Dąbrowa (powiat wieluński)

Dąbrowa

wieś
Kościół pw. św. Wawrzyńca, XIV w
Państwo	Polska
Województwo	łódzkie
Powiat	wieluński
Gmina	Wieluń
Liczba ludności	1000
Strefa numeracyjna	43
Kod pocztowy	98-300[1]
Tablice rejestracyjne	EWI
SIMC	0717896
Położenie na mapie gminy Wieluń Dąbrowa
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Dąbrowa
Położenie na mapie województwa łódzkiego Dąbrowa
Położenie na mapie powiatu wieluńskiego Dąbrowa
51°13′53″N 18°32′28″E/51,231389 18,541111

Dąbrowa (zwana także Dąbrową Małą lub Dąbrówką^[2]) – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie wieluńskim, w gminie Wieluń, przy drodze wojewódzkiej nr 488.

Historia

Miejscowość historycznie należy do ziemi wieluńskiej i pierwotnie związana była z Wielkopolską. Ma metrykę średniowieczną i istnieje co najmniej od XIV wieku. Wymieniona w dokumentach zapisanych po łacinie w 1320 jako „Dambrorca", 1391 "Heyda?", 1408 "Dombrowa", 1520 "Dambrowa minor", 1524 "Dambrowka”. Prawdopodobnie miejscowość istniała wcześniej. Na terenie wsi archeolodzy znaleźli misę brązową z XII wieku^[2].

Wieś została odnotowana w historycznych dokumentach prawnych i podatkowych. W 1320 papież Jan XXII zatwierdził koadiutorowi gnieźnieńskiemu m.in. wiardunek z Dąbrowy koło Wielunia. W latach 1389-1406 właścicielem był Henczlin Wadwicz lub Hanczko. W 1408 należała do Jana Mężyka z Dąbrowy herbu Wadwicz, starosty krzepickiego, który w 1410 pod Grunwaldem był w straży przybocznej króla polskiego Władysława Jagiełły^[2].

Wymienia ją Liber beneficiorum archidiecezji gnieźnieńskiej spisany przez Jana Łaskiego w XVI wieku. W 1511 wieś płaciła dziesięcinę arcybiskupowi z 23 łanów po wiardunku oraz mierze żyta i owsa, dziesięcinę z pustek sprzedano za 3. wiardunki. W 1518 wieś liczyła 16 łanów. W 1552 w miejscowości gospodarowało 16. kmieci gospodarujących na 16. łanach, a jeden łan miał sołtys. W miejscowości stał opuszczony wiatrak. W 1553 we wsi było 9 łanów kmiecych, 1 łan sołtysa. W 1520 znajdujące się w Dąbrowie 2 łany dziekana wieluńskiego dawały po 1 grzywny czynszu. Pobierał on także dziesięcinę snopową z folwarku i ról kmiecych dla arcybiskupa oraz 6 groszy od karczmy i 1/2 grzywny z sołectwa. W 1552 wieś należała do lokalnej szlachty - Russockich^[2].

W Dąbrowie urodziła się i zmarła^[3] Augusta Bogumiła Teofila Ostrowska herbu Korab (1829–1878), późniejsza żona Józefa Bełzy i matka Władysława oraz Stanisława. Pod koniec XIX wieku folwark Dąbrowa posiadał cegielnię i wiatrak^[4].

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa sieradzkiego.

Części wsi

Zabytki

Według rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa^[8] na listę zabytków wpisany jest obiekt:

• kościół filialny pw. św. Wawrzyńca, XIV w., nr rej.: 936 z 30.12.1967

Przypisy

Bibliografia

• Ryszard Rosin: Słownik historyczno-geograficzny ziemi wieluńskiej w średniowieczu, hasło: „Dąbrowa”. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1963, s. 73-74.

Linki zewnętrzne

• Dąbrowa w „Słowniku historyczno-geograficznym ziemi wieluńskiej w średniowieczu”