Charles François Lebrun

Ten artykuł od 2010-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Charles François Lebrun
Data i miejsce urodzenia	19 marca 1739 Saint-Sauveur-Lendelin
Data i miejsce śmierci	14 czerwca 1824 Sainte-Mesme
Członek Rady Pięciuset
Okres działalności	od 1795 do ?
Trzeci Konsul
Okres działalności	od 27 grudnia 1799 do 18 maja 1804
Gubernator Holandii
Okres działalności	od 1810 do 1813
Par Francji

Charles François Lebrun (ur. 19 marca 1739, zm. 14 czerwca 1824) – polityk francuski doby napoleońskiej, książę Piacenzy, tłumacz.

Po studiach filozoficznych został prawnikiem, zostawszy inspektorem dóbr koronnych. Po wybuchu rewolucji francuskiej został członkiem Zgromadzenia Narodowego. W latach 1793-1794 był więziony. Po upadku jakobinów, od 1795 był członkiem Rady Pięciuset, później jej przewodniczącym. Poparł zamach stanu Napoleona Bonaparte z 18 Brumaire`a. Od 27 grudnia 1799 do 18 maja 1804 roku sprawował urząd trzeciego konsula. Zorganizował Izbę Obrachunkową, był głównym skarbnikiem, następnie namiestnikiem Ligurii od 1806 roku. W roku 1808 uzyskał tytuł księcia Piacenzy. W latach 1810-1813 był generalnym gubernatorem Holandii. Po upadku Napoleona, wobec którego pozostawał w politycznej opozycji, poparł restaurację Burbonów. W 1819 został mianowany parem Francji. Należał do partii konstytucyjnej.

Zasłynął jako tłumacz: Iliady Homera i Jerozolimy wyzwolonej Torqueta Tasso. Pozostawił Wspomnienia (wyd. 1829 przez jego syna Anne Charlesa Lebruna, generała armii napoleońskiej, od 1824 roku księcia Piacenzy).