Ceuta
| miasto autonomiczne | |||||
.jpg) | |||||
| |||||
| Hymn: Ceuta, mi ciudad querida | |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miasto autonomiczne | |||||
| Data powstania | 14 marca 1995 | ||||
| Kod ISO 3166-2 | ES-CE | ||||
| Prezydent | Juan Jesús Vivas (Partia Ludowa) | ||||
| Powierzchnia | 19,7 km² | ||||
| Populacja (2017) • liczba ludności |
| ||||
| • gęstość | 4592 os./km² | ||||
| Języki urzędowe | |||||
| Plan Ceuty | |||||
 | |||||
| Liczba przedstawicieli w parlamencie | |||||
| Liczba senatorów | 2 | ||||
| Liczba posłów | 1 | ||||
Położenie na mapie Hiszpanii  | |||||
Położenie na mapie Europy  | |||||
Położenie na mapie Afryki  (c) Eric Gaba, Wikimedia Commons user Sting, CC BY-SA 3.0 | |||||
| 35,88667°N 5,30000°W/35,886667 -5,300000 | |||||
| Strona internetowa | |||||
Portal  Hiszpania | |||||
Ceuta (wym. ['θewta], hiszp. Ciudad Autónoma de Ceuta) – hiszpańska jednostka administracyjna − miasto i twierdza położone na afrykańskim cyplu tworzącym Cieśninę Gibraltarską, niemal naprzeciw Gibraltaru. Jest eksklawą na terytorium Maroka. Powierzchnia około 19,7 km². Liczba mieszkańców: 84 959 (2017). Pod względem administracyjnym Ceuta jest miastem autonomicznym, poprzednio należała do hiszpańskiej prowincji Kadyks. W Ceucie znajduje się najbliższy Europie port afrykański i baza marynarki wojennej. Podobnie jak Melilla, tworzy jednomandatowy okręg wyborczy do hiszpańskiego Kongresu Deputowanych, jednej z dwóch izb parlamentu (Kortezów Generalnych).
Ceuta posiada autonomię. Od wybrzeża Hiszpanii dzieli ją 12 mil (~22 km). Dwie główne grupy religijne to chrześcijanie i muzułmanie. W 2012 roku część ludności Ceuty, która utożsamiała się z wiarą rzymskokatolicką, wynosiła 68,0%, podczas gdy muzułmańska wynosiła 28,3%[1]
Historia
Ceuta założona została ok. 500 lat p.n.e. przez kupców fenickich z niedalekiej Kartaginy. Położona prawie na granicy znanego wówczas świata, była jednak punktem strategicznym, gdzie stykało się wiele kultur i rozwijał się handel. Początkowo w V wieku p.n.e. istniała tu miejscowość zwana przez Kartagińczyków Abyla lub Abila. Przybywający tu Grecy nazywali ją Heptadelfos – od siedmiu wzgórz wznoszących się nad miastem[2]. Po upadku Kartaginy region ten znalazł się w sferze wpływów rzymskich. Od 45 r. istniała tu kolonia rzymska o nazwie Ad Septem Fratres (Siedmiu Braci), z czego po pewnym czasie zostało tylko Septem.
W 429 r. Wandalowie pod wodzą Genzeryka wypędzili Rzymian z miasta i przejęli nad nim kontrolę. Od 534 r. Ceutą władał cesarz bizantyński Justynian I, a około roku 616 została ona przyłączona do południowohiszpańskiego Królestwa Wizygotów[2].
Gdy w 710 roku armie Arabów dotarły do miasta, jego wizygocki namiestnik Julian nakłonił agresorów do opuszczenia tych terenów i inwazji na Półwysep Iberyjski (chodziło tu o prywatne porachunki wizygockiego króla Roderyka). Wkrótce Ceuta stała się głównym miejscem przerzutu wojsk do atakowanej Europy.
Po śmierci Juliana Arabowie przejęli całkowitą kontrolę nad miastem. Nazwali je po arabsku Sebtah[2], co przekształcono później w obecną Ceutę. Władał nim kalif Kordoby[2]. Atakowane było ono często przez plemiona berberyjskie, najbardziej podczas buntu charydżytów. Po tej rewolcie dowodzonej przez Maysarę al-Haqira miasto zostało opuszczone. Zostało odbudowane w IX wieku przez Majakasa i jego plemię. Tak została zapoczątkowana dynastia Banu Isam. Po rozpadzie kordowiańskiego kalifatu w 1031 r. istniało tu jedno z niewielkich państw, zwanych taifa.
W 1309 r. Ceuta została zdobyta przez Fez z pomocą Aragończyków. W XII–XIV w. swe faktorie handlowe miały tu wszystkie ówczesne potęgi Morza Śródziemnego: Genua, Piza, Wenecja, Katalonia, Marsylia[2]. 22 sierpnia 1415 miasto zostało zdobyte przez Portugalczyków pod wodzą Henryka Żeglarza. Sukces ten został okupiony stratą zaledwie 8 zabitych. Głównymi celami władcy Portugalii Jana I były przywrócenie chrześcijaństwa, zdobycie saharyjskiego złota, stworzenie szlaków handlowych dla niewolników i kości słoniowej.
W 1580 r. Ceutę zajęli Hiszpanie. Pozostawała w ich władaniu aż do roku 1640, kiedy to w czasie wojny miasto zdobyła Portugalia. O przynależności Ceuty do Hiszpanii zadecydował ostatecznie traktat lizboński. 1 stycznia 1688 król Alfons VI Zwycięski oficjalnie oddał Ceutę Karolowi II. Pomimo to w herbie Ceuty nadal widnieje godło portugalskie.
W czasie wojny hiszpańsko-marokańskiej w l. 1859-1860 przez Ceutę szły wojska hiszpańskie do Maroka. Tu również w 1920 r. powstała Hiszpańska Legia Cudzoziemska. 17 lipca 1936 r. Ceuta była jednym z pierwszych ośrodków frankistowskiego puczu, będącego początkiem Hiszpańskiej wojny domowej[2].
Gdy w 1956 Hiszpania uznała niepodległość Maroka, Ceuta została przyłączona do Hiszpanii jako integralna część jej terytorium.
Geografia
Ceuta stanowi w zachodniej części skalisty cypel, zaś we wschodniej jest to stały ląd. W zachodniej części obszar ma górzysty charakter, są tereny wchodzące w skład marokańskich gór Ar Rif. Klimat podzwrotnikowy, śródziemnomorski. Roślinność skupia się w zachodniej części i jest to formacja twardolistna. Fauna jest uboga, powszechne jest jedynie ptactwo morskie i gatunki zwierząt przystosowane do życia w sąsiedztwie człowieka.
Klimat
| Miesiąc | Sty | Lut | Mar | Kwi | Maj | Cze | Lip | Sie | Wrz | Paź | Lis | Gru | Roczna |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Średnie temperatury w dzień [°C] | 15.8 | 15.9 | 17.4 | 19.1 | 21.9 | 25.7 | 28.9 | 28.5 | 25.8 | 22.8 | 18.8 | 16.4 | 21,5 |
| Średnie dobowe temperatury [°C] | 13.4 | 13.7 | 14.8 | 16.4 | 18.8 | 22.3 | 24.9 | 25.0 | 22.8 | 20.2 | 16.4 | 14.3 | 18,6 |
| Średnie temperatury w nocy [°C] | 11.0 | 11.4 | 12.2 | 13.6 | 15.7 | 18.8 | 20.9 | 21.5 | 19.8 | 17.5 | 14.0 | 12.1 | 15,7 |
| Opady [mm] | 122 | 145 | 90 | 57 | 21 | 3 | 1 | 3 | 37 | 82 | 127 | 161 | 849 |
| Średnia liczba dni z opadami | 8 | 9 | 6 | 6 | 4 | 1 | 0 | 0 | 2 | 7 | 7 | 10 | 60 |
| Wilgotność [%] | 72 | 75 | 68 | 71 | 66 | 67 | 61 | 70 | 72 | 75 | 73 | 73 | 70 |
| Źródło: Agencia Estatal de Meteorología[3] (liczba dni z opadami dla wartości 1 mm, wysokość 87 m n.p.m., 1 km od morza, 2003–2010) | |||||||||||||
Miasta partnerskie
Aci Catena, Włochy
Algeciras, Hiszpania- Kadyks, Hiszpania
Guadalajara, Meksyk- Melilla, Hiszpania
Santarém, Portugalia
Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne
| Państwa członkowskie | |
|---|---|
| Terytoria specjalne wchodzące w skład Unii na podst. art. 349 TFUE |
|
| Oficjalni kandydaci | |
| Potencjalni i stowarzyszeni kandydaci | |
| Byłe państwa członkowskie UE |
|
| Terytoria, które wchodziły w skład EWG/UE |
|
Media użyte na tej stronie
Autor: Alexrk2, Licencja: CC BY-SA 3.0
Physical location map Europe; Lambert azimuthal equal-area projection
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Flag of Portugal, created by Columbano Bordalo Pinheiro (1857-1929), officially adopted by Portuguese government in June 30th 1911 (in use since about November 1910). Color shades matching the RGB values officially reccomended here. (PMS values should be used for direct ink or textile; CMYK for 4-color offset printing on paper; this is an image for screen display, RGB should be used.)
.svg)
Autor: Martin23230, Licencja: CC BY-SA 3.0
Orthographic map of Africa
(c) Eric Gaba, Wikimedia Commons user Sting, CC BY-SA 3.0
Blank physical map of political Africa, for geo-location purposes. Borders as in July 2011.
Autor: Mario Sánchez Bueno, Licencja: CC BY-SA 2.0
Panorámica de Ceuta desde el mirador de Isabel II (compuesta por 29 imágenes)
