Copypasta

Copypasta, pasta – tekst przypominający opowiadanie, kopiowany i rozpowszechniany przez internautów[1]. Traktowany jako rodzaj memu internetowego[2]. Nazwa tego zjawiska pochodzi od angielskich słów copy (kopiuj) i paste (wklej)[1].

Pasty tworzone są przede wszystkim w celach humorystycznych. Cechuje je zwykle narracja pierwszoosobowa lub szczególna forma „ty lirycznego”, w której narrator zwraca się do czytelników określeniem „anon” (od „anonymous” – anonimowy). Słowem tym określa także samego siebie[3]. Niekiedy przybiera imię i nazwisko Anona Piwniczaka, archetypicznego młodego mężczyzny, wiodącego ograniczone życie towarzyskie, mającego problemy w relacjach z kobietami, mieszkającego wciąż z rodzicami „przegrywa”. Częstymi, choć nieobowiązkowymi elementami past są: wulgaryzmy, brak poprawności gramatycznej i ortograficznej czy skatologiczny humor, mające na celu upodobnienie ich do typowego slangu młodzieżowego czy też stylu pisania na forum internetowym. Innymi charakterystycznymi cechami są: pojawianie się znanych postaci, czasem występujących pod nieco przekręconymi nazwiskami (np. Jana Pawła II, Jurija Owsienki, Jonasza Korana Mekki), nawiązania do popkultury, literatury pięknej czy historii[4].

W odróżnieniu od łańcuszków internetowych copypasty zazwyczaj nie zawierają tekstów bezpośrednio nawołujących do przekazywania ich dalej[1]. Copypasty kopiowane są albo w wersji niezmienionej, albo zmodyfikowane w celu dopasowania do innej sytuacji (np. poprzez zmianę występujących postaci)[1][2]. Tego typu modyfikacje zazwyczaj są dokonywane w taki sposób, aby nadal można było łatwo rozpoznać oryginalną pastę[1].

Przykładem popularnej copypasty jest tekst rozpoczynający się słowami Mój stary to fanatyk wędkarstwa[2]. W paście tej narrator opowiada o pasji wędkarskiej swojego ojca, która negatywnie odbija się na życiu całej rodziny. Historia ta doczekała się szeregu przeróbek[4]. Na podstawie tej copypasty został nawet wyprodukowany krótkometrażowy film fabularny Fanatyk[5]. Inną znaną pastą jest historia Wojciecha Cejrowskiego i butów z CCC[6] czy Irlandczyka OB (Osiem Browarów)[4].

Podtypem copypasty jest creepypasta mająca na celu wzbudzenie w czytelniku niepokoju z użyciem technik podobnych do tych stosowanych w horrorach[2].

Copypasty rodzą spory z punktu widzenia prawa autorskiego. Uznanie past za w pełni chronione przez prawo sprawiałoby liczne problemy praktyczne, choćby z tego względu, że ich używanie bez zgody autorów byłoby niemożliwe. Dorozumianą wolą autorów, wynikającą z samej natury pasty i jej nazwy, jest dalsze powielanie takich opowiadań. Stąd przeważa opinia, według której opowiadania te stanowią tzw. dzieła osierocone (porzucone), ewentualnie udostępnione w ramach nieograniczonej i nieodpłatnej licencji podobnej do licencji typu Creative Commons[7].

Przypisy

  1. a b c d e Michał Kurcwald, Copypasta – na granicach literatury, grup społecznych i dyscyplin badawczych, [w:] Katarzyna Kuchowicz i inni red., Literatura na granicach: monografia naukowa, Kraków: AT Wydawnictwo, 2015, s. 71–80, ISBN 978-83-63910-44-0 [dostęp 2021-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-28].
  2. a b c d Rafał Sowiński, Czy koty w Internecie to literatura? Literackość memu internetowego [dostęp 2021-05-05].
  3. Pasta, Miejski słownik slangu i mowy potocznej [dostęp 2020-06-30].
  4. a b c Michał Denysenko, Mój redaktor to fanatyk dziennikarstwa!, Magazyn Suplement, 9 stycznia 2019 [dostęp 2020-06-30] [zarchiwizowane z adresu 2020-07-01].
  5. Fanatyk. [dostęp 2020-06-30].
  6. MarianoaItaliano (red.), Cejrowski i buty z CCC, „Życie w Gorących”, docdroid.net, wrzesień 2018, s. 11 [dostęp 2020-07-01] [zarchiwizowane z adresu 2020-07-02].
  7. Grzegorz M. Piasecki, Memy i pasty. Prawa autorskie do utworów publikowanych na forach obrazkowych, „Studia Prawnicze”, 1 (213), Instytut Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk, 2018, s. 147–174, DOI10.5281, ISSN 0039–3312 [dostęp 2020-07-01].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Unbalanced scales lighter one blue.svg
Autor: , Licencja: CC BY-SA 3.0
Ikonka wagi o nie zrównoważonych szalach, gdzie lżejsza szala została nieco podkoloryzowana gwoli dalszego podkreślenia zaistnienia braku równowagi