Człowiek pogryzł psa

Człowiek pogryzł psa
C'est arrivé près de chez vous
Gatunek

mockument

Data premiery

maj 1992
28 lutego 1994 (Polska)

Kraj produkcji

Belgia

Język

francuski

Czas trwania

95 min

Reżyseria

Rémy Belvaux

Scenariusz

Rémy Belvaux,
Andre Bonzel,
Vincent Tavier

Główne role

Benoît Poelvoorde,
Rémy Belvaux,
André Bonzel,
Jenny Drye

Muzyka

Jean-Marc Chenut

Zdjęcia

Andre Bonzel

Montaż

Rémy Belvaux,
Eric Dardill

Produkcja

Les Artistes Anonymes

Dystrybucja

Best Film

Człowiek pogryzł psa – belgijski mockument wyprodukowany w 1992. Zdobywca wielu nagród i nominacji. Premiera filmu odbyła się na Festiwalu w Cannes. Film charakteryzuje się niedbałym montażem, błędami dźwiękowymi i zdjęciowymi, filmowaniem „z ręki”. Nagrany jest w technice czarno-białej. Zabiegi te miały stworzyć wrażenie filmu dokumentalnego i realności akcji.

Opowiada o seryjnym mordercy Benie, zabijającym, a następnie okradającym listonoszy, emerytów, ludzi średnio zamożnych, ale nigdy znanych i bogatych. Pełny jest pseudo-filozoficznych monologów głównego bohatera. Uważany za jeden z najbardziej okrutnych filmów w historii kinematografii – polska wersja filmu (VHS) była reklamowana sloganem: Przerażenie i okrucieństwo – do dziś nie wiedziałeś co to znaczy.

Nominacje i nagrody

Obsada

(c) Georges Biard, CC BY-SA 3.0
Benoît Poelvoorde (2004)
  • Benoît Poelvoorde – Ben
  • Rémy Belvaux – Remy (reporter)
  • André Bonzel – Andre (kamerzysta)
  • Jean-Marc Chenut – Patrick (dźwiękowiec 1)
  • Alain Oppezzi – Franco (dźwiękowiec 2)
  • Vincent Tavier – Vincent (dźwiękowiec 3)
  • Jacqueline Poelvoorde-Pappaert – matka Bena
  • Nelly Pappaert – babcia Bena
  • Hector Pappaert – dziadek Bena
  • Jenny Drye – Jenny
  • Malou Madou – Malou
  • Willy Vandenbroeck – Boby
  • Rachel Deman – Tromblon
  • Valérie Parent – Valérie
  • Alexandra Fandango – Kalifa
  • Olivier Cotica – Benichou
  • André Laime – starszy mężczyzna w szpitalu
  • Édith Le Merdy – pielęgniarka
  • Gina Cotica – matka (ofiara)
  • Ricardo Cotica – dziecko (ofiara)
  • Pierre Vanbraekel – ojciec (ofiara)
  • Sylviane Godé – ofiara gwałtu, Martine
  • Zoltan Tobolik – mąż ofiary gwałtu
  • Marcel Engels – kamerzysta
  • Franco Piscopo – inżynier dźwięku
  • Venelin Poikov – listonosz 1
  • Fernaud Dubois – listonosz 2
  • Alain François – wideoreporter
  • Antoine Chapelot – kelner 1
  • Hughes Tavier – kelner 2
  • Pol Vanderwarren – adwokat Bena
  • Anne LaGrange – dziennikarz
  • Paul Bottemanne – taksówkarz
  • Vincent Merveille – bokser
  • Irene Gilissen – kobieta w pociągu
  • Sabine Tavier – pani Pipi
  • Annamaria Szomolanyiova – skrzypaczka
  • Carlos Campo Miranda – stróż nocny
  • Laurence D'Hondt – dziennikarz
  • Daniel Tursh – dziennikarz
  • Benoît Mariage – dziennikarz
  • Emmanuelle Bada – dziennikarz
  • Stéphane Aubier – dziennikarz
  • Jean-Paul Geets – klient Malou
  • Pascal Lebrun – ofiara drugoplanowa
  • Stephanie Aubier – ofiara drugoplanowa
  • Alain Hologne – ofiara drugoplanowa
  • Micheline Hologne – ofiara drugoplanowa
  • Philippe Blasband – ofiara drugoplanowa
  • Aldo Fostier – ofiara drugoplanowa
  • Jean-Pol Cavillot – ofiara drugoplanowa
  • Anny Nologne – ofiara drugoplanowa
  • Elaine Leonard – ofiara drugoplanowa
  • Marie Travier – ofiara drugoplanowa
  • Bruno Belvaux – ofiara drugoplanowa
  • Lucien Belvaux – ofiara drugoplanowa
  • Jean-Claude Maschetti – ofiara drugoplanowa

Wersja polska

Polska wersja filmu została wydana przez Best Film na kasecie VHS w 1994. Tekst polski opracowała Monika Kulesza, a czytał Tomasz Knapik.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Benoit Poelvoorde Cannes.jpg
(c) Georges Biard, CC BY-SA 3.0
Benoît Poelvoorde au festival de Cannes