Carlo Farina
| ||
Data i miejsce urodzenia | ok. 1600 Mantua | |
Pochodzenie | włoskie | |
Data i miejsce śmierci | ok. 1640 Massa (?) | |
Instrumenty | skrzypce | |
Gatunki | muzyka poważna, muzyka barokowa | |
Zawód | kompozytor, skrzypek |
Carlo Farina (ur. około 1600 w Mantui, zm. około 1640 przypuszczalnie w Massie[1][2]) – włoski kompozytor i skrzypek.
Życiorys
Początkowo działał na dworze w Mantui, zdobywając sławę jako skrzypek-wirtuoz[2]. Od 1625 do 1632 roku przebywał na dworze elektorskim w Dreźnie, będąc koncertmistrzem kapeli prowadzonej przez Heinricha Schütza[1]. Po 1632 roku przebywał w Parmie i Mühlhausen, między 1636 a 1637 rokiem był natomiast członkiem kapeli miejskiej w Gdańsku[1].
Był jednym z pierwszych wirtuozów skrzypiec i kompozytorów piszących utwory przeznaczone na ten instrument[1]. Stosował techniki takie jak flażolet, staccato, pizzicato i col legno, które w praktyce wykonawczej upowszechniły się dopiero stulecie później[1]. Komponował sinfonie, canzony, sonaty, tańce[2]. Swoją działalnością wywarł wpływ na ukształtowanie się formy sonaty na obszarze niemieckojęzycznym[2].