Czesław Królikowski

Czesław Królikowski
Data i miejsce urodzenia

8 stycznia 1926
Jarocin

profesor nauk technicznych
Specjalność: elektroenergetyczne urządzenia rozdzielcze, technika łączenia obwodów elektroenergetycznych
Alma Mater

Politechnika Poznańska

Doktorat

1964

Habilitacja

1968

Profesura

1978

Uczelnia

Politechnika Poznańska

Rektor
Uczelnia

Politechnika Poznańska

Okres spraw.

1982–1983

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Czesław Królikowski (ur. 8 stycznia 1926 w Jarocinie) – polski elektrotechnik, profesor nauk technicznych, rektor Politechniki Poznańskiej w latach 1982–1983, specjalizujący się w elektroenergetycznych urządzeniach rozdzielczych, technice łączenia obwodów elektroenergetycznych, podsekretarz stanu w Ministerstwie Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki w latach 1983-1987 oraz w Ministerstwie Edukacji Narodowej w latach 1987-1989.

Życiorys

Wykształcenie i praca naukowa

Podczas II wojny światowej podjął pracę zarobkową. Po zakończeniu wojny, ponownie podjął naukę w szkole średniej, zdając maturę w Liceum Elektrycznym w Jarocinie w 1950. W latach 1950–1954 studiował na Wydziale Elektrycznym Szkoły Inżynierskiej w Poznaniu, gdzie uzyskał dyplom inżyniera elektryka, a trzy lata później w 1957 ukończył studia magisterskie na Politechnice Poznańskiej. W latach 1951–1961 pracował jako nauczyciel w Technikum Energetycznym w Poznaniu. Jednocześnie od 1954 pracował w Szkole Inżynierskiej, a od 1955 w Politechnice Poznańskiej. W tej uczelni przeszedł wszystkie stopnie i stanowiska pracownika naukowo-dydaktycznego – od asystenta do profesora. Stopień naukowy doktora nauk technicznych uzyskał w 1964 na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Habilitował się na Politechnice Łódzkiej w 1968. W 1978 Rada Państwa nadała mu stopień profesora zwyczajnego.

W latach 1968–1969 był pełnomocnikiem rektora ds. studiów dla pracujących Politechniki Poznańskiej, następnie w latach 1969–1981 był prorektorem i I zastępcą rektora, a w latach 1982–1983 został rektorem Politechniki Poznańskiej. W latach 1986–1989 był członkiem Ogólnopolskiego Komitetu Grunwaldzkiego.

Był jednym z inicjatorów powołania w Lesznie Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej. W latach 1999–2008 był jej prorektorem ds. nauki i rozwoju. W 2008 został jej rektorem.

Działalność publiczna

W 1945 wstąpił do Milicji Obywatelskiej[1]. Od 1961 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[1]. Od 1973 do 1978 wchodził w skład Komitetu Uczelnianego PZPR przy Politechnice Poznańskiej[1]. W latach 1973–1982 był członkiem Rady Głównej Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki. Od 1983 do 1987 pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki[1]. W okresie 1987-1989 sprawował urząd podsekretarza stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej[1], a w latach 1989-1991 był dyrektorem generalnym w tym ministerstwie. W 1996 został członkiem Rady ds. Reformy Edukacji przy Ministrze Edukacji Narodowej.

Nagrody i odznaczenia

Wybrane publikacje

  • Technika łączenia obwodów elektroenergetycznych, wyd. PWN, Warszawa 1975.

Przypisy

  1. a b c d e Informacje w BIP IPN. [dostęp 2022-04-02].
  2. Uchwała Rady Miejskiej Leszna nr XLIV/579/2014 z dnia 04.11.2014. leszno.pl. [dostęp 2020-03-14].

Linki zewnętrzne