Carlo Vittorio Amadeo della Lanze

Carlo Vittorio Amedeo delle Lanze
Kardynał prezbiter
Data i miejsce urodzenia	1 września 1712 Turyn
Data i miejsce śmierci	25 stycznia 1784 San Benigno Canavese
Prefekt Kongregacji Soborowej
Okres sprawowania	1775–1784
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Diakonat	1736
Sakra biskupia	24 września 1747
Kreacja kardynalska	10 kwietnia 1747 Benedykt XIV
Kościół tytularny	SS. Cosma e Damiano S. Sisto S. Anastasia S. Prassede S. Lorenzo in Lucina

Carlo Vittorio Amedeo delle Lanze (ur. 1 września 1712 w Turynie, zm. 25 stycznia 1784 w San Benigno Canavese) – włoski kardynał.

Życiorys

Urodził się 1 września 1712 roku w Turynie, jako syn Carla Francesca Agostina delle Lanze i Barbary Luigii di Piosacco^[1]. W młodości podróżował po Europie, a przebywając w Zjednoczonych Prowincjach, postanowił wstąpić do zakonu kanoników regularnych św. Genowefy w Paryżu, którzy wówczas uchodzili za miejsce pokuty i centrum opozycji jansenistycznej^[1]. Przebywając w nowicjacie, jego ojciec nakazał mu powrót do Rzymu, gdzie podjął studia na Papieskiej Akademii Kościelnej^[1]. W 1732 roku przeniósł się na Uniwersytet Turyński, gdzie uzyskał bakalaureat z teologii^[1]. W 1736 roku przyjął święcenia diakonatu^[2]. Gdy osiągnął pełnoletniość odzyskał lenno swojego ojca, z wyjątkiem Vinovo^[1]. Jego dom często był miejscem spotkań dla pasjonatów zagadnień reformy Kościoła i ruchu jansenistycznego^[1]. W latach 1746–1773 był głównym jałmużnikiem na dworze swojego kuzyna Karola Emanuela III^[1]. 10 kwietnia 1747 roku został kreowany kardynałem diakonem i otrzymał diakonię Santi Cosma e Damiano^[2]. 11 sierpnia tego samego roku został wybrany tytularnym arcybiskupem Nikozji, a 24 września przyjął sakrę^[2]. 2 października został podniesiony do rangi kardynała prezbitera i otrzymał kościół tytularny San Sisto^[2]. W 1750 roku zamieszkał w opactwie San Benigno i spędził tam większość pozostałej części życia^[1]. Uczestniczył w wydarzeniach Sabaudii jedynie, gdy wymagane było nadanie odpowiedniej oprawy uroczystościom religijnym^[1]. Pobłogosławił małżeństwo Wiktora Amadeusza III i Marii Antonii Burbon, a także wnioskował o promocję kardynalską dla Ludovica Merliniego^[1]. W 1773 roku zrezygnował z bycia tytularnym arcybiskupem Nikozji, a dwa lata później został prefektem kongregacji Soborowej^[2]. Papież zwolnił go z obowiązku zamieszkiwania w Rzymie. Gdy pod koniec 1775 roku zmarł chargé d’affaires Turynu, Domenico Morelli, della Lanze został poproszony o objęcie urzędu do 1778 roku, gdy Emidio Ziucci przejmie urząd^[1]. W latach 1783–1784 był protoprezbiterem^[1]. Dochód z tytułu objęcia tej funkcji przeznaczył na sprawę procesu beatyfikacyjnego Benedykta Józefa Labrego^[1]. Kardynał zmarł 25 stycznia 1784 roku w San Benigno Canavese^[1].

Przypisy