Cezary z Terraciny
| diakon, męczennik | |
Święty Cezary w Terracina (Caesarius Diaconus) | |
| Data urodzenia | (I wiek n.e) |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | (II wiek n.e.) |
| Patron | Terracina, Lukka, Ceasea |
| Diakon | |
| Okres sprawowania | II wiek n.e. |
|---|---|
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diakonat | |
Cezary z Terraciny (łac. Caesarius Diaconus) – żyjący w II w. diakon i męczennik pochodzenia afrykańskiego, który za to, że nie wyparł się chrześcijaństwa, został utopiony w morzu za panowania cesarza Trajana[1].
Świętość
Święty Cezary zginął śmiercią męczeńską z powodu potępienia pogańskiego zwyczaju skoków do wody na cześć Apollina[2]. Umieszczono go w więzieniu a następnie skazano na śmierć poprzez zaszycie w worku i utopienie w morzu. Według przekazów ciało wypłynęło na brzeg i zostało złożone w grobowcu[3].
Kult świętego sięga IV wieku, kiedy to cesarz Walentynian doznał uzdrowienia w Sanktuarium w Terracinie (w regionie Lacjum we Włoszech) i zdecydował o przeniesieniu relikwii do Rzymu[4]. W 444 roku Galla Palacida złożyła świadectwo cudu o uzdrowieniu z opętania[5]. Święty Cezary z Terraciny, diakon i męczennik, jest patronem porodów wykonanych przez cięcie cesarskie.
Wspomnienie liturgiczne
Jego wspomnienie przypada na dzień 1 listopada[5].
Kościoły noszące wezwanie św. Cezarego z Terraciny
Kościołem noszącym imię św. Cezarego z Terraciny jest San Cesareo in Palatio, położony przy Via Appia, gdzie przechowywane są relikwie świętego. Był między innymi kościołem tytularnym dla arcybiskupów kardynałów Karola Wojtyły (późniejszego papieża Jana Pawła II) oraz Andrzeja Deskura[5].
Ilustracje życia św. Cezarego z Terraciny
Święty Cezary Diakon ratujący rozbitków z Terraciny.
Działalność kaznodziejska św. Cezarego Diakona.
Ludzka ofiara na cześć Apollina.
Zniszczenie Świątyni Apollina
Konsul pogański konwertuje na chrześcijaństwo.
Męczeństwo św. Cezarego Diakona.
Odkrycie ciała św. Cezarego i męczennika z Terraciny.
Przypisy
- ↑ Aleksandra Bajka, Grzegorz Polak, Beatyfikacja w czwartej stolicy Polski, „Gazeta Wyborcza”, 28 kwietnia 2011.
- ↑ De Smedt C. -Van Hoof G. - De Backer J., Acta sanctorum novembris, tomus I, Parisiis 1887
- ↑ Caesarius Diaconus, testi e illustrazioni di Giovanni Guida, [s.l.: s.n.], 2015
- ↑ Ex ossibus S. Caesarii: Ricomposizione delle reliquie di San Cesario diacono e martire di Terracina, testi ed illustrazioni di Giovanni Guida, [s.l.: s.n.], 2017
- ↑ a b c Ks. Cezary Ruzik SDB, Św. Cezary z Terraciny, www.swietycezary.pl [dostęp 2017-06-15].
Media użyte na tej stronie
.jpg)
Autor: Perrant, Licencja: CC BY 3.0
San Cesario diacono si imbatte in un giovane di nome Luciano, destinato a essere sacrificato ad Apollo per la festa del primo gennaio. Cesario protesta per questa barbarie presso il sacerdote pagano Firmino, incaricato del sacrificio umano, che per tutta risposta lo fa arrestare. Sullo sfondo vi è il "Pisco Montano", uno sperone roccioso di 83 metri che costituisce una struttura geologica a sé in quanto non è inglobato al retrostante Monte Sant'Angelo, sulla cui vetta domina il tempio attribuito a Giove Anxur.
.jpg)
Autor: Perrant, Licencja: CC BY 3.0
Il diacono Cesario si dedica alla parte più povera della popolazione di Terracina, insieme al compagno e maestro spirituale, il presbitero Giuliano. Sullo sfondo vi è Arco Quadrifronte sulla Via Appia nel Foro di Terracina, realizzato nel I secolo a.C. come ingresso monumentale verso est del Foro dell'antica città di Anxur.
.jpg)
Autor: Perrant, Licencja: CC BY 3.0
Superata la fase dell’adolescenza, il diacono Cesario decide di partire, con i suoi compagni, alla volta di Roma, dove il Cristianesimo è una religione illecita punibile con le massime pene. La nave tuttavia naufraga - a causa di una furiosa tempesta - sulle coste di Terracina, una città a poca distanza dalla capitale Roma. Sullo sfondo vi è "Pisco Montano" ed Monte Sant'Angelo di Terracina sulla cui vetta domina il tempio di Giove Anxur (ricostruzione ipotetica).
..jpg)
Autor: Perrant, Licencja: CC BY 3.0
Cesario diacono è condotto al Foro Emiliano per essere giudicato; improvvisamente il console Leonzio si converte al Cristianesimo e chiede di essere battezzato. Sullo Sfondo vi è una ricostruzione della Basilica Forense di Terracina.
Autor: G. Guida, Licencja: CC BY 3.0
Icona "Caesarius Diaconus", opera di Giovanni Guida. Icon of Saint Caesarius of Terracina, by artist Giovanni Guida; Saint Cesario deacon and martyr of Terracina; Ο άγιος Καισάριος ο διάκονος (7 Οκτωβρίου) Ταρακηνή; Saint Césaire, ou Cézaire, diacre et martyr de Terracina ou Terracine; San Cisariu, diacunu è martiru; Hl. Caesarius, oder Cäsarius, Diakon und Märtyrer von Terracina; Святой Кесарий диакон из Африки, пострадал в Террачине, совр. Италия; Św. Cezary z Terracina; San Cesáreo diácono de África; Sant Cesari, diaca i màrtir; Svätý Césarius z Terracina; Sv. Cezarej đakon i mučenik; Šv. Cezarijus, diakonas Afrikietis globoja Terraciną; Sveti Cezarije iz Terracina; Swiatyj Kiesarij; Sanctus Cesareus
.jpg)
Autor: Perrant, Licencja: CC BY 3.0
Condotto al tribunale del console Leonzio, il diacono Cesario è obbligato a sacrificare ad Apollo, ma, mentre viene condotto al tempio, questo crolla travolgendo il falso pontefice Firmino. Sullo sfondo vi è una ricostruzione del Tempio Maggiore di Terracina. La Cattedrale di Terracina - dedicata al diacono Cesario il 24 novembre 1074 - è stata costruita inglobando le strutture del Tempio Maggiore della città romana, posto sul lato nord-ovest del Foro Emiliano.
Autor: Perrant, Licencja: CC BY 3.0
Il monaco Eusebio raccoglie le preziose reliquie di San Cesario e le seppellisce a Terracina, in Agro Varano, il giorno delle calende di novembre
Autor: Perrant, Licencja: CC BY 3.0
Dopo la morte di Leonzio, Lussurio - il primo cittadino di Terracina - fa arrestare il presbitero Giuliano e pronuncia la sentenza di morte: ordina di chiudere il diacono Cesario ed il suo maestro Giuliano in un sacco e gettarli nel mare. Cesario, poco prima di essere condannato, dice a Lussurio: “L’acqua, nella quale sono stato rigenerato, mi riceverà come suo figlio che ha trovato in essa una seconda nascita: oggi mi renderà martire con Giuliano, mio Padre, che una volta mi fece cristiano. Quanto a te, Lussurio, oggi stesso morirai con un morso di un serpente, affinché tutti i paesi sappiano che Dio vendicherà il sangue dei suoi servi, e delle vergini che facesti perire tra le fiamme”. Il 1° novembre dell’anno 107 d.C. i condannati sono chiusi in un sacco e precipitati, secondo la tradizione, dall’alto della guglia del “Pisco Montano” nel mare, dove muoiono per soffocamento.