D-dur

Znaki chromatyczne w gamie D-dur

Diagram akordu D-dur dla gitary

D-dur – majorowa skala muzyczna, której toniką jest dźwięk d. Jej dźwięki to: d, e, fis, g, a, h, cis. Tonacja D-dur zawiera dwa krzyżyki.

Równoległą tonacją molową/minorową jest h-moll^[1], jednoimienną molową – d-moll.

D-dur to również akord, zbudowany z pierwszego (d), trzeciego (fis) i piątego (a) stopnia gamy D-dur.

Znane dzieła w tonacji D-dur:

• Johann Sebastian Bach – Magnificat BWV 243 (wersja pierwotna skomponowana w tonacji Es-dur, oznaczana w katalogu W. Schmiedera jako BWV 243a, została później transponowana przez Bacha do obecnej tonacji)
• Ludwig van Beethoven – II Symfonia, Missa Solemnis, Koncert skrzypcowy, trio fortepianowe Geistertrio, XV Sonata fortepianowa Pastoralna
• Johannes Brahms – II Symfonia, Koncert skrzypcowy
• Piotr Czajkowski – Koncert skrzypcowy
• Wolfgang Amadeus Mozart – XXXVIII symfonia (KV 504) Praska
• Siergiej Prokofjew – Symfonia Klasyczna
• Carl Stamitz – Koncert altówkowy
• Johann Pachelbel – Kanon
• Johan Joachim Agrell – Symfonia op.1, nr 1

Zobacz też

• pokrewieństwo tonacji
• skala durowa
• znaki przykluczowe

Przypisy

Linki zewnętrzne

• D major scale (ang.). W: WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07].
• D major chord (ang.). W: WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07].

Koło kwintowe

(c) I, Bostaf, CC-BY-SA-3.0 Deses=C C His=C gisis=a a heses=a Asas G e fes Eses D h ces Heses A fis ges Fes E cis des Ces H gis as Ges Fis dis es Des Cis ais b As Gis eis f Es Dis his c B Ais fisis g F Eis cisis d

W czerwonym pierścieniu znajdują się nazwy tonacji durowych, w zielonym – molowych. Teoretycznie istniejące, ale niestosowane w praktyce tonacje enharmoniczne zapisane są drobną czcionką. W zewnętrznym szarym pierścieniu pokazane są odpowiadające danej gamie znaki przykluczowe.