Cerkiew z Rosolina

Cerkiew św. Onufrego z Rosolina

obiekt muzealny
Elewacja południowa
Państwo	Polska
Miejscowość	Sanok (przeniesiona z Rosolina)
Wyznanie	katolickie
Kościół	greckokatolicki
Wezwanie	św. Onufrego
Historia Data zakończenia budowy 1750 (lub II poł. XVII wieku?) Aktualne przeznaczenie w Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku od 1957
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • drewno jodłowe Ołtarz • liczba ołtarzy 3
Położenie na mapie Sanoka cerkiew na terenie Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de cerkiew na terenie Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku
Położenie na mapie województwa podkarpackiego cerkiew na terenie Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku
Położenie na mapie powiatu sanockiego cerkiew na terenie Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku
49°34′29,2″N 22°12′55,0″E/49,574778 22,215278

Cerkiew św. Onufrego z Rosolina – greckokatolicka drewniana cerkiew, wzniesiona we wsi Rosolin. Przeniesiona do Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku w 1961^[1][2][3] (sektor bojkowski).

Historia

Cerkiew w Rosolinie wzniesiono w roku 1750 w miejsce wcześniejszej, wzmiankowanej już w roku 1580. Podanie głosi, że cerkiew wzniesiona została przez Onufrego Giebułtowskiego, właściciela wsi, w podzięce za jego cudowne uratowanie z wód wezbranej rzeki Czarnej^[4]. Wedle tradycji cerkiew nie była nowa, a zakupiona została w okolicach Bandrowa i pochodzić może nawet z II połowy XVII wieku^[5]. Przemawiać za tym ma archaiczna budowa świątyni. W roku 1951 cerkiew została opuszczona, a w roku 1957 przeniesiono ją do skansenu w Sanoku.

• 

  Widok od frontu
• 

  Wnętrze

Budowa

Rosolińska cerkiew jest świątynią orientowaną, trójdzielną o konstrukcji zrębowej, zbudowaną z drewna jodłowego. Trójdzielność cerkwi z zewnątrz jest właściwie niewidoczna, w wyniku charakterystycznej budowy znajdującego się nad wszystkimi częściami dachu. Dach babińca, mający wspólną kalenicę z dachem nawy łączy się z nim, a poprzez, wspierający się na wysuniętych belkach zrębu, dach okapowy nawy również z dachem nad prezbiterium. Strome połacie dachowe stanowią nawiązanie do gotyckich tradycji małopolskiego budownictwa sakralnego^[5]. Na kalenicy znajduje się niewielka wieżyczka.

Wnętrze

We wnętrzu cerkwi nigdy nie było ikonostasu. Zamiast nich znajdowały się w niej trzy ołtarze z przedstawieniami koronacji Matki Bożej, św. Jana Nepomucena i św. Mikołaja.

Wokół cerkwi

Dzwonnica

Przy cerkwi stała prosta, składająca się z trzech przykrytych dwuspadowym daszkiem słupów, dzwonnica parawanowa. Wiszące na niej niegdyś dzwony obecnie znajdują się w Baryczy. Do skansenu w Sanoku przeniesiona w roku 1957.

Kostnica

Na przycerkiewnym cmentarzu stała również niegdyś pochodząca z XVIII wieku^[4] niewielka drewniana kostnica, o budowie zrębowej, nakryta czterospadowym gontowym dachem. Do skansenu w Sanoku kostnicę przeniesiono w roku 1962.

Cmentarz

Na cmentarzu cerkiewnym nie zachowały się nagrobki.

Przypisy

Bibliografia

• StanisławS. Kryciński StanisławS., Cerkwie w Bieszczadach, Pruszków: Wydawnictwo Rewasz, 2005, s. 148-150, ISBN 83-89188-39-2, ISBN 83-89188-38-4, OCLC 69495051 .
• Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda, Cerkwie drewniane Karpat. Polska i Słowacja, Wydawnictwo Rewasz, Pruszków, 2003, str. 301-302 ISBN 83-89188-08-2

Linki zewnętrzne

• Cerkiew z Rosolina na stronie Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku