Désiré Defauw
 Od lewej: Desiré Defauw, Peter Béique (impresario) i Camillien Houde (burmistrz Montrealu) | |
| Data i miejsce urodzenia | 5 września 1885 Gandawa |
|---|---|
| Pochodzenie | belgijskie |
| Data i miejsce śmierci | 25 lipca 1960 Gary |
| Instrumenty | skrzypce |
| Gatunki | muzyka poważna |
| Zawód | dyrygent, skrzypek, pedagog |
| Powiązania | Chicagowska Orkiestra Symfoniczna |
Désiré Defauw (ur. 5 września 1885 w Gandawie, zm. 25 lipca 1960 w Gary)[1] – amerykański dyrygent i skrzypek pochodzenia belgijskiego. W latach 1943–1947 był dyrektorem muzycznym Chicagowskiej Orkiestry Symfonicznej[2].
Życiorys
Studiował grę na skrzypcach u Johana Smita w Conservatoire royal de Gand. Od 1900 dawał koncerty solowe. W latach 1906–1909 był koncertmistrzem New Symphony Orchestra of London, gdzie współpracował z Leopolden Stokowskim[1][3]. W 1914 założył w Londynie Allied Quartet wykonujący głównie muzykę współczesną[1][3]. Występował jako gościnny dyrygent z Filharmonią Berlińską, a także z orkiestrami w Wiedniu, Rzymie, Madrycie, Moskwie, Leningradzie i Budapeszcie[2].
Po powrocie do Belgii objął stanowisko dyrektora Concerts du Conservatoire, czołowej orkiestry belgijskiej[2]. Był profesorem dyrygentury w Konserwatorium Brukselskim[1][2]. W 1937 założył Orchestra National de Belgique[2].
Pod koniec lat 30. zadebiutował w USA, dyrygując gościnnie NBC Symphony Orchestra[1][2]. W 1940 otrzymał stanowisko stałego dyrygenta Société des Concerts Symphoniques w Montrealu. W latach 1943–1947 był dyrektorem muzycznym Chicagowskiej Orkiestry Symfonicznej[1][2], którą prowadził przez cztery sezony, bez większego sukcesu[1]. W reperuarze Chicagowskiej Orkiestry znalazły się wtedy utwory współczesnych kompozytorów, w tym Samuela Barbera, Ernesta Blocha, Johna A. Carpentera, George’a W. Chadwicka, Aarona Coplanda, Edwarda Elgara, Karla Goldmarka, Dariusa Milhauda, Jeana Sibeliusa, Williama Waltona i Petera Warlocka[2].
W 1950 Defauw przyjął stanowisko dyrygenta i dyrektora muzycznego Gary Symphony Orchestra, na którym pozostał do emerytury w 1958[1][2].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h Arthur Jacobs, Defauw, Désiré, Oxford Music Online. Grove Music Online, 20 stycznia 2001, DOI: 10.1093/gmo/9781561592630.article.07383, via Oxford University Press [dostęp 2021-05-10] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i Désiré Defauw, Rosenthal Archives of the Chicago Symphony Orchestra, PDF [dostęp 2021-05-10] (ang.).
- ↑ a b Désiré Defauw (Conductor), Bach Cantatas Website [dostęp 2021-05-10] (ang.).
Linki zewnętrzne
- Désiré Defauw w AllMusic (ang.)
- Désiré Defauw w bazie Discogs.com (ang.)
- Dyskografia Désiré’a Defauwa w MusicBrainz (ang.)
Media użyte na tej stronie
The Mayor of Montreal, Camillien Houde (right), shake hands with Desiré Defauw (left) under the eyes of the impresario Peter Béique (middle). They are in the mayor's office.