DFS 230

DFS 230 B-1

Dane podstawowe
Państwo	III Rzesza
Producent	zakłady DFS, Gotha, Hartig i Erla zakłady w Czechosłowacji
Typ	lekki szybowiec transportowy
Konstrukcja	mieszana
Załoga	2 lotników + 8 ludzi desantu
Historia
Data oblotu	1937
Lata produkcji	1938–1941
Wycofanie ze służby	1945
Dane techniczne
Wymiary
Rozpiętość	21,98 m
Długość	11,24 m
Powierzchnia nośna	41,30 m²
Masa
Własna	860 kg
Startowa	2100 kg
Osiągi
Prędkość dopuszczalna	290 km/h
Prędkość holowania	180 km/h
Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 stałe karabiny maszynowe MG 34 kal. 7,92 mm i 1 ruchomy karabin maszynowy MG 15 kal. 7,92 mm
Użytkownicy
Luftwaffe
Rzuty

DFS 230 – niemiecki lekki szybowiec transportowy z okresu II wojny światowej.

(c) Bundesarchiv, Bild 101I-567-1519-18 / Stöcker / CC-BY-SA 3.0

Żołnierze niemieccy przed załadunkiem do szybowca

Historia

Kiedy w Luftwaffe zaczęto tworzyć oddziały powietrznodesantowe uświadomiono sobie, że jest potrzebny środek transportu umożliwiające lądowanie desantu bez dużego rozproszenia. W tym celu pod koniec 1937 roku skonstruowano lekki szybowiec DFS 230, mogący przewozić drużynę piechoty i nie wymagający dużego samolotu holującego. W zakładach DFS, Gotha, Hartig i Erla wyprodukowano 1022 szybowce, kolejne 496 powstało w Czechosłowacji. Kadłub DFS 230 posłużył do budowy eksperymentalnego holowanego wiroszybowca transportowego Focke-Achgelis Fa 225.

Warianty

• A-1 – podstawowa wersja.
• A-2 – szkolna wersja A-1.
• B-1 – wersja o wzmocnionej konstrukcji.
• B-2 – szkolna wersja B-1.

Użycie bojowe

Maszyny te wykorzystywano od maja 1940 roku do końca wojny. Brały udział w operacjach nad Belgią (bitwa o Fort Eben-Emael), Bałkanami, Kretą (operacja Merkury) i na froncie wschodnim. Z szybowców DFS 230 został wysadzony desant, który 12 września 1943 roku uwolnił Benito Mussoliniego (operacja Eiche)^[1].

Ostatnie loty na DFS 230 wykonywano wiosną 1945 roku do oblężonego ówczesnego Breslau, m.in. 23 marca doleciało tam sześć szybowców.

Przypisy