Curt Flood
środkowozapolowy | |||||||||
Pełne imię i nazwisko | Curtis Charles Flood | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 18 stycznia 1938 | ||||||||
Data i miejsce śmierci | 20 stycznia 1997 | ||||||||
Odbijał | prawą | ||||||||
Rzucał | prawą | ||||||||
Debiut | 9 września 1956 | ||||||||
Ostatni występ | 25 kwietnia 1971 | ||||||||
Statystyki | |||||||||
Średnia uderzeń | 0,293 | ||||||||
Home runy | 85 | ||||||||
Uderzenia | 1861 | ||||||||
RBI | 638 | ||||||||
Kariera klubowa | |||||||||
|
Curtis Charles Flood (ur. 18 stycznia 1938, zm. 20 stycznia 1997) – amerykański baseballista, który występował na pozycji środkowozapolowego.
Po ukończeniu szkoły średniej przed rozpoczęciem sezonu 1956, podpisał kontrakt z Cincinnati Redlegs i początkowo grał w klubie farmerskim tego zespołu, w High Point-Thomasville Hi-Toms[1][2]. W Major League Baseball zadebiutował 9 września 1956 w meczu przeciwko St. Louis Cardinals jako pinch runner[1]. W grudniu 1957 w ramach wymiany zawodników przeszedł do St. Louis Cardinals[1].
W 1963 po raz pierwszy zdobył Złotą Rękawicę, zaś rok później po raz pierwszy zagrał w Meczu Gwiazd i wystąpił we wszystkich meczach World Series, w których Cardinals pokonali New York Yankees 4–3[1][3]. W sezonie 1967 uzyskał najlepszą w karierze średnią (0,336) i zdobył drugi tytuł mistrzowski po zwycięstwie Cardinals w World Series nad Boston Red Sox[1][4].
7 października 1969 wraz z końcem kontraktu Flood został oddany w ramach wymiany do Philadelphia Phillies, jednak odmówił przejścia do tego klubu ze względu na rasizm panujący wśród jego kibiców oraz niski poziom zespołu. Obowiązująca wówczas w MLB tzw. reserve clause uniemożliwiała zawodnikom opuszczenie klubu bez jego zgody wraz z wygaśnięciem kontraktu. Flood napisał list do komisarza ligi Bowiego Kuhna z prośbą o uczynienie go wolnym agentem, którą Kuhn odrzucił. Flood zdecydował się zakończyć karierę, jednak w styczniu 1970 postanowił skierować sprawę do Sądu Najwyższego. Na procesie Flood uzyskał poparcie od byłych baseballistów, między innymi od Jackiego Robinsona i Hanka Greenberga, jednak aktywni zawodnicy obawiając się o swoją przyszłość nie uczestniczyli w procesie[5]. Ostatecznie Flood sprawę przegrał, jednak pięć lat później, w grudniu 1975, z inicjatywy dwóch miotaczy Andy'ego Messersmitha i Dave'a McNally'ego, którzy skierowali sprawę do arbitrażu, reserve clause zniesiono, a zawodnicy, którym skończył się kontrakt, stawali się wolnymi agentami[6].
W sezonie 1971 Flood rozegrał 13 meczów w Washington Senators, w którym zakończył karierę[1]. Zmarł 20 stycznia 1997 w wieku 59 lat[5].
Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
3× All-Star | 1964, 1966, 1968 | [1] |
7× Gold Glove Award | 1963–1969 | [1] |
2× zwycięzca w World Series | 1964, 1967 | [3][4] |
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h Curt Flood Statistics and History. baseball-reference.com. [dostęp 2015-01-18]. (ang.).
- ↑ Curt Flood Minor League Statistics & History. baseball-reference.com. [dostęp 2015-01-18]. (ang.).
- ↑ a b 1964 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2015-01-18]. (ang.).
- ↑ a b 1967 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2015-01-18]. (ang.).
- ↑ a b Flood of free agency. espn.com. [dostęp 2015-01-18]. (ang.).
- ↑ History of the Major League Baseball Players Association. mlb.com. [dostęp 2015-01-18]. (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Baseball. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Curt Flood on the St. Louis Cardinals