Cerkiew św. Mikołaja w Chmielu

Cerkiew św. Mikołaja

A-139 z dnia 29 maja 1968[1]
Elewacja boczna
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Miejscowość	Chmiel
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Michała Archanioła w Dwerniku.
Wezwanie	św. Mikołaja
Historia Data zakończenia budowy 1904–1906 Data poświęcenia 1907 Poprzednie wyznanie Kościół greckokatolicki w Polsce
Położenie na mapie gminy Lutowiska Chmiel, cerkiew
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Chmiel, cerkiew
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Chmiel, cerkiew
Położenie na mapie powiatu bieszczadzkiego Chmiel, cerkiew
49°13′14,15″N 22°36′04,92″E/49,220597 22,601367

Cerkiew św. Mikołaja w Chmielu – dawna greckokatolicka drewniana cerkiew, wzniesiona w 1906 we wsi Chmiel.

W 1969 przejęta przez kościół rzymskokatolicki. Pełni funkcję kościoła filialnego parafii św. Michała Archanioła w Dwerniku.

Obiekt wpisany na listę zabytków w 1968 i włączony do podkarpackiego Szlaku Architektury Drewnianej.

Historia

Budowę cerkwi rozpoczęto w roku 1904 w miejscu wcześniejszej cerkwi, a zakończono w 1906. Konsekrowana została w roku 1907. Po 1951 opuszczona i służyła za magazyn Ochotniczej Straży Pożarnej.

W roku 1968, podczas realizacji filmu Pan Wołodyjowski, Chmiel został wybrany na miejsce kręcenia scen pożaru Raszkowa. Uzyskano zgodę wojewódzkiego konserwatora zabytków w Rzeszowie na to, aby na potrzeby filmu spalić cerkiew. Doprowadziło to do silnych protestów środowisk konserwatorskich, na czele z Jerzym Szablowskim, dyrektorem Państwowych Zbiorów Sztuki na Wawelu, zakończonych rezygnacją z pomysłu^[2].

Wyremontowana w latach 1970–1977.

• 

  Elewacja boczna

• 

  Wnętrze

• 

  Otoczenie

Cmentarz cerkiewny

Na cmentarzu cerkiewnym znajduje się kilka nagrobków z przełomu XIX i XX wieku oraz płyta nagrobna zawierająca inskrypcję w języku cerkiewnosłowiańskim z roku 1644, która w tłumaczeniu na język polski brzmi:

W kontuszu znajduje się herb rodu Orlickich oraz inicjały zmarłej.

Nagrobki na cmentarzu zostały odnowione w roku 1987 siłami społecznymi.

Przypisy

Bibliografia

• StanisławS. Kryciński StanisławS., Cerkwie w Bieszczadach, Pruszków: Wydawnictwo Rewasz, 2005, s. 122-124, ISBN 83-89188-39-2, ISBN 83-89188-38-4, OCLC 69495051 .
• Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda, Cerkwie drewniane Karpat. Polska i Słowacja, Wydawnictwo Rewasz, Pruszków, 2003, str. 186-187 ISBN 83-89188-08-2