Camillo Pabis Ticci

Camillo Pabis-Ticci (ur. 1920, zm. 2003) – włoski brydżysta z tytułem World Grand Master urodzony we Florencji, inżynier^[1]. W latach 1963-1972 grał w słynnym Blue Teamie. Pięć razy zdobył tytuł Mistrza Świata (na Bermuda Bowl) i trzy razy tytuł Mistrza Olimpijskiego (na Olimpiadach brydżowych). Grał w parze z Massimo D'Alelio początkowo stosując system licytacyjny Rzymski Trefl, a później jego odmianę system Arno.

Był prezesem Związku Brydżowego Florencji, redaktorem rubryki brydżowej w tygodniku „L'Europeo”, współpracował z redakcją „Bridge d'Italia”, a także autorem książek^[1].

Dokonania brydżowe

Camillo Pabis-Ticci grając w drużynie Blue Team zdobył:

• 3 tytuły Mistrza Olimpijskiego na Olimpiadach brydżowych w latach: 1964, 1968, 1972.
• 5 tytułów Mistrza Świata na Bermuda Bowl w latach: 1963, 1965, 1966, 1967, 1969.

Ponadto zdobył tytuły:

• Wicemistrza Europy w latach: 1962, 1963.
• Mistrza Włoch w latach: 1964^[1].

Publikacje

• Il sistema Arno, Massimo D'Alelio i Camillo Pabis-Ticci (Istituto Editoriale Italiano, 1966) 183 str.
• I principi del bridge 1, Camillo Pabis-Ticci (Rizzoli Editore, 1975) 198 str.
• Smazzate in evidenza e ricordi in vetrina, Guido Barbone i Camillo Pabis-Ticci (Mursia Editore, 1976) 399 str.
• I principi del bridge 2, Camillo Pabis-Ticci (Rizzoli Editore, 1977) 186 str.
• Il Bridge è un gioco d'azzardo?, Camillo Pabis-Ticci (Marraro Editore, 1979) 254 str.
• Il mio sistema di licitazione nel bridge, Camillo Pabis-Ticci (Rizzoli Editore, 1981) 224 str.

Przypisy