Czwartki literackie

Czwartki literackie - spotkania o charakterze salonów literackich, organizowane w Poznaniu począwszy od okresu międzywojennego.

Początkowo spotkania te były bardzo ekskluzywne i adresowane do elit intelektualnych i artystycznych miasta, jak np. organizowane u Marii Wicherkiewiczowej lub Marii Paruszewskiej. Tradycję czwartkową zainicjował prof. Heliodor Święcicki, w którego mieszkaniu odbywały się spotkania o charakterze literackim. Ich kontynuacją były, już po śmierci profesora, Czwartki Literackie organizowane w Pałacu Działyńskich przez prezydenta Cyryla Ratajskiego. Nie były już one tak elitarne i gromadziły licznych mieszkańców reprezentujących wszystkie stany. Gośćmi spotkań byli m.in.: Maria Dąbrowska, Zofia Nałkowska, Tadeusz Kotarbiński, Gustaw Morcinek, Bogdan Suchodolski, Wojciech Kossak, Władysław Tatarkiewicz i Melchior Wańkowicz[1].

Po II wojnie światowej tradycja była kontynuowana (do Pałacu Działyńskich, spalonego przez nazistów, powróciły w 1958). Pierwszy po wojnie Czwartek odbył się w Teatrze Polskim 22 marca 1945. Zagaił Tadeusz Kraszewski, a po nim przemawiał wojewoda Feliks Widy-Wirski. Stanisław Strugarek przedstawił przedwojenną tradycję czwartkową[2]. W latach 1974-1990 spotkaniom patronował Głos Wielkopolski i Biblioteka Raczyńskich (użyczała sal). W 1991 powrócono do Pałacu Działyńskich. Gośćmi spotkań po 1989 byli m.in. Wisława Szymborska, Tadeusz Konwicki, Jacek Bocheński[3], czy Władysław Lech Terlecki[4].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Zbigniew Kopeć, Poznań między wojnami. Opowieść o życiu miasta 1918-1939, Łódź: Księży Młyn, 2013, s. 111, ISBN 978-83-7729-030-9, OCLC 891282668.
  2. ↑ Tadeusz Świtała, Poznań 1945. Kronika Wydarzeń, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1986, s. 113, ISBN 83-210-0607-8, OCLC 830203088.
  3. ↑ Biblioteka Kórnicka PAN. [dostęp 2014-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-06)].
  4. ↑ Przegląd wydarzeń w Poznaniu. Czerwiec – wrzesień 1993, w: Kronika Miasta Poznania, nr 3-4/1993, s.513, ISSN 0137-3552