Cerkiew Świętych Piotra i Pawła w Moskwie (rejon Tagański)

Cerkiew Świętych Piotra i Pawła

Храм святых апостолов Петра и Павла

7710589000[1]
świątynia oficjalnego przedstawicielstwa Serbskiego Kościoła Prawosławnego
Widok ogólny
Państwo	Rosja
Miasto wydzielone	Moskwa
Miejscowość	Moskwa
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny / Serbski Kościół Prawosławny
Eparchia	moskiewska miejska / przedstawicielstwo w Moskwie
Wezwanie	Świętych Piotra i Pawła
Wspomnienie liturgiczne	Świętych Apostołów Piotra i Pawła - 29 czerwca/12 lipca
Przedmioty szczególnego kultu
Cudowne ikony	Bogolubowska Ikona Matki Bożej (kopia)[2]
Historia Data rozpoczęcia budowy 1700 Data zakończenia budowy 1702 Data poświęcenia 1702 Aktualne przeznaczenie czynna świątynia prawosławna
Dane świątyni Styl barok moskiewski Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Kopuła • liczba kopuł 1 Liczba ikonostasów 2 Ołtarz • liczba ołtarzy • wezwania ołtarzy bocznych 3 Kazańskiej Ikony Matki Bożej, Świętych Piotra i Pawła
Położenie na mapie Moskwy Cerkiew Świętych Piotra i Pawła
Położenie na mapie Rosji Cerkiew Świętych Piotra i Pawła
55°45′04,7″N 37°38′36,0″E/55,751306 37,643333
Strona internetowa

Cerkiew Świętych Piotra i Pawła – prawosławna cerkiew w Moskwie, w rejonie Tagańskim, w dekanacie Opieki Matki Bożej eparchii moskiewskiej miejskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Działa przy niej oficjalne przedstawicielstwo Patriarchatu Serbskiego przy Patriarchacie Moskiewskim.

Historia

Ikonostas

Pierwsza murowana cerkiew na miejscu funkcjonującej obecnie świątyni wzmiankowana jest po raz pierwszy w 1631. W 1693 w świątyni tej patriarcha moskiewski i całej Rusi Adrian prowadził pogrzeb Wassy Stroganowej. Również patriarcha Adrian pobłogosławił rozbiórkę starszej cerkwi i wzniesienie na jej miejscu nowej, co nastąpiło w latach 1700–1702. W świątyni znalazły się dwa ołtarze – dotychczasowych patronów, Świętych Piotra i Pawła oraz główny ikony Matki Bożej „Znak”. Ktitorami świątyni były rodziny Kołyczewów i Jeropkinów^[3]. W 1731 do bryły budynku dostawiono trzeci ołtarz Kazańskiej Ikony Matki Bożej, w tym samym roku poświęcony przez protopopa soboru Zaśnięcia Matki Bożej na Kremlu Joanna Maksimowa. W 1748 budowla silnie ucierpiała w czasie pożaru Moskwy, następnie odbudowano ją ze środków parafian. W 1771 wzniesiono cerkiewną dzwonnicę^[3]. W czasie pożaru Moskwy w 1812 cerkiew ucierpiała mniej, niż inne prawosławne świątynie w okolicy. Zniszczony został jedynie dom mieszkalny dla duchowieństwa^[3].

Po rewolucji październikowej świątynia była zagrożona likwidacją – jej zamknięcia domagał się miejscowy oddział pionierów, który chciał przejąć obiekt. W sprawie cerkwi wydana została korzystna dla pionierów rezolucja miejscowych władz, ostatecznie jednak budowla pozostała w rękach parafii i nigdy nie została zamknięta, nigdy też nie przeszła w ręce Żywej Cerkwi. Do świątyni przenoszono w kolejnych latach utensylia i ikony z likwidowanych cerkwi, służyli w niej kapłani, których wcześniejsze parafie zlikwidowano^[3]. Jednym ze szczególnie czczonych wizerunków, które w takich okolicznościach znalazły się na wyposażeniu budynku, była ikona patronalna z monasteru św. Jana Chrzciciela w Moskwie, uważana za cudotwórczą. Znajdowała się ona w świątyni do restytucji monasteru w 2000^[4].

Od 1948 przy cerkwi utworzono oficjalne przedstawicielstwo Serbskiego Kościoła Prawosławnego, jednak z powodów politycznych w czasach radzieckich nigdy nie podjęło ono faktycznej działalności i jest aktywne dopiero od 1999^[3].

Cerkiew reprezentuje styl baroku moskiewskiego^[3]. W obiekcie przetrwało oryginalne wyposażenie wnętrza^[2].

Przypisy