Carlo Furno
Kardynał prezbiter | |||
| |||
Kraj działania | Watykan | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 2 grudnia 1921 Bairo | ||
Data i miejsce śmierci | 9 grudnia 2015 Rzym | ||
Wielki mistrz Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie | |||
Okres sprawowania | 1995–2007 | ||
Archiprezbiter bazyliki Matki Bożej Większej | |||
Okres sprawowania | 1997–2004 | ||
Wyznanie | katolicyzm | ||
Kościół | rzymskokatolicki | ||
Prezbiterat | 25 czerwca 1944 | ||
Nominacja biskupia | 1 sierpnia 1973 | ||
Sakra biskupia | 16 września 1973 | ||
Kreacja kardynalska | 26 listopada 1994 Jan Paweł II | ||
Kościół tytularny | S. Cuore di Cristo Re S. Onofrio |
Data konsekracji | 16 września 1973 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | Paolo Bertoli | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Współkonsekratorzy | Agostino Casaroli Luigi Bettazzi | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Carlo Furno (ur. 2 grudnia 1921 w Bairo, zm. 9 grudnia 2015 w Rzymie) – włoski duchowny rzymskokatolicki, dyplomata watykański, wielki mistrz Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie w latach 1995–2007, archiprezbiter bazyliki Matki Bożej Większej w latach 1997–2004, kardynał.
Życiorys
Studiował w seminarium w Ivrea, przyjął tamże święcenia kapłańskie 25 czerwca 1944. Kontynuował naukę na Wydziale Teologicznym Salezjańskiego Athenaeum Crocetto w Turynie oraz w Papieskim Seminarium w Rzymie (obronił doktorat obojga praw) i na Papieskiej Akademii Duchownej w Rzymie (szkole dyplomacji Stolicy Apostolskiej). Bezpośrednio po święceniach kapłańskich pracował jako duszpasterz w diecezji Ivrea, w 1947 wyjechał na dalsze studia do Turynu i Rzymu. Od 1953 pracował w dyplomacji watykańskiej; był attaché i sekretarzem nuncjatury w Kolumbii (1953–1957) i w Ekwadorze (1954–1957), następnie sekretarzem delegatury apostolskiej w Jerozolimie (1957–1962). Otrzymał tytuły nadzwyczajnego tajnego szambelana papieskiego (24 czerwca 1954) i prałata honorowego Jego Świątobliwości (29 czerwca 1966). Od 1962 pracował w sekcji pierwszej Sekretariatu Stanu, prowadził także zajęcia w Papieskiej Akademii Duchownej.
1 sierpnia 1973 został mianowany nuncjuszem w Peru i arcybiskupem tytularnym Abari, odebrał sakrę biskupią 16 września 1973 z rąk kardynała Paolo Bertoliego. W listopadzie 1978 został przeniesiony na funkcję nuncjusza w Libanie, w sierpniu 1982 na nuncjusza w Brazylii. W latach 1992–1994 był nuncjuszem we Włoszech.
26 listopada 1994 Jan Paweł II mianował go kardynałem, nadając diakonię Sacro Cuore di Cristo Re. Kardynał Furno pełnił kilka funkcji honorowych – Wielkiego Mistrza Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie (od grudnia 1995 do czerwca 2007), delegata papieskiego przy patriarchalnej bazylice św. Franciszka w Asyżu (1996–1998), archiprezbitera patriarchalnej bazyliki S. Maria Maggiore w Rzymie (1997–2004), z racji ten ostatniej funkcji był legatem papieskim na zamknięcie Świętych Drzwi w bazylice na koniec obchodów Roku Jubileuszowego 2000 (styczeń 2001). Ponadto reprezentował Jana Pawła II jako specjalny wysłannik m.in. na obchodach 100-lecia ewangelizacji Republiki Środkowoafrykańskiej w styczniu 1995 oraz na XIII Narodowym Kongresie Eucharystycznym Brazylii w Vitoria (luty 1996).
W grudniu 2001 ukończył 80 lat i utracił prawo udziału w konklawe. W lutym 2005 został promowany do rangi kardynała prezbitera, zachował diakonię Sacro Cuore di Cristo Re jako tytuł prezbiterski na zasadzie pro hac vice. W maju 2006 otrzymał nowy tytuł kardynalski prezbitera Sant’Onofrio (poprzednio należący do samoańskiego kardynała Pio Taofinuʻu).
Zmarł 9 grudnia 2015 w Rzymie[1].
Przypisy
- ↑ Śmierć kardynała, wieloletniego dyplomaty. gosc.pl, 10.12.2015. [dostęp 2015-12-10].
Bibliografia
- sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
- Carlo Furno w bazie catholic-hierarchy.org (ang.)
Media użyte na tej stronie
Autor: Mathieu CHAINE, Licencja: CC BY-SA 3.0
Armes des grands-maîtres de l'Ordre équestre du Saint-Sépulcre de Jérusalem. L'écu des grands maîtres de l'ordre, écartelé aux 1 et 4 d'argent à la croix de Jérusalem de gueules, est posé sur une croix de Jérusalem de gueules et entourée du collier de l'Ordre ;
(c) I, SajoR, CC BY-SA 2.5
Coat of Arms of the Italian Cardinal Carlo Furno, Grand Master Emeritus of the Equestrian Order of the Holy Sepulchre of Jerusalem.
Reference: