Celina Budzyńska

Celina Budzyńska
Data i miejsce urodzenia15 lutego 1907
Warszawa, Królestwo Polskie
Data i miejsce śmierci1 lipca 1993
Warszawa, Polska
Poseł I kadencji Sejmu PRL
Okresod 20 listopada 1952
do 20 listopada 1956
Przynależność politycznaPolska Zjednoczona Partia Robotnicza
Grób Celiny Budzyńskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Celina Budzyńska z domu Wleklińska (ur. 15 lutego 1907 w Warszawie, zm. 1 lipca 1993 w Warszawie) – polska działaczka komunistyczna, zastępca członka KC PZPR (1952–1962), posłanka na Sejm PRL I kadencji.

Życiorys

Pochodziła z rodziny o bogatych tradycjach rewolucyjnych i komunistycznych; była córką bojowca PPS Wacława i działaczki SDKPiL, siostrzenicą działacza SDKPiL i KPP Juliana Bruna, bratanicą Heleny Bobińskiej (żony działacza KPP Stanisława Bobińskiego) i Heleny (żony działacza komunistycznego Szczepana Rybackiego). Od 1923 w Związku Młodzieży Komunistycznej (w 1930 przemianowanego na Komunistyczny Związek Młodzieży Polski). W 1927 poprzez Wolne Miasto Gdańsk wyjechała do ZSRR, gdzie skończyła Komunistyczny Uniwersytet Mniejszości Narodowych Zachodu (KUMNZ), trzy lata studiowała w Wyższym Instytucie Pedagogicznym im. A. Hercena w Leningradzie.

W okresie „wielkiej czystki”, po aresztowaniu 10 czerwca 1937 przez NKWD męża Stanisława Budzyńskiego, również aresztowana w lipcu 1937 i skazana na 8 lat łagru jako członek rodziny wroga ludu. Zwolniona w 1945, wróciła do Polski. Należała do Polskiej Partii Robotniczej, od 1948 do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, w latach 1952–1962 była zastępcą członka Komitetu Centralnego PZPR. Była dyrektorką Centralnej Szkoły PPR w Łodzi, a od 1948 do 1957 Centralnej Szkoły Partyjnej PZPR (do 1952 w Łodzi, następnie w Warszawie)[1]. Pełniła mandat posła na Sejm I kadencji (1952–1956). W latach pięćdziesiątych związana z „frakcją” puławian[2]. W latach 70. XX w. współpracowała z KOR, później z „Solidarnością”. Po wprowadzeniu stanu wojennego wystąpiła z PZPR.

Trzykrotnie zamężna. Jej pierwszym i trzecim mężem był działacz ZMK, KZMP i KPP Zygmunt Trawiński, dyrektor sowchozu „Komsomolec”, a drugim działacz SDKPiL i KPP Stanisław Budzyński.

Pochowana na wojskowych Powązkach (kwatera 35C-3-5)[3].

Publikacje autorstwa C. Budzyńskiej

Przypisy

  1. ↑ Włodzimierz Janowski, Aleksander Kochański Informator o strukturze i obsadzie personalnej Centralnego Aparatu PZPR, wyd. ISP PAN 2000, s. 143.
  2. ↑ Październik i „Mała stabilizacja”. W: Jerzy Eisler: Zarys dziejów politycznych Polski 1944–1989. Warszawa: POW „BGW”, 1992, s. 61–62. ISBN 83-7066-208-0.
  3. ↑ Wyszukiwarka cmentarna – warszawskie cmentarze.

Bibliografia

  • T. Torańska, Oni, Warszawa 2004.
  • Cz. Kozłowski, Namiestnik Stalina, Polska Oficyna Wydawnicza „BGW”, Warszawa 1993.

Media użyte na tej stronie

Celina Budzyńska grób.JPG
Autor: Lukasz2, Licencja: CC0
Grób Celiny Budzyńskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach