Chrząstawa (województwo łódzkie)

Artykuł

51°24′2″N 19°3′8″E

- błąd

38 m

WD

51°24'N, 19°3'E

- błąd

2308 m

Odległość

175 m

Chrząstawa
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Powiat

łaski

Gmina

Widawa

Sołectwo

Chrząstawa

Liczba ludności (25.07.2016)

96[1]

Strefa numeracyjna

43

Kod pocztowy

98-170[2]

Tablice rejestracyjne

ELA

SIMC

0717206[3]

Położenie na mapie gminy Widawa
Mapa konturowa gminy Widawa, po prawej znajduje się punkt z opisem „Chrząstawa”
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Chrząstawa”
Położenie na mapie powiatu łaskiego
Mapa konturowa powiatu łaskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Chrząstawa”
Ziemia51°24′02″N 19°03′08″E/51,400556 19,052222

Chrząstawawieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łaskim, w gminie Widawa.

Wieś królewska w tenucie szczercowskiej w powiecie sieradzkim województwa sieradzkiego w końcu XVI wieku[4]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

Wieś nad rzeczką Chrząstawką. Do niedawna na początku wsi stał młyn wodny zbudowany w 1914 r. Produkowano w nim razówkę, śrutę i kasze. Drugi młyn, zwany „młynem Barasińskiego”, także z 1914 r, pracuje do dziś. Początkowo poruszany był kołem wodnym podsiębiernym, następnie turbiną wodną. Po wojnie przez kilka lat istniała tu również gręplarnia. W Chrząstawie funkcjonuje klub piłkarski LZS Chrząstawa.

Przez wieś prowadzi szlak turystyczny niebieski niebieski turystyczny Szlak „Osady Braci Czeskich” (65 km): Widawa (PKS)Ruda – Chrząstawa – FaustynówWalewicePożdżeniceZelówZelówekBocianichaGrzeszynGucinRokitnicaTalarBaryczOstrówŁask Kolumna (PKP, PKS).

Przypisy

  1. Gmina Widawa. Fundusz sołecki 2017. widawa.pl, 2016-07-25. [dostęp 2017-03-17].
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 160 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. TERYT
  4. Województwo sieradzkie i województwo łęczyckie w drugiej połowie XVI wieku. Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 1998, s. 66.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie