Czesław Cyran

Czesław Cyran
Data urodzenia

15 lipca 1932

Data śmierci

23 lutego 2015

Miejsce spoczynku

Cmentarz Centralny w Sanoku

Zawód, zajęcie

prokurator, sędzia

Narodowość

polska

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Odznaka Honorowa PCK II stopnia
Odznaka „Zasłużony dla Sanoka”

Czesław Cyran (ur. 15 lipca 1932, zm. 23 lutego 2015) – polski prawnik, prokurator, sędzia.

Nagrobek Czesława i Marii Cyranów

Życiorys

Pochodził z Kołaczyc[1]. Od 1951 do 1955 studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim, uzyskując tytuł magistra praw[2][1]. Następnie przez cztery lata pracował w Prokuraturze Powiatowej w Jaśle, po czym w latach 60. był zatrudniony na stanowisku kierownika Prokuratury Powiatowej w Sanoku[1][3]. Od 1970 był prezesem Sądu Powiatowego w Sanoku[2], później prezesem Sądu Rejonowego w Sanoku[1]. Pełnił funkcję sędziego Sądu Wojewódzkiego w Krośnie[1]. Należał do Zrzeszenia Prawników Polskich[4].

W drugiej połowie lat 60. był organizatorem sanockiej delegatury Okręgowej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Rzeszowie, której został przewodniczącym[2][5][6][7][8][1]. Kierowana przez niego struktura, przy współpracy oddziałem ZBoWiD przyczyniła się do identyfikacji ofiar nazistowskich represji oraz postawienia dwóch zbrodniarzy przed niemieckim wymiarem sprawiedliwości w Berlinie Zachodnim[1].

Od 1955 był członkiem PZPR[1]. Brał udział w sesjach Miejskiej Rady Narodowej w Sanoku jako dyskutant i sprawozdawca tematyczny[9]. W 1973 został wybrany na przewodniczącego składu orzekającego w ramach Komisji Odwoławczej do Spraw Pracy, a ponadto skierowany przed prezesa Sądu Wojewódzkiego w Krośnie pod koniec lat 70. był członkiem Terenowej Komisji Odwoławczej do Spraw Pracy[10]. W latach 70. był członkiem Miejskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu[11]. W 1978 był członkiem Prezydium MRN w Sanoku[12]. W 1984 został wybrany radnym MRN i zasiadł w Komisji Rozwoju Gospodarczego i Gospodarki Finansowej[13][1]. Przed wyborami parlamentarnymi w 1989 został zgłoszony przez sanocką instancję PZPR (faktycznie przez Leszka Kawczyńskiego) jako kandydat na senatora Senatu RP I kadencji z myślą o starcie w okręgu wyborczym województwa krośnieńskiego, jednak ostatecznie w wyborach nie uczestniczył[14][1][15][16].

Był wybierany przewodniczącym sądu koleżeńskiego Towarzystwa Rozwoju i Upiększania Miasta Sanoka: na początku 1983[17], w czerwcu 1987[18]. Jesienią 1987 został członkiem Miejskiej Komisji do Spraw Referendum w Sanoku[19]. Działał na rzecz Towarzystwa Przyjaciół Dzieci[20].

Został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Sanoku. Był żonaty z Marią z domu Mulińską (1933-2019), miał dwóch synów (jeden z nich został sędzią) i córkę[1].

Publikacje

Odznaczenia

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j k WM. Wybory do Sejmu i Senatu. Prawo jak elementarz. „Nowiny”. Nr 104, s. 2, 5 maja 1989. 
  2. a b c SN. Zbrodnie hitlerowskie na ludności ziemi sanockiej. „Nowiny”. Nr 311, s. 2, 11 listopada 1973. 
  3. ZBoWiD 1986 ↓, s. 84.
  4. a b Poparcie podkarpackich prawników dla ruchu PRON. „Nowiny”. Nr 209, s. 2, 25 października 1982. 
  5. Witold Szymczyk. Możemy im dać tylko pamięć. „Nowiny”. Nr 346, s. 5, 16 grudnia 1973. 
  6. Elżbieta Kolano. 30 lat Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich. Rachunek Krzywd nadal otwarty. „Nowiny”. Nr 78, s. 3, 5-6 kwietnia 1975. 
  7. Edward Zając. Sesja popularnonaukowa w 30 rocznicę zwycięstwa nad faszyzmem hitlerowskim. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 13 (32), s. 6, 1-15 lipca 1975. 
  8. Krótko z regionu. Więzienia hitlerowskie – tematem sesji OKBHZ. „Nowiny”. Nr 215, s. 2, 30-31 października, 1 listopada 1981. 
  9. Stachowicz 2008 ↓, s. 235, 237.
  10. Stachowicz 2008 ↓, s. 243, 259.
  11. Stachowicz 2008 ↓, s. 258.
  12. Stachowicz 2008 ↓, s. 260.
  13. Stachowicz 2008 ↓, s. 289, 290.
  14. Wybory do Sejmu i Senatu. 8 bm. wojewódzkie forum przedwyborcze PZPR w Krośnie.. „Nowiny”. Nr 103, s. 1, 4 maja 1989. 
  15. Obwieszczenie Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 8 czerwca 1989 r. o wynikach głosowania i wynikach wyborów do Senatu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej przeprowadzonych dnia 4 czerwca 1989 r. (M.P. z 1989 r. nr 21, poz. 150).
  16. Stachowicz 2008 ↓, s. 309.
  17. TRUMS – bogaty dorobek i ambitne zamierzenia. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 7 (263), s. 2, 1-10 marca 1983. 
  18. Józef Ząbkiewicz. Nowe władze TRUMS. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 19 (418), s. 1-2, 1-10 lipca 1987. 
  19. Powołano Miejską Komisję do Spraw Referendum. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 32 (431), s. 1, 10-20 listopada 1987. 
  20. Bogumiła Koszela. TPD – w działaniu dla dobra dzieci. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 4 (439), s. 3, 1-10 lutego 1988. 
  21. Witold Szymczyk. Nowy cykl wydawniczy. „Nowiny”. Nr 69, s. 4, 26-27 marca 1977. 
  22. Zbigniew Wawszczak. Sędzia społecznik.... „Nowiny”. Nr 119, s. 5, 18-20 czerwca 1982. 
  23. W.K.. Radzili prezesi sądów powiatowych. „Nowiny”. Nr 268, s. 2, 27 września 1972. 
  24. Wiesław Koszela. W uznaniu żołnierskiego trudu. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 31 (466), s. 2, 1-10 listopada 1988. 
  25. Bogumiła Koszela. W 65. rocznicę powstania Polskiego Czerwonego Krzyża. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 36 (327), s. 5, 20-31 grudnia 1984. 
  26. Bogumiła Koszela. TPD-owskie książeczki mieszkaniowe dla dzieci – wyróżnienia dla działaczy. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 4 (439), s. 2, 1-10 lutego 1988. 
  27. A.H.. Z okazji Święta Pracy „Zasłużeni dla Sanoka”. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 13 (106), s. 1, 1-10 maja 1978. 
  28. Stachowicz 2008 ↓, s. 288.
  29. Bogumiła Koszela. Dzień Seniora '86. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 34 (397), s. 5, 1-10 grudnia 1986. 

Bibliografia

  • Arnold Andrunik: Rozwój i działalność Związku Bojowników o Wolność i Demokrację na Ziemi Sanockiej w latach 1949-1984. Sanok: 1986, s. 1-335.
  • Władysław Stachowicz. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950–1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990, 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 

Media użyte na tej stronie

Odznaka Zasłużony dla Sanoka (1978).jpg
Autor: Lowdown, Licencja: CC BY-SA 3.0
Odznaka „Zasłużony dla Sanoka” przyznana Aleksandrowi Rybickiemu (1978). Źródło: Archiwum Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku. "Odznaczenia Aleksandra Rybickiego z okresu międzywojennego i PRL i legitymacje" (zespół 11, sygn. 83).
POL Złota Honorowa Odznaka PCK BAR.png
Baretka Złotej Honorowej Odznaki PCK
POL Brązowy Medal za Zasługi dla Obronności Kraju BAR.svg
Baretka: Brązowy Medal "za Zasługi dla Obronności Kraju".
Tomb of Czesław and Maria Cyran at Central Cemetery in Sanok (2019).jpg
Autor: Lowdown, Licencja: CC BY-SA 3.0
Nagrobek Czesława i Marii Cyranów na Cmentarzu Centralnym w Sanoku.