Christopher Bainbridge

Christopher Bainbridge

Kardynał prezbiter
Kraj działania	Anglia
Data i miejsce urodzenia	1464 Hilton
Data i miejsce śmierci	14 lipca 1514 Rzym
Miejsce pochówku	?↗
Arcybiskup Yorku
Okres sprawowania	1508-1514
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Sakra biskupia	grudzień 1507
Kreacja kardynalska	10 marca 1511 Juliusz II
Kościół tytularny	SS. Marcellino e Pietro S. Prassede

Christopher Bainbridge (ur. ok. 1464 w Hilton, zm. 14 lipca 1514 w Rzymie^[1]) – angielski kardynał.

Życiorys

Był siostrzeńcem arcybiskupa Thomasa Langtona^[1]. Studiował w Ferrarze, na Uniwersytecie Bolońskim, gdzie uzyskał doktorat z prawa cywilnego w 1492 i na Queen's College w Oxfordzie, gdzie uzyskał doktorat z nauk prawnych w 1495^[1]. Po ukończeniu studiów pracował jako skarbnik w diecezji londyńskiej, archidiakon w Surrey (1500-1502) i dziekan katedry w York w 1503^[1].

27 sierpnia 1507 został wybrany biskupem Durham i w grudniu tego roku przyjął sakrę^[2]. 22 września 1508 został przeniesiony, by objąć arcybiskupstwo Yorku^[2]. Od września 1509 był legatem papieskim w Anglii, gdzie jego zadaniem było negocjować z królem udział w rozmowach pomiędzy Stolicą Apostolską a Francją^[1]. Dzięki staraniom Bainbridge'a, Henryk VIII dołączył do Ligi Świętej jako sojusznik Juliusza II i wraz z Wenecją i Szwajcarią usiłował wygnać Francuzów z Włoch^[1]. 10 marca 1511 został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny SS. Marcellino e Pietro^[2]. Od tego czasu Bainbridge nigdy już nie powrócił do Yorku^[1]. Wkrótce potem papież ponownie mianował go legatem, który wraz z wojskami weneckimi oblegał, okupowaną przez Francuzów, Ferrarę i udało mu się ją podbić^[1]. Wziął udział w soborze laterańskim V i był gorliwym przeciwnikiem panowania francuskiego w Państwie Kościelnym^[1]. Zmarł w wyniku otrucia przez sługę Rainaldo da Modena, który potem popełnił samobójstwo^[1].

Przypisy