Czesław Mejro

Czesław Mejro
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

31 stycznia 1908
Warszawa

Data i miejsce śmierci

24 marca 1986
Warszawa

Profesor nauk technicznych
Specjalność: inżynier elektryk
Alma Mater

Politechnika Warszawska

Profesura

1950 prof. nadzw.

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Politechnika Warszawska

Prorektor
Uczelnia

Politechnika Warszawska

Okres spraw.

1954–1955

Dziekan
Wydział

Wydział Elektryczny Politechniki Warszawskiej

Okres spraw.

1952–1954

Odznaczenia
Medal 10-lecia Polski Ludowej Złota odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy”
Czesław Mejro
Informacje klubowe
Klub

Polonia Warszawa (1926–1932)

Dorobek medalowy
Mistrzostwa Polski
złotoPoznań 1929sztafeta 4 × 400 m
złotoWarszawa 1930sztafeta 4 × 400 m
złotoWarszawa 1930skok wzwyż
srebroWarszawa 1926sztafeta 4 × 400 m
srebroWarszawa 1926skok wzwyż
srebroWarszawa 1927sztafeta 4 × 100 m
srebroWarszawa 1927sztafeta 4 × 400 m
brązWarszawa 1926bieg na 400 m przez płotki
brązWarszawa 1927bieg na 400 m przez płotki
brązWarszawa 1929dziesięciobój
brązWarszawa 1930sztafeta 4 × 100 m
brązWarszawa 1932sztafeta 4 × 400 m
Grób Czesława Mejro na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Czesław Mejro, niekiedy nazwisko pisane Meyro, (ur. 31 stycznia 1908 w Warszawie, zm. 24 marca 1986 tamże[1][2]) – polski naukowiec, profesor Politechniki Warszawskiej, w młodości lekkoatleta.

Życiorys

Kariera lekkoatletyczna

Był zawodnikiem Polonii Warszawa[1]. Zdobył tytuły mistrza Polski w sztafecie 4 × 400 metrów w 1929 i 1930 oraz w skoku wzwyż w 1930. Był wicemistrzem Polski w sztafecie 4 × 100 metrów w 1927, w sztafecie 4 × 400 metrów w 1926 i 1927 oraz w skoku wzwyż w 1926, a także brązowym medalistą w biegu na 400 metrów przez płotki w 1926 i 1927, w dziesięcioboju w 1929, w sztafecie 4 × 100 metrów w 1930 oraz w sztafecie 4 × 400 metrów w 1932[3]. Trzykrotnie wystąpił w meczach lekkoatletycznych reprezentacji Polski w 1926, 1930 i 1931, odnosząc jedno zwycięstwo indywidualne[4].

Był rekordzistą Polski w sztafecie 4 × 400 metrów z czasem 3:28,6, uzyskanym 22 maja 1927 w Warszawie[5].

Studia i okres wojenny

Ukończył studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej w 1932[6]. Od 1936 do 1944 pracował w Fabryce Aparatów Elektrycznych Kazimierza Szpotańskiego. Walczył w kampanii wrześniowej w obronie Modlina, następnie działał w konspiracji[2][6].

Kariera zawodowa

Od maja 1945 do 1946 był naczelnym dyrektorem Zjednoczenia Energetycznego Okręgu Mazurskiego w Olsztynie[1]. Od 1946 pracował na Politechnice Warszawskiej. W 1950 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego. W latach 1951–1952 był prodziekanem, a w latach 1952–1954 dziekanem Wydziału Elektrycznego, zaś w latach 1954–1955 prorektorem Politechniki Warszawskiej. Od 1962 pracował w Instytucie Techniki Cieplnej, gdzie od 1965 był kierownikiem Zakładu Gospodarki Energetycznej[2][6]. W latach 1976–11980 był również profesorem Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN[7].

Zmarł w 1986, pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera C-A-44)[8].

Życie prywatne

Był mężem Janiny Sołtysównej (1914–1989), z którą mieli dwie córki: Ewę (ur. 1937), po mężu Ostrowska oraz Krystynę Marię (ur. 1948), po mężu Stroulger.

Odznaczenia

Publikacje

  • Elektroenergetyczne sieci miejskie (1959)
  • Podstawy gospodarki energetycznej (1968, 1974, 1980)

Przypisy

  1. a b c Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Marian Rynkowski: Od Adamczaka do Zasłony – Leksykon lekkoatletów polskich okresu międzywojennego – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2004, s. 140–141. ISBN 83-9136-63-9-1.
  2. a b c Szpotański i jego kontakty z pracownikami nauki, /sep.warszawa.pl [dostęp 2020-09-08] (pol.).
  3. Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 114, 124, 211, 241, 257 i 258. ISBN 978-83-61233-20-6.
  4. Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 40-leciu PRL. Mecze międzypaństwowe I reprezentacji Polski seniorów – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1984, s. 344.
  5. Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 206. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.)
  6. a b c Prof. Czesław Mejro 1908 – 1986, meil.pw.edu.pl [dostęp 2020-02-21] (pol.).
  7. 50 lat Instytutu Podstawowych Problemów Techniki Polskiej Akademii Nauk 1952–2002. Warszawa: Instytut Podstawowych Problemów Techniki PAN, 2002, s. 237. ISBN 83-917926-0-9.
  8. Wykaz zmarłych profesorów Poilitechniki Warszawskiej. Warszawa: 1987, s. 27.
  9. M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 – Uchwała Rady Państwa nr 0/201 – na wniosek Ministra Szkolnictwa Wyższego.
  10. Stolica : warszawski tygodnik ilustrowany. R. 18, 1963 nr 4 (27 I), Warszawskie Wydawnictwo Prasowe RSW "Prasa", 1963, s. 18 [dostęp 2020-09-11].

Media użyte na tej stronie

Athletics pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports – . This is an unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
ZaZaslugiDlaWarszawy.jpg
Autor: Chemnitzer, Licencja: CC BY-SA 4.0
Złota odznaka honorowa Za Zasługi dla Warszawy, egzemplarz nadany w 1979 roku.
Czesław Mejro grób.jpg
Autor: Lukasz2, Licencja: CC BY 4.0
Grób Czesława Mejro na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach