]. Gatunek typowy: Sciurus ferrugineus F. Cuvier, 1829[a].
  • Tomeutes: gr. τομευς tomeus „nóż szewski”[5]. Gatunek typowy: Sciurus lokroides Hodgson, 1836[b].
  • Hessonoglyphotes: gr. ησσων hessōn „mniej”; γλυφις gluphis, γλυφιδος gluphidos „dłuto”, od γλυφω gluphō „grawerować”[6]. Gatunek typowy: Glyphotes (Hessonoglyphotes) canalvus Moore, 1959 (= Sciurus notatus orestes O. Thomas, 1895).

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące gatunki[8][7]:

  • Callosciurus orestes (O. Thomas, 1895) – wiewiórczak borneański
  • Callosciurus adamsi (Kloss, 1921) – wiewiórczak kropkouchy
  • Callosciurus melanogaster (O. Thomas, 1895) – wiewiórczak czarnobrzuchy
  • Callosciurus baluensis (Bonhote, 1901) – wiewiórczak kinabalski
  • Callosciurus prevostii (Desmarest, 1822) – wiewiórczak trójbarwny
  • Callosciurus nigrovittatus (Horsfield, 1823) – wiewiórczak czarnopręgowany
  • Callosciurus notatus (Boddaert, 1785) – wiewiórczak orientalny
  • Callosciurus pygerythrus (I. Geoffroy Saint-Hilaire, 1833) – wiewiórczak siwobrzuchy
  • Callosciurus phayrei (Blyth, 1856) – wiewiórczak birmański
  • Callosciurus inornatus (J.E. Gray, 1867) – wiewiórczak ozdobny
  • Callosciurus caniceps (J.E. Gray, 1842) – wiewiórczak szarobrzuchy
  • Callosciurus honkhoaiensis S.T. Nguyen, Oshida, Dang, Bui & Motokawa, 2018
  • Callosciurus quinquestriatus (J. Anderson, 1871) – wiewiórczak samotny
  • Callosciurus erythraeus (Pallas, 1779) – wiewiórczak rdzawobrzuchy
  • Callosciurus finlaysonii (Horsfield, 1823) – wiewiórczak zmienny

Uwagi

  1. ↑ Podgatunek C. finlaysonii.
  2. ↑ Podgatunek C. pygerythrus.

Przypisy

  1. ↑ Callosciurus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. ↑ Gray 1867 ↓, s. 277.
  3. ↑ Gray 1867 ↓, s. 279.
  4. ↑ Gray 1867 ↓, s. 285.
  5. ↑ a b O. Thomas. The Penis-bone, or "Baculum," as a Guide to the Classification of certain Squirrels. „The Annals and Magazine of Natural History”. Eighth Series. 15, s. 385, 1915 (ang.). 
  6. ↑ a b J.C. Moore. A new subgenus and new species of squirrel from Borneo. „American Museum novitates”. 1944, s. 5, 1959 (ang.). 
  7. ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 199–201. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.)
  8. ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 592–594. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.)
  9. ↑ a b J. Koprowski, E. Goldstein, K. Bennett & C. Pereira: Family Sciuridae (Tree, Flying and Ground Squirrels, Chipmunks, Prairie Dogs and Marmots). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 6: Lagomorphs and Rodents I. Barcelona: Lynx Edicions, 2016, s. 733–737. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.)
  10. ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (red. red.): Genus Callosciurus. W: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-02-10].
  11. ↑ Palmer 1904 ↓, s. 153.
  12. ↑ Palmer 1904 ↓, s. 131.
  13. ↑ Palmer 1904 ↓, s. 270.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie