Chrześcijańskie Zjednoczenie Zawodowe Rzeczypospolitej Polskiej

Chrześcijańskie Zjednoczenie Zawodowe Rzeczypospolitej Polskiej; ChZZ – centrala chrześcijańskich związków zawodowych w Polsce w okresie międzywojennym.

Początkowo chrześcijańskie związki zawodowe w okresie międzywojennym nie były zjednoczone w jednej centrali ogólnokrajowej[1], działały w oparciu o centrale dzielnicowe[2]. Centrala ogólnokrajowa powstała w połowie lat trzydziestych XX w. poprzez dołączenie innych związków do dzielnicowej centrali w Kongresówce. W 1938 r. ChZZ liczyło 61,5 tys. członków [3].

ChZZ współpracowało i pozostawało pod wpływem Polskiego Stronnictwa Chrześcijańskiej Demokracji, głosiło program solidaryzmu. Ideologię ChZZ wyrażało m.in. krakowskie pismo „Nasza Walka – Zbawca Ludu”[4].

Czołowi działacze to Ludwik Gdyk, Józef Chaciński, J. Puchałka. ChZZ działało do 1939.

Linki zewnętrzne

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Sytuacja polityczna przed przewrotem majowym. W: Historia Polski. Warszawa: PWN, 1984. ISBN 83-01-03867-5.
  2. ↑ Encyklopedia multimedialna Historia. PWN, 1995. ISBN 83-88756-29-X.
  3. ↑ Ruch zawodowy w Polsce. Zarys dziejów, red. Lucjan Kieszczyński, Maria Korniluk, Warszawa 1980, s. 214
  4. ↑ Jarosław Tomasiewicz: „Walkę toczyć musimy na trzy fronty…” Robotniczy radykalizm chrześcijański w II Rzeczypospolitej na przykładzie „Zbawcy Ludu” /w:/ Politologia religii. Pod red. M. Marczewskiej-Rytko, D. Maj. Lublin 2018, s. 451-462. ISBN 978-83-227-9161-5