Catherine Lalumière
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 3 sierpnia 1935 |
|---|---|
| Sekretarz generalny Rady Europy | |
| Okres | od 1 czerwca 1989 |
| Poprzednik | |
| Następca | Daniel Tarschys |
Catherine Lalumière (ur. 3 sierpnia 1935 w Rennes) – francuska prawnik i polityk, parlamentarzystka krajowa, minister, eurodeputowana dwóch kadencji, w latach 1989–1994 sekretarz generalny Rady Europy.
Życiorys
Z wykształcenia doktor prawa publicznego[1], pracowała na uniwersytetach w Rennes, Bordeaux i Paryżu. W 1981, 1986 i 1988 była wybierana do Zgromadzenia Narodowego z jednego z okręgów w Żyrondzie[2]. Była także radną aglomeracji Bordeaux (1983–1995), radną miejską w Talence (1989–1995) i radną regionu Île-de-France (1998–2004).
W 1981 została sekretarzem stanu odpowiedzialnym za służbę cywilną i reformę administracyjną w pierwszym rządzie Pierre’a Mauroy. W drugim gabinecie tego samego premiera od 23 czerwca 1981 do 22 marca 1983 sprawowała urząd ministra spraw konsumenckich, a następnie w jego trzecim gabinecie (do 1984) sekretarza stanu w Ministerstwie Gospodarki, Finansów i Budżetu. Pozostała na tym stanowisku również w rządzie Laurenta Fabiusa, jednak jeszcze w tym samym roku została przesunięta na funkcję sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, odpowiadając do 1986 za sprawy europejskie[3].
W okresie od 1 czerwca 1989 do 31 maja 1994 pełniła funkcję sekretarza generalnego Rady Europy[4].
W wyborach w 1994 z ramienia zorganizowanej na bazie Lewicowej Partii Radykalnej listy Energie Radicale (prowadzonej przez Bernarda Tapie) została wybrana do Parlamentu Europejskiego IV kadencji. Była przewodniczącą frakcji Europejskiego Sojuszu Radykalnego. W 1999 z ramienia koalicji PS-PRG-MDC uzyskała reelekcję na V kadencję. Należała do grupy socjalistycznej, od 2001 pełniła funkcję wiceprzewodniczącej Europarlamentu V kadencji. W PE zasiadała do 2004[5].
Po odejściu z czynnej działalności politycznej obejmowała różne funkcje społeczne, m.in. w latach 2008–2017 kierowała federacją FFME, związaną z Ruchem Europejskim.
Życie prywatne
Od 1960 była żoną Pierre’a Lalumière (1930–1996), także prawnika i polityka[6].
Przypisy
- ↑ Elections Parlement européen 1999. France. europarl.europa.eu. [dostęp 2011-03-13].
- ↑ The President. schoolsofpoliticalstudies.eu. [dostęp 2011-03-13]. (ang.).
- ↑ Short biography of Catherine Lalumière. cvce.eu. [dostęp 2013-09-06]. (ang.).
- ↑ Former Secretaries General. coe.int. [dostęp 2011-03-13]. (ang.).
- ↑ Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2011-03-13].
- ↑ Corrie Nebot, Gilles Morin: Lalumière Pierre. maitron.fr, 4 kwietnia 2011. [dostęp 2021-04-24]. (fr.).
|
Media użyte na tej stronie
Autor: Bennismhd, Licencja: CC BY-SA 3.0
Catherine Lalumière at WikiStage ESCP Europe
Autor: Oryginalnym przesyłającym był Olivier2000 z francuskiej Wikipedii, Licencja: CC BY-SA 1.0
Pierre Mauroy, président de la communauté urbaine de Lille, ancien premier ministre. Je suis l'auteur du cliché pris en novembre 2005 aux Assises des Communautés Urbaines de France au Creusot (Saône-et-Loire)