Carlos Kleiber

Carlos Kleiber
Data i miejsce urodzenia

3 lipca 1930
Berlin

Pochodzenie

austriackie

Data i miejsce śmierci

13 lipca 2004
Konjšica

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

dyrygent

Odznaczenia
Odznaka Honorowa za Naukę i Sztukę (Austria) Krzyż Wielkiego Oficera Orderu Zasługi RFN Order „Pour le Mérite” za Naukę i Sztukę Order Bawarski Zasługi Order Bawarski Maksymiliana za Naukę i Sztukę

Carlos Kleiber (ur. 3 lipca 1930 w Berlinie, zm. 13 lipca 2004 w Konjšica (gmina Litija) w Słowenii[1][2]) – argentyński dyrygent[3] pochodzenia austriackiego. Syn Ericha Kleibera.

Życiorys

Wychowywał się w Argentynie, dokąd z nazistowskich Niemiec uciekli jego rodzice. W Argentynie Erich Kleiber zmienił synowi imię z Karl na Carlos. Po wojnie zaczął studiować chemię, ale porzucił te studia, by pod kierunkiem ojca studiować dyrygenturę. Jako dyrygent debiutował w 1954 w Poczdamie. Jego dyrygencka kariera rozpoczęła się od współpracy z operami Düsseldorfie 1956, Zurychu (1964–1966) i Stuttgarcie (1966–1968). W 1966 wystawił na festiwalu w Edynburgu Wozzecka Albana Berga, którego prapremierę w 1925 prowadził w Berlinie jego ojciec. Starannie unikał rozgłosu, ale kapryśność jego charakteru pozwoliła dziennikarzom nadać mu przydomek „enfant terrible”, który pozostał przy nim aż do samej śmierci (np. po śmierci Herberta von Karajana był pierwszym dyrygentem, któremu zaproponowano szefostwo Berlińskiej Filharmonii, ale odrzucił ofertę). Współpracował z Covent Garden, operą w Bayreuth, Metropolitan Opera, La Scalą i Wiedeńską Orkiestrą Filharmoniczną.

W 2003 zmarła jego żona Stanka Brezovar, słoweńska tancerka baletowa. On sam zmarł siedem miesięcy później, pochowano go obok małżonki w Konjšica, w Słowenii.

Osiągnięcia

Jego interpretacje charakteryzuje niezwykła precyzja i dynamika. Także brzmienie orkiestry pod jego batutą stawia go wśród najlepszych. Cenione są jego wykonania V Symfonii c-moll op.67 Beethovena i IV Symfonii e-moll op.98 Brahmsa z Wiedeńską Orkiestrą Filharmoniczną, podobnie jak wykonanie pod jego batutą opery Webera Wolny strzelec z orkiestrą drezdeńską. Wielu krytyków ceni operę La Traviata Verdiego nagraną z Bayerische Staatsoper dla DG i Tristana i Izoldę Wagnera zrealizowaną w Dreźnie z orkiestrą Staatskapelle Dresden także dla tej niemieckiej wytwórni. Pozostawił po sobie nieliczne nagrania płytowe w oficjalnych dyskografiach, jednak wiele jego koncertów i przedstawień operowych jest wydawanych przez małe wytwórnie płytowe.

Wybrana dyskografia

Odznaczenia

Przypisy

  1. Matt Schudel: Gifted, Eccentric Conductor Carlos Kleiber Dies at 74. washingtonpost.com, 2004-07-20. [dostęp 2011-05-16]. (ang.).
  2. Richard Evidon: Kleiber, Carlos. Biography. deutschegrammophon.com. [dostęp 2011-05-16]. (ang.).
  3. Kronika Opery, Marian B Michalik (red.), Jolanta M Michasiewicz (red.), Warszawa: Wydawnictwo KRONIKA, 1993, s. 396, ISBN 83-900331-7-8, OCLC 69311058.
  4. a b c d e Carlos Kleiber. Lexikon verfolgter Musiker und Musikerinnen der NS-Zeit. [dostęp 2020-02-13]. (niem.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

AUT Oesterreichisches Ehrenzeichen fuer Wissenschaft und Kunst BAR.svg
Baretka: Austriacka Odznaka Honorowa za Naukę i Sztukę – Austria.
GER Bundesverdienstkreuz 5 GrVK Stern.svg
Baretka: Order Zasługi RFN – Wielki Krzyż Zasługi z Gwiazdą.
DE-BY Der Bayerische Verdienstorden BAR.png
Autor: Wiki Romi, Licencja: CC0
Bawarski Order Zasługi
D-PRU Pour le Merite fuer Wissenschaften und Kuenste BAR.svg
Baretka pruskiego i niemieckiego Orderu Pour le Mérite za zasługi w dziedzinie nauki i sztuki.