Colin Edwards

Colin Edwards

Imię i nazwisko	Colin Edwards II
Państwo	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	27 lutego 1974 Houston
Sezon 2014
Seria	Motocyklowe mistrzostwa świata w klasie MotoGP
Zespół	NGM Mobile Forward
Motocykl	Yamaha YZR-M1
Nr startowy	5
Partnerzy	Aleix Espargaro
Sukcesy
2000: World Superbike (mistrz) 2002: World Superbike (mistrz) 1992: AMA Superbike (mistrz 250 cm³) 1999: World Superbike (wicemistrz) 2001: World Superbike (wicemistrz) 1996: Suzuka 8h (zwycięzca) 2000: Suzuka 8h (zwycięzca) 2002: Suzuka 8h (zwycięzca)

Colin Edwards II (ur. 27 lutego 1974 roku w Houston w stanie Teksas) – amerykański motocyklista. Dwukrotny mistrz świata serii World Superbike z 2000 i 2002 roku.

Kariera

Początki

Colin karierę rozpoczął od startów w motocrossie. Szybko zaczął osiągać sukcesy w krajowych zawodach. W wieku 14 lat postanowił jednak zrezygnować z tej profesji. W roku 1990 uczestniczył wraz z ojcem w wyścigu drogowym, co zainspirowało go do rozpoczęcia kariery wyścigowej. W sezonie 1992 stał się profesjonalnym zawodnikiem, debiutując w amerykańskich wyścigach Superbike. W tym samym roku został mistrzem w klasie 250 cm³. W latach 1993-1994 w najwyższej kategorii zajmował odpowiednio 6. i 5. miejsce w ogólnej punktacji.

World Superbike (1995-2002)

Starty na Yamasze (1995-1997)

W sezonie 1995 Amerykanin zadebiutował w mistrzostwach świata Superbike. Na motocyklu Yamahy uzyskał najszybsze okrążenie wyścigu (na torze Brands Hatch), natomiast podczas zmagań na obiekcie Monza po raz pierwszy stanął na podium, zajmując trzecią lokatę. Zmagania zakończył na 11. pozycji. W drugim roku startów został sklasyfikowany na 6. miejscu (sześciokrotnie stawał na podium). Dwukrotnie sięgnął po pole position (w Australii oraz w Indonezji), jednakże ani razu nie zdołał utrzymać pierwszej lokaty. Rok 1997 stał pod znakiem poważnej kontuzji w piątej eliminacji sezonu, na torze Monza, w wyniku której Colin był zmuszony wycofać się z rywalizacji (zastąpił go Japończyk Noriyuki Haga). Ostatecznie w klasyfikacji generalnej zajął 12. pozycję.

Starty na Hondzie (1998-2002)

Wraz z powrotem do zdrowia, Edwards od kolejnego sezonu reprezentował stajnię zaopatrzoną w motocykle Hondy. Na nieszczęśliwym dla siebie włoskim obiekcie po raz pierwszy w karierze stanął na najwyższym stopniu podium, od razu wygrywając dwa wyścigi. Trzecią wygraną uzyskał na brytyjskim Brands Hatch. Sezon zakończył na 5. pozycji.

W roku 1999 był jednym z czołowych kierowców serii, ostatecznie kończąc rywalizację na drugim miejscu (przegrał jedynie z Brytyjczykiem Carlem Fogartym). W ciągu sezonu dziesięciokrotnie stawał na podium, z czego sześć razy na najwyższym stopniu. W sezonie 2000 po raz pierwszy w karierze został mistrzem świata. Jego największym rywalem okazał się Japończyk Noriyuki Haga, który jednak miał wiele problemów, związanych z wykryciem w jego organizmie niedozwolonego środka. Przed ostatnią rundą sezonu Amerykanin prowadził w klasyfikacji, a w związku z karą absencji Japończyka podczas rundy w Wielkiej Brytanii, Colin na tor Brands Hatch jechał jako zdobywca tytułu. Mając na koncie siedem zwycięstw, po raz ósmy triumfował w ostatnim wyścigu sezonu.

W sezonie 2001 "Texas Tornado" utracił tytuł mistrzowski na rzecz Australijczyka Troy Baylissa. W trakcie zmagań czterokrotnie stawał na najwyższym stopniu podium. Rok 2002 był ostatnim w karierze Amerykanina w tej serii. Ponownie jego największym konkurentem okazał się Bayliss, który zdominował pierwszą część sezonu (Edwards odniósł zaledwie dwa zwycięstwa, podczas gdy Troy aż czternaście). Od drugiego wyścigu w USA Colin zanotował jednak aż dziewięć zwycięstw z rzędu. Ostatecznie pokonał Australijczyka różnicą zaledwie jedenastu punktów. Zwyciężył łącznie w jedenastu wyścigach, osiągając rekordową sumę 552 punktów. W całym sezonie tylko w pierwszym wyścigu nie stanął na podium, zajmując czwartą pozycję.

MotoGP (2003-)

Starty na Aprilii (2003)

W roku 2003 Colin postanowił spróbować swych sił w motocyklowych mistrzostwach świata, podpisując kontrakt z włoską ekipą Alice Aprilia. Amerykanin w pierwszym wyścigu uplasował się na szóstej pozycji. Wyścig przebiegał jednak w tragicznych okolicznościach, pod znakiem śmiertelnego wypadku Japończyka Daijirō Katō. W dalszej części sezonu nie radził już sobie tak dobrze, będąc jeszcze tylko czterokrotnie w pierwszej dziesiątce. Za sukces Edwards mógł jednak uznać triumf nad zespołowym partnerem, byłym rywalem z WSBK – Japończykiem Hagą. Ostatecznie zmagania zakończył na 13. miejscu.

Starty na Hondzie (2004)

W 2004 Amerykanin dostał szansę startów w konkurencyjnej stajni Telefonica Movistar Honda. Przez cały sezon Colin prezentował równą formę, klasyfikując się w większości wyścigów w czołowej ósemce. Podczas GP Wielkiej Brytanii oraz Kataru po raz pierwszy w karierze stanął na podium, zajmując dwukrotnie drugie miejsce (w obydwu rundach uzyskał najszybsze okrążenie). Rywalizację zakończył na 5. lokacie.

Starty na fabrycznej Yamasze (2005-2007)

W 2005 roku Edwards został partnerem czterokrotnego wówczas mistrza świata Valentino Rossiego. Zgodnie z oczekiwaniami "Texas Tornado" pozostał wyraźnie w cieniu wybitnego Włocha, stając zaledwie trzykrotnie na podium (w GP Francji i Holandii był trzeci, natomiast w USA drugi). Spośród siedemnastu wyścigów, tylko w jednym (na rodzimym torze) Colin znalazł się przed Rossim. Był to jednak najlepszy sezon w karierze Amerykanina, który rywalizację zakończył tuż za podium, na 4. lokacie.

W sezonie 2006 zespół zmagał się z szybką degradacją opon przez maszynę YZR-M1. Amerykanin znalazł się na podium w jednym wyścigu, zajmując na technicznym obiekcie Istanbul Park trzecią pozycję. Podczas GP Holandii Colin był bliski zwycięstwa, jednakże w wyniku agresywnej walki z Nicky Haydenem, stracił panowanie nad motocyklem i upadł na deski. Ostatecznie zdołał dojechać na trzynastej lokacie. Nierówny sezon ukończył na 7. miejscu.

Rok 2007 był ostatnim dla Colina w zespole trzech skrzyżowanych kamertonów. Ponownie ekipa miała problemy z zarządzaniem ogumieniem Michelin. Amerykanin osiągnął jednak sukces w postaci dwóch pole position, odpowiednio we Francji (stracił szansę na dobry rezultat, w wyniku błędnej strategii) oraz w Wielkiej Brytanii. Dwukrotnie stawał na podium, po raz pierwszy w drugiej eliminacji na torze w Hiszpanii. Drugi raz w deszczowych warunkach na torze Donington Park. Zdobyte punkty sklasyfikowały go na 9. pozycji.

Starty na satelickiej Yamasze (2008-2011)

W sezonie 2008 Edwards stracił posadę w fabrycznej ekipie Yamahy, na rzecz debiutanta Jorge Lorenzo. Sam znalazł się we francuskiej stajni Tech3, używającej motocykli tej firmy. Colin dwukrotnie dojeżdżał na najniższym stopniu podium (we Francji oraz Holandii). Był przy tym lepszy od zespołowego partnera Jamesa Toselanda, który debiutował w tej serii i również był dwukrotnym czempionem WSBK. Sezon ukończył na 7. lokacie.

Colin Edwards podczas GP Holandii w 2009 roku

Rok 2009 był jeszcze lepszy w wykonaniu Colina, który okazał się najlepszym satelickim kierowcą w stawce i wyraźnie pokonał Toselanda. W całym sezonie tylko trzykrotnie był poza czołową siódemką (w San Marino zmagań nie ukończył), a podczas GP USA osiągnął jedyne podium, zajmując drugą lokatę. Ostatecznie rywalizację ukończył na wysokim 5. miejscu, pokonując zaledwie jednym punktem fabrycznego kierowcę Hondy – Andreę Dovizioso.

Sezon 2010 był rozczarowujący dla Amerykanina, który pozostał w cieniu swojego partnera i rodaka – debiutanta Bena Spiesa. W trakcie zmagań tylko w jednym wyścigu "Texas Tornado" pokonał "Big Bena" – miało to miejsce na torze Motegi, gdzie Edwards osiągnął również najwyższe w sezonie piąte miejsce. Ostatecznie rywalizację zakończył na 11. miejscu, w porównaniu z szóstą zespołowego partnera. Przystępując do ostatniego sezonu z Tech 3, Edwards dostał do pomocy nowego kolegę zespołowego, Cala Crutchlowa, Brytyjczyk zmienił serię z WSBK na MotoGP. Z ważniejszych wydarzeń na pewno należy wymienić kontuzję obojczyka, jakiej doznał Amerykanin podczas sesji treningowej przed Grand Prix Katalonii, wstawiono jemu tytanową płytkę. Już 9 dni później, w pierwszym wyścigu po powrocie, Edwards zaliczył podium (3. miejsce), wykorzystał upadki czołowych zawodników m.in. Jorge Lorenzo oraz Marco Simoncellego, i fakt, że warunki atmosferyczne były wyjątkowo niesprzyjające (mocno padający deszcz).

Innym, niestety niechlubnym wydarzeniem był wypadek, o którym warto wspomnieć. Brał w nim udział Edwards, Valentino Rossi oraz Marco Simoncelli, ten ostatni nie wyszedł z tego cało i zmarł na skutek poniesionych obrażeń, Edwards natomiast wycofał się z ostatniej rundy sezonu z powodu urazu lewego barku, zastąpił go rodak, Josh Hayes.

Kategoria CRT (2012-2013)

2012 i 2013 spędził z teamem CRT, NGM Mobile Forward Racing^[1], który ciągle eksperymentował odnośnie do ram motocykla, wpierw Edwards męczył się z Suterem, a najwyższa pozycja, jaką osiągnął w wyścigu, to 11. miejsce (San Marino). W 2013, po wielu prośbach, Colin dostał wreszcie inną ramę, konkretnie od FTR, o której zawsze wypowiadał z szacunkiem i uznaniem, odrzucił także jednostkę napędową BMW i korzystał z silnika Kawasaki. Najlepszy rezultat przyszedł podczas Grand Prix Barcelony (9. miejsce), Edwards poprawił się o 6 pozycji w generalce względem 2012 i skończył 14, łącznie gromadząc 41 punktów.

Powrót na Yamahę M1 (2014-)

Nagrodą za dwa lata spędzone w kategorii CRT miała być umową zawarta pomiędzy NGM a Yamahą na leasingowanie ramy, silnika i wahacza z motocykla Yamaha YZR-M1^[2], coś, o czym sam Edwards wielokrotnie wspominał przy okazji słabszych występów w 2012 i 2013. W sezonie 2014 startował tylko do GP Indianapolis.

Inne serie wyścigowe

Suzuka 8h

Colin oprócz regularnych startów w MotoGP oraz WSBK, brał udział również w wyścigu długodystansowym – Suzuka 8h. Triumfował w niej trzykrotnie – w 1996 z Noriyuki Hagą, w 2000 z Valentino Rossim oraz w sezonie 2002 z Daijirō Katō.

Race of Champions

Edwards wziął udział również w dwóch edycjach "Wyścigu Mistrzów" (w roku 2000 i 2002). W drugim podejściu wraz z kierowcami NASCAR – Jimmie Jonhsonem oraz Jeffem Gordonem – wygrał Puchar Narodów.

Statystyki

WSBK

Poszczególne sezony

Wyniki wyścigów

Motocyklowe Grand Prix

Poszczególne sezony

Poszczególne statystyki

Wyniki wyścigów

Rok	Klasa	Motocykl	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	18	Poz. koń.	Punkty
2003	MotoGP	Aprilia	JPN 6	RSA NU	ESP 14	FRA 10	ITA 9	ESP NU	NED 7	GBR 10	GER 14	CZE 12	POR 14	BRA 13	PAC 17	MAL 13	AUS 16	VAL 8			13	62
2004	MotoGP	Honda	RSA 7	ESP 7	FRA 5	ITA 12	ESP 5	NED 6	BRA 6	GER 5	GBR 2	CZE 7	POR 9	JPN NU	QAT 2	MAL 11	AUS 4	VAL 8			5	157
2005	MotoGP	Yamaha	ESP 9	POR 6	CHN 8	FRA 3	ITA 9	ESP 7	NED 3	USA 2	GBR 4	GER 8	CZE 7	JPN 6	MAL 10	QAT 4	AUS 6	TUR 7	VAL 8		4	179
2006	MotoGP	Yamaha	ESP 11	QAT 9	TUR 9	CHN 3	FRA 6	ITA 12	ESP 5	NED 13	GBR 6	GER 12	USA 9	CZE 10	MAL 10	AUS NU	JPN 8	POR 4	VAL 9		7	124
2007	MotoGP	Yamaha	QAT 6	ESP 3	TUR NU	CHN 11	FRA 12	ITA 12	ESP 10	GBR 2	NED 6	GER 4	USA 11	CZE NU	RSM 9	POR 10	JPN 14	AUS 9	MAL 10	VAL 13	9	124
2008	MotoGP	Yamaha	QAT 7	ESP NU	POR 4	CHN 7	FRA 3	ITA 5	ESP 5	GBR 4	NED 3	GER NU	USA 14	CZE 14	RSM 10	IND 15	JPN 7	AUS 8	MAL 8	VAL 6	7	144
2009	MotoGP	Yamaha	QAT 4	JPN 12	ESP 7	FRA 7	ITA 6	ESP 7	NED 4	USA 7	GER 9	GBR 2	CZE 7	IND 5	RSM NU	POR 5	AUS 5	MAL 13	VAL 4		5	161
2010	MotoGP	Yamaha	QAT 8	ESP 12	FRA 12	ITA 13	GBR 9	NED 8	ESP 11	GER NU	USA 7	CZE 7	IND NU	RSM 7	ESP 12	JPN 5	MAL NC	AUS 7	POR 7	VAL 12	11	103
2011	MotoGP	Yamaha	QAT 8	ESP NU	POR 6	FRA 13	CAT DNS	GBR 3	NED 7	ITA 9	GER 10	USA 8	CZE 8	IND 7	RSM 13	ARA 13	JPN 8	AUS 5	MAL C	VAL	9	109
2012	MotoGP	Suter	QAT 12	ESP 16	POR DNS	FRA	CAT NC	GBR 16	NED NU	GER 12	ITA NU	USA 13	IND 13	CZE 13	RSM 11	ARA 18	JPN 13	MAL NU	AUS NU	VAL 14	20	27
2013	MotoGP	FTR Kawasaki	QAT NU	AME NU	ESP 15	FRA 16	ITA 14	CAT 9	NED 17	GER 13	USA 12	IND 13	CZE 11	GBR 14	RSM 12	ARA 16	MAL 15	AUS 12	JPN 12	VAL 15	14	41
2014	MotoGP	Forward Yamaha	QAT 9	AME NU	ARG 20	ESP NU	FRA 17	ITA 15	CAT 18	NED 22	GER 20	IND 13	CZE	GBR	RSM	ARA	JPN	AUS	MAL	VAL	22	11

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Profil kierowcy na motocycle-usa. (ang.).